به گزارش مرکز خبر حوزه،حجت الاسلام سعید رضایی فر، شب گذشته در صدو بیست و نهمین جلسه از سلسله جلسات نظریه پردازی با موضوع «فقه علم دنیوی یا اخروی» موسسه فهیم، اظهار داشت: اولین کسی که در جهان اسلام به نظریه « فقه، علم دنیوی است نه اخروی» پرداخت ،غزالی در قرن پنجم هجری بود.
وی افزود: غزالی ، فقه و احکام را صرفاً تأمین کننده، امنیت، آسایش،رفاه، عدالت و هرآنچه که می تواند در دنیا انسان را به سعادت برساند، می دانست.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه مطالعات و فرهنگ اسلامی تصریح کرد: ملاصدرا نیز مانند غزالی، فقه را در خدمت اغراض دنیوی می دانست و در نوشته های خود به این نکته اذعان کرده است، در واقع این نوع نگرش مانند بسیاری از روایات ما، گذشتن از حجاب های دنیایی و رسیدن به اوج ملکوت می باشد.
حجت الاسلام رضایی فر با اشاره به دیدگاه دیگر در خصوص اینکه علم فقه ، دنیوی یا اخروی است؟، اضافه کرد: شهید اول برخلاف غزالی ، معتقد است، علم فقه، انسان را از دنیایی که زندگی می کند، به دنیای دیگر که همان آخرت است هدایت می کند، همچنان که در تعریف فقه که در کتاب «ذکری» بیان می کند به این نکته صراحتا اشاره می کند ، گرچه هیچ گونه نفی یا اثباتی را نسبت به دنیوی بودن علم فقه بیان نمی کند..
وی افزود: علامه حلی (ره) و امام خمینی (ره) برخلاف دو دیدگاه قبلی ، علم فقه را تامین کننده، قانون معاد و معاش بیان می کنند ، یعنی بخشی را دنیوی و بخشی را اخروی می دانند.
این محقق و پژوهش گر حوزه تصریح کرد: برخی از بزرگان مانند کاشف‌الغطاء ، قائل به جامعیت علم فقه برای تامین نیازهای دنیوی و اخروی انسان در همه شرایط زندگی انسان می باشد، ولی در مقابل، بعضی دیگر صرفاً قائل به دنیوی محض و یا اخروی محض بودن فقه می‌باشند که یکی از آثار این تفاوت دیدگاه‌ها در خصوص مسئله فقهی نذر تحقق پیدا می‌کند.
