به گزارش خبرنگار خبرگزاری«حوزه»، آیت الله محمد جواد فاضل لنکرانی پیش از ظهر امروز در مراسم درس اخلاق مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) که در مسجد این مرکز علمی برگزار شد، به تشریح فرازهایی از مناجات شعبانیه پرداخت و گفت: ما در این مناجات می خوانیم: «الهی هب لی کمال الانقطاع الیک» یعنی خدای کمال رسیدن به خودت را به ما عنایت کن! که این انقطاع معنای دقیقی دارد و باید به آن توجه خاصی کرد.
وی افزود: انقطاع یک موهبت از موهبات الهیه است و ما هم باید در این راه علمی و تحصیلی و تدریس و زحمات و مسائل، دنبال یک چنین پاداشی از خدای متعال باشیم.
آیت الله محمد جواد فاضل لنکرانی خاطر نشان ساخت: انسان اگر استاد درجه اول حوزه بشود و بر همه مبانی فقهی و اصولی و تفسیری و فلسفی مسلط شده و در درجه بالایی از علم قرار بگیرد ولی به این مرحله نرسیده باشد یک خسارت بزرگ است و کار اصلی را انجام نداده است.
وی با بیان این که عمر انسان باید در مسیر انقطاع الی الله باشد، گفت: اگر کسی بر همه کتب حوزوی مسلط باشد، اما به این مرتبه نرسیده باشد به هدف اصلی نزدیک نشده است چراکه هدف اصلی ما این مرتبه است و اگر از آن غافل باشیم روشن است که به آن دست پیدا نمی کنیم.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ابراز داشت: نمی گوییم درس و بحث را رها کنید و مشغول کار با اذکار شوید، خدا نکند که این ها ملعبه و دکان و عرصه خودنمایی و ریا شود که موجب نزدیک شدن انسان به شیطان می شود؛ اما انسان سعی داشته باشد که ذکر به ویژه تعقیبات نمازها را فراموش نکند.
رییس مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) با بیان این که ذکر لفظی موجب ملکه شدن یاد خدا می شود، خاطرنشان کرد: وقتی ذکر ملکه نفس انسان شد، وقتی قلب انسان مأنوس به یاد خدا شد خواب و بیداری انسان همیشه در محضر خدا است؛ انقطاع الی الله یعنی سپردن اختیار امور به دست خدا است، گاهی بزرگان آرزو می کردند که منصب و اعتبار اجتماعی پیدا نکنند تا بیشتر بتوانند نفس خود را اصلاح کنند و دچار خودپرستی و خود بینی و غرور نشوند، چراکه این ها موانع انقطاع الی الله است.
این استاد حوزه علمیه قم افزود: باید هدف را برای خود روشن کنیم تا خدا هم عنایت ویژه ای به ما داشته باشد؛ انقطاع از قطع یعنی بریدن است ولی وقتی با کلمه «الی» می آید معنای دیگری پیدا می کند و آن هم توجه کامل و تام به مخاطب است.
وی با بیان این که با توجه به این دعا انسان با اراده شخصی نمی تواند به کمال انقطاع برسد، گفت: با چله نشینی و دعا و نیایش گرچه مقدماتش است ولی اصل این مقام و حالت باطنی فوق العاده که انسان کمال انقطاع پیدا کند باید با عنایت خدا باشد.
رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) با تأکید بر این که انقطاع مانند همه مقوله ها لوازم و اسبابی دارد، گفت: ریشه قرآنی این مسأله در سوره مزمل آمده است و آیات دیگری هم به عنوان شاهد می توان آورد؛ در قرآن می خوانیم که خدا به پیامبرش دستور می دهد: «واذکر اسم ربک و تبتل الیه تبتیلا» که تبتیل به معنای انقطاع است.
آیت الله فاضل لنکرانی در پایان گفت: به خوبی از این آیه شریفه استفاده می شود که ذکر زبانی یا قلبی تأثیر زیادی در انقطاع الی الله دارد، ذکر زبانی از مسائلی بود که علما و بزرگان همیشه به آن مقید بودند و هیچگاه در مجالس گوشه ای ساکت نمی نشستند و مدام مشغول ذکر بودند، چراکه تا ذکر زبانی نباشد ایمان قلبی و باطنی هم حاصل نمی شود مثل این که بدون اقامه نماز و روزه و حج و جهاد رسیدن به قرب الهی میسر نیست.
۳۱۳/۳۲
