حجتالاسلام امید رحمانی، در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در خراسان شمالی، با گرامیداشت سالگرد قیام مسجد گوهرشاد، به تبیین این قیام پرداخت و با اشاره به ریشههای قیام و نفوذ، اظهار کرد: ریشههای اصلی قیام مسجد گوهرشاد را باید در سیاستهای مذهبی، فرهنگی و اجتماعی عصر رضاخان جستوجو کرد.
وی افزود: رضاخان در سالهای آغازین ورود به صحنه سیاست ایران، سیاست مذهبی خود را چنان تنظیم کرد که به نظر میرسید فردی دیندار و مقید در عمل به شعایر و احکام اسلامی و حفظ آنها است.
حجتالاسلام رحمانی ادامه داد: زمانی که رضاخان پلههای ترقی را میپیمود، خود را مسلمانی متعصب معرفی کرد، زیرا از ریشهداری مذهب در میان مردم ایران بهخوبی آگاه بود و از پیامدهای مقاومت و تعارض با روحانیون و نیروهای مذهبی نیز بهخوبی اطلاع داشت.
وی اضافه کرد: رضاخان در راستای تظاهر به مذهب به زیارت عتبات عالیات میرفت، مدال مولای متقیان را به گردن میآویخت، در دستههای عزاداری محرم شرکت میکرد و کاهگل به سر و روی خود میریخت، مجالس روضهخوانی ترتیب میداد، حتی روضهخوانی در قزاق خانه را به صاحبمجلسی خودش برقرار میکرد، در پادگانها قاضی عسکر تعیین کرد، به دیدار علمای قم میرفت و اعلام میکرد که بر حفظ و حراست از اسلام مصمم است.
حجتالاسلام رحمانی افزود: رضاخان در آن زمان مشروبفروشیها و قمارخانهها را بست، به تنظیم امور و نوسازی آستان قدس رضوی و آستانه حضرت معصومه(س) توجه کرد و اعمالی از این قبیل که در میان مردم و حتی روحانیون هرگونه شکی را در مذهبی بودن و پایبندی وی به مذهب از میان برد.
وی اظهار کرد: این سیاست رضاخانی که باید آن را نهایت فریبکاری صبورانه نامید تا سال ۱۳۰۵ هجری شمسی ادامه یافت و از اواخر این سال و بهویژه از سال ۱۳۰۶ شمسی که پایههای حکومت و قدرتش تحکیم و تا حدودی تثبیت شده بود و خود را آنقدر توانا و قدرتمند میدید که در مقابل اعتراضات و مقاومتهای احتمالی ایستادگی کند، سیاست فریب مذهبی را تغییر داد و به فکر دستور کشف حجاب و دین زدایی که از انگلستان آمده بود و «رضاشاه»، «آتاتورک» و «امانالله خان» پادشاه افغانستان باید اجرایش میکردند، افتاد.
حجتالاسلام رحمانی گفت: رضاشاه بعد از سفر به ترکیه و دیدار با آتاتورک، پادشاه سکولار ترکیه، تأثیر زیادی از اندیشههای غربی گرفت و یگانه راه پیشرفت را تقلید از غرب پنداشت و به تحدید روحانیون و نیروهای مذهبی و اجرای سیاستهای اجتماعی و فرهنگی که در تقابل با مذهب و فرهنگ آمیخته به مذهب بود، برآمد. رضاخان میپنداشت که با تغییر ظاهر میتوان به ترقی و پیشرفت رسید.
وی گفت: دو مرحله در راستای نهادینه کردن کشف حجاب شروع شد، نخستین واقعه کشف حجاب در ایران پس از اسلام، در بدشت استان سمنان توسط یک زن بهایی روی داد و مرحله دوم در پایان جشن شیراز، عدهای از دختران بر روی صحنه نمایان شدند و ناگهان نقاب از چهره برگرفتند و ارکستر، آهنگ رقص مینواخت و... و بعد از این دو مرحله قانون کشف حجاب در مجلس تصویب و به مرحله اجرا گذاشته شد.
انتهای پیام/