به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از تهران، استاد حسین انصاریان در حسینیۀ همدانی‌ها، اظهار کرد: در بین کلمات وجودی پروردگار هیچ کلمه‌ای جایگاهش، موقعیتش، مورد توجه بودنش به پیشگاه او مانند وجود انسان نیست. کلمه یعنی حقیقتی که معنا دارد. پروردگار این معنایی که برای کلمه وجود انسان مقرر کرده، تحقق، ظهور و آشکار شدنش را به خود انسان سپرده است.
وی با بیان اینکه طبق آیات قرآن هر کلمه‌ای در این خلقت جایگاهی دارد، اظهار کرد: اگر این کلمه بالاختیار یا بالاجبار در جایگاه خودش قرار داشته باشد و در آن جایگاه خودش به حرکتش ادامه دهد، معنی می‌شود. درصد بالایی از موجودات عالم در جایگاهی هستند که اختیاری از خودشان ندارند، اجباراً در آن جایگاه قرار دارند و نمی‌توانند منحرف شوند. روزی که اینها را در جایگاه خاص و با معنای ویژۀ وجود خودشان قرار داده و با همین معنای خودشان هم این آفرینش را خوب و منظم می‌گردانند و وجودشان برای کل این کارخانه منفعت است.
پروردگار عالم حق‌بین است
استاد انصاریان ادامه داد: هر موجودی را در جایگاه خاص خودش ببینی عالی، نیکو، زیبا، درست و حقیقت است. به تعبیر خود پروردگار «وَما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلَّا بِالْحَق»(حجر، 85) یعنی پروردگار عالم حق‌بین است، باطل‌بین و باطل‌نگر نیست، هستی و خلقت را حق آفریده و حق هم می‌بیند.
استاد انصاریان با بیان اینکه کلمۀ وجود انسان در عالی ترین جایگاه آفرینش است و عالی ترین معنا را می‌تواند از خودش طلوع دهد، گفت: اگر هر کلمه وجودی در جایگاه خودش قرار داشته باشد و از طریق اجبار الهی یا از طریق اراده و آزادی معنی شود، این معنی شدن ولو برای یک موجود بالاجبار یا بالاراده، برای کل عالم هستی مفید است و منفعت دارد. ما خیلی اطلاع از کتاب هستی نداریم، از تحولات هم خبر دقیقی نداریم، ولی از آیات و روایات می‌توانیم استفاده کنیم که هر یک کلمه با معنای صحیح وجودی بر تمام آفرینش اثرگذار است.
وی ادامه داد: انسان باید در این کلاس خلقت و زیر نظر معلم آفرینش پنجاه شصت سال بکوشد و خودش را معنا کند تا روز ورود به پیشگاه مقدس او یک میوۀ پخته و در حدی بی‌عیب و نقص وارد بر او شود که بوی خوش و عطر یک نفره‌اش محشر را پر کند و نورش به تمام قیامت بتابد. لازم هم نیست در این زمینه انسان مرجع تقلید یا یک شخصیت خاص علمی شود.
خداوند از انسان می‌خواهد خودش را معنا کند
محقق، مفسر و پژوهشگر علوم قرآنی گفت: ما خطاب‌های قرآن مجید را یا این‌گونه «يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى رَبِّكَ كَدْحاً»(انشقاق، 6)، یا به‌صورت «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» یا «يا بَنِي آدَم» می‌بینیم؛ بالاخره هر سه تعبیر در رابطه با انسان است. از این تعبیرات متوجه می‌شویم که خدا از انسان می‌خواهد خودش را معنا کند تا بوی آن معنا در دنیا به‌صورتی به شامه‌ها برسد و در قیامت هم به‌صورت قیامتی به شامۀ مردم برسد.
