به گزارش خبرگزاری«حوزه»، در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران قرار داریم و چند روز دیگر نیز به سبک و سیاق این سال ها، بساط برپایی جشنواره فیلم فجر و البته با چاشنیِ حواشی و اخبار حول و حوش آن مهیا می شود و به تعبیر سینماگران، بهارِ سینمای ایران فرا می رسد.
بی آن که بخواهیم به تحلیل و بررسی دقیق و جزیی آمار و داده های مربوط به تولیدات سینمای ایران در طول این چهار دهه پس از پیروزی انقلاب بپردازیم باید بر این حقیقت اعراف کنیم که با وجود برخی تلاش های ارزنده و دغدغه های قابل تقدیر برخی فیلمسازان و سینماگران متعهد، سینمای ایران در زمینه تولید و اکران فیلم هایی با محتوای انقلابی که البته دربردارنده آرمان های دینی و ملی این سرزمین مردم آن باشد ، کم کار بوده که لاجرم جبران این کم کاری، مستلزم تقویت بُعد تعهد و احساس مسئولیت در این باره است.
همان طور که عرض شد، تلاش های برخی فیلمسازان متعهد در این خصوص به هیچ وجه قابل کتمان نیست ، کما این که به همین خاطر گاه شاهد تولید آثار ارزشی و متعهدانه ای هستیم که مایه مباهات است اما متاسفانه این وضعیت به یک جریان مستمر و فراگیر در بدنه سینمای ایران تبدیل نشده است.
باید بر این واقعیت تاسف بار نیز اشاره کرد که بسیاری از سینماگران شناخته شده و مطرح نیز آن چنان که باید و شاید ، باور و اعتقادی به این مساله ندارند ، چه آن که این را می توان در مصاحبه ها وسخنانشان در محافل سینمایی و غیرسینمایی جستجو و رصد کرد.
با توجه به این که تضعیف روحیه و باورهای دینی و انقلابی در کشور یکی از مهم ترین اهداف و راهبردهای دشمن در جنگ روانی و فرهنگی دست کم سه دهه اخیر است، باید واقع بینانه و البته منصفانه دید که سینمای ایران در این خصوص چه اقدام عملی و نه شعاری در راستای تحقق اهداف انقلابی انجام داده و چنانچه کم کاری هایی در این باره مطرح بوده که قطعاً بوده ، چه علل و دلایلی داشته و آیا باید این فرضیه که تعمدی در این راستا وجود داشته را پذیرفت یا خیر؟!
مقام معظم رهبری چند ماه پیش در دیدار جمعی از فیلمسازان و مستندسازان به نکته بسیار مهمی در همین خصوص اشاره کرده و فرمودند:"یک هدف اساسی دشمن، ترویج بدبینی و نومیدی است؛ دستمایه‌های امید درکشور بی‌شمار است. هنر شما قادر است با استناد به واقعیات، سرچشمه امید و شوق و حرکت باشد."
این امید دادن که مدنظر سکاندار انقلاب است، بی شک به معنای توجیه ضعف عملکردها در کشور و کاستی ها و نواقص نیست ، کما این که خود ایشان بارها و بارها نسبت به مشکلات و نواقص و انحرافات هشدار داده و می دهند، بلکه این انتظار از نخبگان هنری و سینمایی و فعالان در این عرصه ها می رود که دست کم به گونه ای که خود در قالب هنر می پسندند، محتوایی که ناظر به دستاوردهای انقلاب اسلامی در طول این چهل سال باشد را انعکاس هنرمندانه دهند.
این که به عنوان مثال و به اذعان موسسه مطالعات راهبردی هادسون، بر اساس مولفه های قدرت ائتلاف سازی، نفوذ سیاسی و قدرت اقتصادی ، جمهوری اسلامی ایران ، هفتمین قدرت جهانی به شمار می رود و یا این که با وجود همه تحریم ها و فشارهای اقتصادی، ایران در میان اقتصادهای بزرگ دنیا در شاخص تولید ناخالص داخلی بر اساس گزارش بانک جهانی در جایگاه بیست و هفتم دنیا قرار دارد، باید به زبان هنر و قالب های جذاب به مردم گفته شود ، چه آن که به تعبیر مقام معظم رهبری ما در زمینه گزارش دادن موفقیت ها و دستاوردهای نظام وانقلاب به مردم در طول این سال ها ضعیف عمل کرده ایم و باید این رویه جبران شود.
الغرض از اطاله نوشتار حاضر آن که امروز فیلمسازان، مستندسازان و هنرمندان در مهم ترین سنگر تاثیرگذاری بر انبوه مخاطبان قرار دارند که از این منظر باید فرم و محتوای آثار تولیدی آن ها در خدمت اهداف کشور و انقلاب باشد؛ البته مسلم است که این مهم با نگاه صرفاً دستوری و بخشنامه ای محقق نمی شود چه آن که اثرگذاری هنر وقتی آشکار و مطلوب می گردد که پیش از هر چیز زاییده باور و اعتقاد هنرمند و برآمده از دغدغه جدی او باشد.
سید محمد مهدی موسوی
