به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه» این کتاب، درآمدی بر مقایسۀ عرفان اسلامی و هندو با نمایندگی «محی الدین عربی» از طرف عرفان اسلامی و «شنکره» و «رامانوجه» نمایندگان مکتب ودانته است که هر کدام، یکی از دو طریقت سلوکی اصلی عرفان هندو یعنی جنانه و بهکتی را نیابت می کنند.
مؤلف برای دست‌یابی به این مقایسۀ تطبیقی، اثر خود را بر یازده فصل بنا گذاشته و همگی را در دوبخش گرد آورده است. در بخش نخست، ابتدا به پیشینه و منابع فکری مکتب ودانته پرداخته بعد از آن، به اختصار مراحل اصلی شکل‌گیری عرفان اسلامی تا زمان ابن عربی و عناصر اصلی مؤثر بر اندیشه او را گزارش داد. وی در بخش دوم، مقایسه‌ای جزئی و مبسوط بین مهم‌ترین جنبه‌های فکری و عملی این سه نظام عرفانی ارائه کرده است. برخی عناوین فصل های این بخش عبارت‌اند از:
«معرفت و منابع آن» که مختصری از معرفت‌شناسی سه مکتب است.
«هستی: ارزش و اصالت» که به اهمیت هستی و هستی‌شناسی در سه مکتب می‌پردازد.
«ست، هستی، حقیقت: وحدت یا کثرت» که وحدت وجود و کثرت ماهیت را بررسیده و از مهم‌ترین مباحث این اثر است.
«خدا و جهان» که به رابطۀ خدا با جهان و غرض آفرینش آن اختصاص دارد.
«خدا و خود» که وحدت انفسی وجود، رابطۀ خدا با «خود» یا نفس و ویژگی‌ها و مراتب نفس را مطالعه کرده است.
«رهایی: فنا و مکشه» که غایت سلوک عرفانی و مقدمات و نتایج آن را در اندیشه و روش سلوکی سه عارف سنجیده است.
نگارنده، در پایان هریک از فصل‌ها، از سه مکتب یک جمع‌بندی ارائه داده است.
