علیرضا سجادپور تهیهکننده سینما در گفتوگو با خبرگزاری «حوزه»، با بیان اینکه حمایت از کارهای ارزشی در حد حرف است، اظهار کرد: اینکه از زبان برخی مدیران حرفهایی در باب حمایت از آثار ارزشی میشنویم چندان نباید جدی گرفته شود، چون اکثر این سخنان تنها برای جلوی دوربین است، والا در عمل ما حمایتی را از کارهای مورد نظر شاهد نیستیم. بگذارید از کار خود مثال بزنم. فیلمی با عنوان «مستطیل» سبز را آماده اکران کردهام که برای ساخت آن دردسر فراوان کشیدم، به نحویکه تولید آن بسیار طولانی شد.
وی افزود: وقتی ما فیلمنامه این کار را نزد نهادهای فرهنگی که هویت شکلگیری آنها حمایت از کارزهای ارزشی بود، میبریدیم با تشویق آنان مواجه میشدیم که موضوع بسیار پسندیده است، آنها به ما میگفتند حاضرند در تولید این کار سهیم باشد، به شرطی که این فیلم به خط تولید رسیده باشد. با توجه به این قولها، فیلم را با سرمایه شخصی جلوی دوربین بردیم، اما وقتی فیلمبرداری آغاز شد، هیچیک از نهادهای مربوطه حاضر به کمکرسانی به ما نشدند! بهنحویکه شاید در تولید این کار 10 درصد هم کمک دولتی وجود نداشته باشد.
این مدیر اسبق سینمایی اضافه کرد: ممکن است این سوال در ذهن به وجود آید که چرا ما باید انتظار کمک از نهادهای دولتی برای ساخت این کار داشته باشیم. جواب این مسئله را باید در هزینه ساخت این دست آثار بیان کنم، همچنین شرایطی که بر اکران حاکم است ایجاد میکند حتماً حمایتکننده دولتی پشت چنین کارهایی باشد. در توضیح بیشتر، برای تولید یک فیلم دفاع مقدسی بودجه قابل مقایسه با یک اثر آپارتمانی نیست، برای همین نباید انتظار داشت که بخش خصوصی در این زمینه به تنهایی ورود کند مطلب بعد اینکه وقتی شرایط امروز سینما به گونهای است که تنها فیلمهای طنز سودآوری دارند، پس چگونه یک سرمایه گذار بخش خصوصی پول خود را در کاری هزینه کند که امکان برگشت ان مشخص نیست.
وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: عدهای از سینماگران نظیر ما که دغدغه تولید فیلمهای دینی و دفاع مقدسی دارند سوال میکنند که اگر نیاز تماشاگر را میشناسیم، چرا ما هم فیلم طنز تولید نمیکنیم تا به سود آوری لازم دست یابیم. جواب من به این گفته این است اگر قرار باشد همه دست به تولید فیلمهای تجاری بزنند دیگر باید فاتحه سینمای ارزشی را خواند، پس با تمام سختیها باید این دست فیلمها ساخته شود تا جوانان این مرز و بوم با افتخارات خود بیشتر آشنا شوند.
سجادپور در پاسخ به این سوال که در دوره مدیریتش در سینما آیا به ساخت فیلمهای دینی یا دفاع مقدسی کمک میشد؟ چنین پاسخ داد: جواب این سوال از طرف من تعریف از خود میشود، اما اگر مروری بر تولیدات سالهایی که گروه ما در آن مدیریت سینما را بر عهده داشت بیندازید متوجه خواهید شد همیشه آثاری تحت عنوان تولیدات فاخر در سینمای ما باب بود. در کنار تولیدات فاخر آثار دفاع مقدسی یا انقلابی هم در سینما ما تولید میشد. به هر حال هر اندازه که بخواهم در این زمینه حرف بزنم تعریف از خود به حساب میآید، اما میشود با یک مرور ساده به جواب مطلوب در این زمینه دست یافت.
وی در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: وقتی درباره بیمهری به سینمای دینی یا دفاع مقدسی حرف میزنم منظورم بیتوجهی به سینمای بدنه نیست، چون اگر سینمای بدنه وجود نداشته باشد، چراغ سینما خاموش خواهد شد، اما حرف من این است، همان اندازه که فیلمهای تجاری برای سینما جزو الزامات است، کارهای دینی و انقلابی هم باید ساخته شود، و الا سینمای ملی هویت خود را از دست خواهد داد.
وی در انتهای این گفتوگو تاکید کرد: سینمای ایران اگر امروز به جایگاهی دست یافته به دلیل توجه به ارزشهای اخلاقی و دینی بوده است، پس اگر بخواهیم این شکل از سینما را رها کرده و به سینمای بدنه و اجتماعی تکیه کنیم در آینده کلیت سینما را نابود خواهیم کرد.