به گزارش خبرگزاری«حوزه» از اصفهان، حجت الاسلام سید حسین مومنی، معاون تهذیب و تبلیغ مرکز مدیریت حوزه علمیه اصفهان در یادداشتی، آورده است: در عصر حاضر فرهنگ، معنایی پیچیده  و ترکیبی پیدا نموده که شاید تعریف آن را  نیز دچار دشواری نموده باشد اما فارغ از هر تعریفی  در دنیای امروز یکی از موثرترین  مولفه های تاثیرگذار بر فرهنگ، عرصه فیلم و تئاتر ونمایش است که توان فرهنگ سازی  و حتی تغییر فرهنگ حاکم را داراست.

هنرمندان متعهد و اخلاق مدار  سهم عمده ای در پیشبرد ارزش ها و فضائل در جامعه  خواهند داشت  و در ارتقای  بینش و منش مخاطبان سهم بسزایی دارند و در غیر اینصورت  پرچمدار تهاجم فرهنگی هستند تا با تغییر  بینش و سلوک  و رفتار جامعه سبک زندگی غربی را ترویج  و اشاعه دهند.

تصورات و مفاهیم ذهنی ما که بر ساخته چندین سال تجربه  و رابطه است و دارای بارمعنایی مثبت  یامنفی است با دیدن یک فیلم و نمایش بار معنایی خود را ممکن است تغییر دهد  و یا دچار ابهام شود و به تبع  حوزه تصدیقات و باورهای درونی  ما که مورد تایید  و صدق  درونی  ما بوده است  دچار ابهام  و یا عدم تایید گردد و یا حداقل  باورهای مخاطب را دچار تشکیک  می نماید .

بدیهی است با دیدن یک فیلم  و تئاتر این اتفاق شیوع نخواهد داشت اما  یک روند مدت دار از این  نوع نمایشنامه ها بر روی صحنه خواه ناخواه به تغییر و دگرگونی باور خواهد رسید ودرک مخاطب را تغییر خواهد داد.

با نگاهی به پرده سینما، تئاتر یا نمایش خانگی سوای برنامه های ماهواره  در کشور این روند بخوبی قابل احساس است

فیلم ها و تئاترهایی مانند رقص روی شیشه ، ممنوعه، رحمان 1400، پنجاه کیلو آلبالو، دختر شیطان، مولن روژ و... که با چاشنی طنز  و شوخی  و یا تمسخر از مخاطب می خواهد به باورهای قبلی  خود با تردید بنگرد و روح اعتماد به عناصر ارزشی را دچار خدشه می کند.

بی بندو باری؛‌ رواج روابط دختر و پسر  فراتر از عرف و فرهنگ دینی جامعه و زیر سوال بردن هنجارهای فرهنگی پیامد اینگونه نمایشنامه هاست. استفاده از مدل های زن خارجی  و ضبط فیلم در خارج ایران  برای فاصله گرفتن و دورزدن قانونی؛ باعث ساختارشکنی شده است ومسلم است که حد و مرزی را هم برنخواهد تافت، مدل هایی که بیننده براحتی  می تواند تصاویر نیمه عریان آنها را در شبکه ها جستجو کند و در فیلم مجوزداراز طرف وزارت ارشاد جمهوری اسلامی ایران ایفای نقش اصلی را برعهده دارد آن هم با مضمونی که بیننده  رادچار سردرگمی و تردید می نماید

به نظر شما پیام این فیلم برای نسل جوان ما چیست؟ ارتقای بینش یا رفتار ! حتی اگر سینما را سرگمی هم درنظر بگیریم می توان این دست فیلم  ها را سرگرمی و طنز محسوب کرد !! یا  توسعه بی بندو باری و ابتذال فرنگی است! امروز مدل هندی(( bollywood بر پرده سینمای ایران و لابد  تا مدل های هالیوودی به پیش خواهند رفت! و خط قرمز ها به این بهانه براحتی عبور خواهند کرد.

 نمایشنامه های معروف فرانسوی  که نام آنها  کاباره و قمارخانه و .... است و باتعجب  کاراکتر اصلی آن «حاج آقا..» است که در نمایش حضورغیابی دارد که او با بهره کشی ازافراد به دنبال منافع نامشروع خود قمار و احتکارو... می باشد و همچنین بدنبال روابط جنسی بازنان است.

عدم حضور فیزیکی کاراکتر اصلی در نمایش به بیننده اجازه  توسعه  معنایی مفهوم «حاج اقا » راخواهد داد  و در ادامه او را نسبت به این مفهوم که تا قبل در ذهن او دارای معنایی مثبت و یا خنثی بوده است دچارنفرت وموضع گیری خواهد کرد.

رنج و سختی افراد با وجود مفاسد بخاطر وجود «حاج اقا» بیننده را مملو از نفرت نسبت به این مفهوم و تغییرتصور او خواهد نمود.

در عرصه سینما و تئاتر و نمایش خانگی کشور صرف نظر از آثار معدود فاخر و ارزشی این مسیردو هدف عمده را دنبال می کند 1- تغییر مفاهیم ارزشی و تردید در آنها و ایجاد تصور منفی

2- زیر سوال بردن عناصر و ارکان ارزشی جامعه و گروه های مرجع، جایگزین این تغییر ابتذال  و بی بندوباری فرهنگی است که جامعه را از آرمان های عدالت خواهانه و ارزشی خود دور خواهد نمود.

نمی توان  در فضایی که ماهواره های از یک طرف و برخی فیلم ها  و نمایشنامه ها ی داخلی از طرف دیگر عناصر و مفاهیم ارزشی را مورد هجمه  قرارداده اند و عناصر نفوذی مفاسد اقتصادی را دنبال می کنند

نباید از مبلغین دینی انتظار معجزه داشت بهترین تبلغ دینی، عملکرد صحیح  و صادقانه سازمان ها وارگان های دولتی است و البته حوزه نیز نباید نسبت به وضعیت سینمایی و نمایش ها بی تفاوت باشد.

و صد البته اگر عرصه فیلم و نمایش از تاثیرگذارترین عناصر فرهنگی است حوزه علمیه نباید نسبت به آن بی تفاوت باشد و حالت انفعالی داشته باشد.

متاسفانه دستگاه ها و سازمان هایی که در زمینه دینی فعالیت دارند امروز به حالت انفعالی و سکوت رسیده اند و هیچ طرح نو یا تعامل که آنها را به حالت فعال تبدیل کند وجود ندارد و یا به اجرای  برنامه هایی مشغولند که تاثیر گذاری آنها  حداقل می باشد

هرچند که مسئولیت  اصلی برعهده وزارتخانه ها و مسئولین اجرایی که دست اندرکاران موضوع فرهنگی کشور هستند، اما نهادها و دفاتر و سازمان هایی که فعالیت دینی دارند نباید مرعوب فضای حاکم فرهنگی شوند و حوزه علمیه به عنوان داعیه دار مسائل دینی  و فرهنگی باید سازوکارهای لازم را در این خصوص ایجاد نماید.

حضور حوزه  نه تنها به عنوان نهاد ناظر یا نظارت بلکه باید بصورت  فعالیت های زمینه ساز  در عرصه فیلم و سینما  تجلی پیدا کند چرا که نظارت  حداقل و کم ترین کار ممکن است اما ایجاد جریان فرهنگی و زمینه ساز ی بستر های فرهنگی برای فیلم نامه نویسان و تهیه کنندگان از وظایف حوزویان است.