به گزارش مرکز خبر حوزه، در این جلسه دفاعیه که در مدرسه عالی دارالشفاء قم، برگزار شد، ابتدا حجت‌الاسلام سید حسین نوری، ارائه‌دهندة پایان‌نامة «الاستظلال للرجال فی حال‌الاحرام»، به بیان نکات برجستة تحقیق خود پرداخت و گفت: بزرگترین مزیت این تحقیق، نگارش آن به زبان عربی است، و مرتب بودن بحث‌ها، نیز مورد اهتمام قرار گرفته تا بحث‌ها به ترتیب ذکر صورت‌های مسأله، اقوال در مسأله، مستند به اقوال، نقض و ایراد مستند و نتیجه‌گیری و اختیار قول حق، ارائه شود.
حجت‌الاسلام نوری ادامه داد: از قدما، عالمی به این بحث نپرداخته است، اما در میان معاصرین، تنها امام خمینی(ره)، و مرحوم آیت‌الله العظمی خویی به این موضوع پرداخته‌اند. امام(ره)، قائل به جواز استفادة مردها از سایبان در حال احرام است و قول به عدم جواز، قولی است که مرحوم خویی آن را اختیار کرده است که به نظر بنده این قول بر حق می‌باشد.
این پژوهشگر حوزوی، دو واژة «تظلیل» و «استظلال» را مورد توجه قرار داد و بیان کرد: تظلیل به معنای ایجاد سایه است، یعنی این‌که خود مُحرم سایه‌ای را ایجاد می‌کند، اما «استظلال»، به معنای انتفاع از سایه می‌آید، به عبارت دیگر، محرم از سایه‌ای که دیگری ایجاد کرده است، استفاده می‌کند.
وی، با اشاره به حکم «استظلال» در شب، یادآور شد: در روایات حرمت تظلیل، دو واژۀ «شمس» و «مطر» ذکر شده است، به عبارت دیگر، حرمت استظلال منحصر به روز آفتابی نشده است، این نکته دلالت دارد که حرمت استظلال در روز بارانی، حرمت استظلال در شب را نیز شامل می‌شود.
در ادامه، حجت‌الاسلام والمسلمین شوپایی و حجت‌الاسلام والمسلمین عندلیبی، استادان داور این پایان‌نامه، به بررسی ارزش علمی آن پرداخته و اظهار داشتند: هرچند نگارش عربی این پایان‌نامه از نکات مثبت آن است، اما بهتر بود که به امانت در نقل عبارات علما، جداسازی عبارات علما از نظریۀ نویسنده و ذکر دقیق آدرس متون، دقت بیشتری می‌شد.
حجت‌الاسلام والمسلمین کاهانی، استاد راهنما و حجت‌الاسلام والمسلمین مؤمن نیز با اشاره به تلاش‌های نویسندۀ این رساله، تأکید کردند: هرچند که ما از تغییرات پایانی این پایان‌نامه که توسط نویسنده ایجاد شده بود، اطلاعی نداشتیم،اما تلاش ایشان در نگارش این اثر، قابل تقدیر است.
