آری! مهم ادای تکلیف است، حالا در هر جایگاه و لباسی باشد، در اصل مساله که چندان توفیری ندارد؛... و به راستی مگر این گونه سربازی کردن برای اسلام، مدالی جز شهادت به همراه می آورد؟!
سال 1337 در روستای تقی آباد نیشابور ، کودکی در خانواده حاج آقا موسوی فر، عالم منطقه بودند؛ نوزادی که نامش را سید محمد گذاشتند.
سید در خانواده‌ای روحانی دیده به جهان گشود و دوره ابتدایی را در زادگاهش آموخت؛ هم خودش شوق و انگیزه داشت و هم این که پدر از او خواست که وارد دنیای طلبگی شود.
پس از مدتی رهسپار حوزه علمیه قم شد و مشتاقانه به طلب علم پرداخت. 5سال بیشتر از دوران طلبگی اش نگذشته بود که پدر را از دست داد و از این بابت ، با مشکلات زندگی روبرو شد. این مشکلات اما او را چنان بردبار، استوار و دردآشنا ساخت که با وجود سختی گذران معیشت، او را به هیچ وجه از جهد و کوشش علمی باز نداشت.
سال های پر التهاب دهه چهل نزدیک می شد. سید محمد در محیط انقلابی قم و دوران پس از خرداد 42، در محضر اساتید حاضر می‌شد. او در آن ایام هر روز می دید که استادی تبعید می‌شود و دیگری به زندان می افتد و آن یکی دیگر، درسش به اجبار تعطیل!
این گونه بود که در آن سال های پر خفقان، با مسائل اجتماعی – سیاسی بیش از پیش آشنا می‌گشت.
شروع نهضت آقا روح الله برای او بهترین موقعیت بود که درجریان‌های سیاسی شرکت کرده و به همراه دیگر طلاب،در تظاهرات و راهپیمایی ها حضور یابد و برای روشنگری توده مردم و رساندن پیام‌های امام(ره) به شهرها و روستاها مسافرت کند. در جایی تعریف می کند؛ «گهگاه با لباس مبدل ظاهر می‌شدم تا عمال رژیم مرا نشناسند و به کار تبلیغ و نشر آگاهی می‌پرداختم.»
انقلاب اسلامی که به ثمر نشست با وجود همه اشتغالاتی که پدید آمده بود، سنگر درس را رها نکرد و در کنار شرکت در جریانات اجتماعی و سیاسی،فراگیری فقه اسلامی را به عنوان اصلی‌ترین وظیفه خویش ادامه داد.
20سال بیشتر نداشت که وارد دنیای متاهلی شد؛ ازدواجش اما بی نهایت ساده و تکلف بود به طوری که مهر همسرش به اندازه مهریه مادرش حضرت فاطمه زهرا(س) قرار داده شد.
آن شهید والامقام در همان سال های آغازین پیروزی انقلاب، به عضویت حزب جمهوری اسلامی در آمد و فعالیت‌های سیاسی را از این کانال پی گرفت. در حزب به واسطه شور و شوق و ابتکار و خلاقیت و علاقه ای که نشان داد،به مدارج بالاتری ارتقاء یافت تا آن که از یاران نزدیک شهید مظلوم دکتر بهشتی به شمار می آمد.
پس از اتمام درس‌های حوزه برای انجام کارهای حزبی تصمیم گرفت که سه ماه تابستان 1360 را همراه همسر و فرزندش در تهران اقامت کند .
در همان ایام بود که بالاخره در شامگاه 7تیرماه همان سال در دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی، عاقبتی چنان نیک فرجامان یافت و مهر شهادت بر پرونده زندگی اش برای همیشه حک گشت.
