به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری«حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیات هفتادو هشتم سوره بقره پرداخته است.
«وَ مِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لا يَعْلَمُونَ الْكِتابَ إِلاَّ أَمانِيَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَظُنُّونَ» (بقره، 78)
ترجمه: و برخى از یهود، مردمان عوام و درس ناخوانده اى هستند كه كتابِ خدا را جز آرزوهایى، نمى دانند (و به پندارهایشان دل بسته اند) آنها جز گمان، چیزى ندارند.
این آیه گروه دیگرى از بنى اسرائیل را معرفى مى كند كه بر خلافِ گروه پیشین كه آگاه بودند، ولى حقایقِ را كتمان یا تحریف مى كردند، مردم عوامى هستند كه از مطالب تورات خبرى ندارند و با آرزوهاى خود زندگى مى كنند.
آنها خیال مى كردند كه در تورات، قوم یهود، نژاد برتر شمرده شده و آنان محبوبان خدا هستند. لذا در قیامت نجات مى یابند و به جهنم نمى روند و اگر هم مجازاتى براى آنان باشد، چند روزى بیشتر نیست.
البته ممكن است چنین خیالات و آرزوهایى در میان پیروان دیگر ادیان الهى نیز باشد، اما باید بدانیم اینها همه نتیجه بى اطلاعى از كتابِ خداست وگرنه در هیچ یك از كتب آسمانى چنین خیالاتِ واهى نیامده است.
از این آیه مى آموزیم كه:
دورى از كتب آسمانى و خصوصاً قرآن، زمینه رشد خرافات و خیالات در میان پیروان ادیان است و بى سوادى، منشأ این مشكل بزرگ مى باشد.
