به گزارش خبرگزاری «حوزه»،، کتاب در سایه سار رمضان‏ (در کلام و پیام حضرت آیت الله العظمی خامنه ای) اثری از مرکز اطلاع رسانی غدیر پیرامون مسائل مربوط به ماه مبارک رمضان است که «حوزه نیوز» منتخبی از این نکات را در شماره های گوناگون تقدیم علاقمندان می نماید.

- بهترين كسى كه مى تواند بيمارى ما را تشخيص دهد، خودمان هستيم

مـاه رمـضـان زمـينه ى خيلى خوبى است و خداى متعال اين فرصت را به من و شما داده كه در اين ماه ، چنين امكانى را براى خودسازى پيدا كنيم.

علاوه بر اين كه ساعات اين ماه، بسيار با بركت است و خداى متعال از لحاظ طبيعى، اين لحظات و ساعات را اين گونه قرار داده اسـت، سـاعـات بـسيار مغتنمى هم هست.

يك ركعت نماز شما، يك كلمه ذكر سبحان اللّه شما، مختصر صدقه دادن شما و يك صله ى رحم كوچكى كه در اين ماه بكنيد، مزيتى چند برابر بيشتر از همين امور، وقتى در غير ماه رمضان انجام مى شود، دارد.

اين ، فرصت خيلى خوبى اسـت . زمـيـنـه ى خـوبـى اسـت كـه انـسـان در ايـن مـاه ، بـه خـودش بـرسـد. مثل طبيبى كه با فردى بيمار مواجه است و آن بيمار به امراض متعددى مبتلاست ؛ مرض قند دارد، فـشـار خـون دارد، چربى خون دارد، استخوان درد دارد، رماتيسم دارد، زخم معده دارد و خـلاصه انواع و اقسام مرض در او هست . طبيب حاذق كه امراض او را مى شناسد و راه علاجش را بـلد اسـت ، بـا ايـن بيمار چه كار مى كند؟ اول سعى مى كند بيماري هاى او را روى كاغذ بـياورد و ببيند به چه امراضى مبتلاست. اگر طبيب ، بعضى از بيماري هاى او را نشناسد و بـراى عـلاج بيمارى دوايى بدهد كه با بيمارى ديگر ناسازگار باشد، ممكن است به جـاى ايـن كـه او را علاج كند، بيچاره را به بيماريهاى ديگرى هم مبتلا كند. مثلا نداند كه بـيـمـار زخـم مـعـده دارد، بـعـد بـراى علاج رماتيسم او آسپرين بدهد. خوب ؛ آسپرين علاج رمـاتـيـسـم اسـت ، امـا براى زخم معده بسيار مضر است.

اگر طبيب ، اين مرض را نشناسد و نـدانـد كـه بيمار اين مرض را هم دارد، ممكن است به جاى اين كه او را علاج كند، بيچاره را بـه خونريزى معده هم مبتلا كند. پس ، اول بايد با دقت نگاه كند، دلسوزانه بيماري ها را پـيـدا كـنـد و آنـهـا را بـنـويـسـد، بـعد ببيند كدام مهمتر است ، كدام فوتى تر است و كدام اصـوليتر است.

فرض بفرماييد اگر كسى معده ى ناراحتى دارد، هر دوايى به او بدهند نـمـى تـوانـد بـه خـوبـى آن را جـذب كند. يا اگر روده ى خرابى دارد، هر غذاى مقوى اى بـدهـنـد و از آن بـهـره بـبـرد، نـمـى تـوانـد اسـتـفـاده كـنـد. راهـش ايـن اسـت كـه اول آن مرضى را كه از بقيه ى بيماريها تأثير منفى اش بيشتر است و اگر خوب بشود تأثير مثبت شفايش بيشتر است ، پيدا كنند.

شـمـا طـبـيـب خـودتـان بـشـويـد، بـرادر عـزيـز. هـيـچ كـس مثل خود انسان نمى تواند بيماريهاى خودش را بشناسد. برخى بيماريها در انسان هست كه اگر مثلا شما به من بگوييد تو دچار اين بيمارى هستى ، عصبانى مى شوم و بدم مى آيد. بـگـويـنـد: آقـا، شـمـا مـرد حـسـودى هـسـتـيـد. مـگـر كـسـى تحمل مى كند كه به او بگويند حسود!؟ مى گويد: حسود خودت هستى ؛ چرا اهانت مى كنى ، چـرا بـيـخـود مـى گـويـى.

از ديـگـرى حـاضـر نـيـسـتـيـم قـبـول كـنـيـم ؛ امـا بـه خـودمـان كـه مـراجـعه مى كنيم، مى بينيم بله ، ما متأسفانه از اين بـيـماريها داريم . سر هركس را انسان كلاه بگذارد، از هركس كه پنهان كند، با خودش كه ديـگـر نـمـى تـواند. پس، بهترين كسى كه مى تواند بيمارى ما را تشخيص دهد، خودمان هـسـتـيم. بـيـاوريـد روى كـاغـذ، بـنـويـسـيـد: حـسـد. بـنـويـسـيـد: بـخـل . بـنـويـسيد: بدخواهى براى ديگران ـ وقتى كسى به خيرى مى رسد، ما ناراحت مى شـويـم ـ بـنـويـسـيـد: تـنـبـلى در كـار. بـنـويـسـيد: روح بدبينى به نيكان و صالحان . بـنـويسيد: بى اعتنايى به وظايف . بنويسيد: علاقه ى به خود؛ يعنى شديدا به خودمان علاقه داريم .(1)

پی نوشت:

1- بيانات در روز اول ماه مبارك رمضان ، مطابق با  ۱۳۷۱/۱۲/۴