انسان با معنا شدنش، نورش قیامت را پر می کند
وی با بیان اینکه انسان با معنا شدنش نورش قیامت را پر می‌کند، اظهار کرد: این نور را حتی مشرکان، کافران و منافقانی که محکوم به دوزخ هستند و محکومیت‌شان هم کار خودشان بوده نه کار پروردگار، می‌بینند. شعاع بسیار پرقدرت این نور برای کافران و مشرکان و منافقان قابل دیدن هست و در آیه 12 سوره حدید بیان شده است «يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ يَسْعى نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ؛ حبیب من! روزی که تمام مردان مؤمن و همۀ زنان اهل ایمان را با نورشان می‌بینی».
حسرت منافقان در زمان دیدن اهل نور در محشر
استادحوزه علمیه افزود: خداوند این نور را در نبوت انبیا، ولایت ائمه(ع) و در کتاب‌های آسمانی قرار داده و افرادی این نور را به خودشان منتقل کردند و «يَسْعى نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ» می‌بینی که نورشان پیشاپیش آنها و در جهت سعادت و خوشبختی آنان در حرکت است، یک مرتبه در این نوری که پیشاپیش آنان دلیلشان و راهنمایشان است، و نوری که خجستگی و میمنت و سعادتشان است، صدایی را می‌شنوند «بُشْراكُمُ الْيَوْمَ» یعنی همین حالا که در محشر هستید «بُشْراكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها» به چنین جایی مژده‌تان می‌دهیم «ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيم»(حدید، 12). اینها می‌روند و در همان روز منافقان -که بدترین مردم روزگار بودند- می‌گویند «يَوْمَ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الْمُنافِقات»، منافقین و منافقات که برسد به کافران و مشرکان که رده پایین تر منافقین و منافقات هستند، برمی‌گردند به اینهایی که در نور، خجستگی و میمنت حرکت می‌کنند، می‌گویند کجا می‌روید؟ چرا عجله می‌کنید؟ ما هم در دنیا شما را می‌شناختیم و شما ما را می‌شناختید، بایستید «نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُم» یک شعاعی از نورتان را ما برای خودمان اختصاص دهیم. پروردگار می‌فرماید: بین این اهل نور و منافقین و منافقات «فَضُرِبَ بَيْنَهُمْ بِسُور»(حدید، 13) مانعی یک مرتبه ایجاد می‌شود که دیگر نه اینها آنها را می‌بینند و نه آنها اینها را می‌بینند. سپس اهل نور خطاب به منافقین می گویند: «ارْجِعُوا وَراءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورا» این نوری که ما داریم شما هم دلتان می‌خواهد؟ ما آدرس این نور را به شما می‌دهیم، شما هم بروید این نور را برای خودتان انتخاب و جزو وجودتان کنید. «ارْجِعُوا وَراءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورا» برگردید به دنیا چون جای به دست آوردن این نور در دنیاست.
برگشت از قیامت امکان پذیر نیست
نویسنده کتاب «ارزش ها و لغزش های نفس» با اشاره به اینکه برگشت از قیامت امکان پذیر نیست، گفت: منافقین در حالی مایل هستند به دنیا برگردند و جبران کنند که برگشتی در کار نیست، بعد از برپا شدن قیامت دوباره اگر بخواهد همین نظام برپا شود، خدا باید قیامت را به هم بریزد و از بین ببرد و دوباره تمام آسمان‌ها و زمین و ستارگان و سحابی‌ها و کهکشان‌های فروریخته و به هم خورده و خاموش شده را به پا کند و به منافقین بگوید بیایید در دنیا و این نور را اینجا به دست بیاورید که چنین امری شدنی نیست.
بهشتی‌ها و دوزخیان هر دو در جادۀ ابدیت در حرکتند
استاد انصاریان خاطرنشان کرد: خداوند هیچ‌کسی را برنمی‌گرداند، انسان در حال حرکت هست و عقب‌گردی تا ابد برایش وجود ندارد. همین‌طور که جلو می‌رود، این جاده وقتی به جهان بعد رسید نهایت کار بهشت یا جهنم است. نه کسی را از بهشت بیرون می‌کنند و نه کسی را از جهنم خارج می‌کنند، بهشتی‌ها و دوزخیان هر دو در جادۀ ابدیت در حرکتند.
انتهای پیام ۳۱۳/۱۷
