به گزارش خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه 169 سوره بقره پرداخته است.

* آيه               

إِنَّمَا يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَ الْفَحْشَآءِ وَ أَنْ تَقُولُواْ عَلَى اللَّهِ مَا لَاتَعْلَمُونَ‏

* ترجمه                      

همانا (شیطان)، شما را فقط به بدى و زشتى فرمان مى ‏دهد و اینكه بر خداوند چیزهایى بگویید كه به آن آگاه نیستید.

* نکته ها                     

در تفسیر روح‏ البیان آمده است كه شیطان در وسوسه ‏ى خود، مراحلى را طى مى ‏كند: ابتدا به كفر دعوت مى‏ نماید. اگر موفق نشد، به بدعت، اگر موفق نشد، به گناهان كبیره، اگر موفق نشد به گناهان صغیره، اگر موفق نشد، به كارهاى مباح به جاى عبادات و اگر باز هم موفق نشد، به عباداتى دعوت مى‏كند كه پایین‏تر است، تا شخص از مرحله بالاتر باز بماند.

فرمان شیطان، همان وسوسه‏ هاى اوست؛ نه آنكه از انسان سلب اختیار كند تا انسان مجبور به گناه شود.

تأثیر فرمان شیطان، نشان ضعف ماست. هرگاه انسان ضعیف شد، وسوسه‏ هاى شیطان را همچون فرمان مولا مى‏پذیرد؛ «انمّا سلطانه على الّذین یتولّونه» [نحل، 100] وگرنه اولیاى خدا، در مرحله ‏اى هستند كه شیطان به آنان نفوذ ندارد. «انّ عبادى لیس لك علیهم سلطان» [حجر، 42]

* پيام ها                      

1- نشانه‏ ى دشمنى شیطان، وسوسه براى انجام فحشا و افترا به خداوند است. «عدوّ مبین انّما یأمركم»

2- شیطان، هم دستور به گناه مى‏ دهد، هم راه توجیه آنرا نشان مى‏دهد. فرمان به سوء و فحشا، همان دستور به گناه و فرمان افترا بستن به خدا، دستور به توجیه گناه است. «یأمركم... وان تقولوا»

3- اظهار نظر درباره احكام دین و فتوى دادن بدون علم، حرام است. «ان تقولوا على اللَّه ما لا تعلمون»

4- حتّى در مقام تردید و شك، نباید چیزى را به خداوند نسبت داد، تا چه رسد به مواردى كه بدانیم آن حرف و سخن از خدا نیست. بنابراین باید در تفسیر قرآن و بیان احكام دقّت كرد. «وان تقولوا على اللَّه ما لاتعلمون».