به گزارش خبرگزاری «حوزه» از گرگان، مهدی زاهدیان یکی از طلابی است که این روزها به همراه یک گروه جهادی در مناطق سیل زده استان گلستان حضور دارد و از وضعیت کمک رسانی حوزویان به سیل زدگان گزارش می دهد.
این طلبه جهادی در یادداشت امروز خود آورده است:
گرگان، نمایشگاه بین المللی، کمپ موقت سیل زدگان آق قلا مقصد بعدی ما بود.
همراه با جمعی پنج شش نفره از جهادگران فرهنگی عازم آنجا شدیم، جایی که گفته می شد حدود ۲۰۰۰ نفر از سیل زدگان در آن محل اسکان داده شدند.
وارد کمپ که شدیم جمعیت زیاد مردم سیل زده و زندگی ده روزه ی آن ها که معلوم نبود تا کی قرار است به همین شکل ادامه داشته باشد سخت ناراحتم کرد؛ جایی که قطعا آسیب های خاص خودش را خواهد داشت.
گروهی که همراهشان بودیم برای کودکان سیل زده برنامه داشتند.
طلبه ها برنامه شان را شروع کردند، با اینکه گفته می شد از نهادهای مختلف و در ساعات مختلف، ترافیک برنامه های فرهنگی در اینجا وجود دارد اما تقریبا همه بچه های کودک و نوجوان کمپ آمده بودند.
جمعیت خوبی بود، طلبه ها محتوای دینی و فرهنگی شان را در قالب برگزاری مسابقه و اجرای نمایش ارائه دادند؛ بیش از یک ساعت برنامه داشتند، نه تنها از جمعیّت بچه ها کم نشد بلکه به تعداد افرادشان اضافه هم می شد.
گویا شوق بچه ها به شرکت در مسابقه و برنده شدن جایزه به خصوص بادکنک هایی که توسط طلبه ها به شکل های مختلفی درآمده بودند، جذاب تر از آن بود که من تصور می کردم.
حوالی ساعت یازده و نیم صبح بود که برنامه تمام شد و ما کمپ را به مقصد شهر آق قلا و روستاهای اطراف آن ترک کردیم.
از قبل می دانستیم که جمعی حدود ۳۰ نفره از طلبه های جهادگر حوزه علمیه تبریز در روستایی به نام «چن سولی» مستقر شده اند و مشغول عملیات خدمت رسانی هستند.
مسیر آق قلا تا «چن سولی» دچار آب گرفتگی شده بود و ما مجبور بودیم ماشین را در گوشه ای از خیابان پارک کنیم و همراه یکی از وانت هایی که به سمت روستا می رفت حرکت کنیم.
«چن سولی» تقریبا جزء آخرین روستاهایی بود که در مسیر آق قلا به سمت گنبد قرار داشت.
با کمی پیاده روی و تعویض چند ماشین بالاخره به روستا رسیدیم.
طلبه های جهادگر تبریزی به سه گروه تقسیم شده بودند.
دسته ی اول در منزل یکی از روستائیان مشغول تخلیه آب و خرابی های ناشی از سیل بودند.
قیافه شان دیدنی و دست های گِلی شان واقعا بوسیدنی بود.
صاحبخانه از حضورشان روحیه گرفته بود و با خوشحالی از زحماتشان یاد می کرد.
دسته ی دوم از این طلبه های جهادگر در قسمت دیگری از روستا مشغول انجام دادن کار بزرگی بودند.
ششم فروردین امسال قرار بود یک عروسی در روستا برگزار شود و دختر و پسر جوانی زندگی مشترکشان را آغاز کنند، اما سیل هم خانه شان را تخریب کرد و هم جهیزیه ای که آماده کرده بودند را از بین برد.
طلبه ها آستین همت را بالا زدند و با همکاری بنیاد مسکن مشغول تخریب کامل منزل و ساخت دوباره ی آن شدند، ضمن اینکه با همکاری موسسه خیریه ای در تبریز بناشد جهیزیه این زوج جوان مجددا برایشان تهیه شود.
در همسایگی این زوج جوان، طلبه ی اهل سنتی زندگی می کرد که سیل موجب تخریب منزل او نیز شده بود؛ طلبه های جهادگر تبریزی بی آنکه قومیت و یا مذهب را ملاک قرار دهند دست همت را دومرتبه بالا زده و با همکاری بنیاد مسکن مشغول ساخت منزل آن طلبه ی اهل سنت نیز شدند.
لحظه های دیدنی برایم رقم خورد و حس عجیبی داشتم وقتی همین طلبه ی اهل سنت از حضور به موقع روحانیون جهادگر تبریزی خوشحال بود و جز تشکر و تقدیر چیزی بر زبانش جاری نمی شد.
در مجموع این دسته ی دوم ۳ منزل در دست تخریب و ساخت مجدد داشتند.
دسته ی سوم از این گروه نیز در قسمتی دیگر از روستا مشغول خدمت رسانی به خانواده ای دیگر بودند که آب بخشی از منزلشان را احاطه کرده بود.
اگرچه محبت و تواضع بچه های گروه خیلی زود صمیمیتی را بینمان حاکم نمود که دل کندن از آنها را سخت می کرد اما فرصت محدود بود و باید برمی گشتیم.
از بچه های جهادی این روستا خداحافظی کرده و به سمت گرگان برگشتیم.
مقصد پنجم ما کمپ موقت سیل زدگان در منطقه کریم آباد گرگان بود.
جایی که یک روحانی خوش ذوق همراه با یکی دوتا از طلبه های جهادگر خانم در میان سیل زدگان حضور داشتند و برای بچه ها برنامه های متنوع اجرا می کردند.
دیدن همه ی این طلبه ها با همه ی تفاوت ها در نوع کار و فعالیت جهادی شان در عین حال که برای هدف واحدی آمده بودند حس امیدی را در دلم زنده می کرد که رهبر انقلاب مدتی پیش در بیانیه گام دومشان به آن اشاره کرده بودند.
گویا قرار نیست چیزی مانع حرکت رو به جلو جوانان این مرز و بوم باشد حتی اگر عده ای نخواهند.
ادامه دارد ...
