عبدالله بن اُبی شخصی از قبیله اوس بود که قصد داشت به عنوان پادشاه بر قبیله اوس حکومت کند؛ اما بعد از ورود نبی مکرم اسلام(ص) به مدینه، مردم قبیله­اش اطراف او را خالی کردند و به رسول­الله(ص) گرویدند و این شخص به همین دلیل راه نفاق را در پیش گرفت و منافق شد.

به گزارش مرکز خبر حوزه، آیت‌الله العظمی سبحانی، ظهر امروز در ادامه سلسله مباحث تفسیر قرآن خود در مجتمع آموزش عالی فقه (حجتیه) قم در تفسیر سوره منافقون، با اشاره به این­که سوره منافقون، مدنی است و از 11 آیه تشکیل شده است، اظهار داشتند: در مدنی­بودن و تعداد آیات این سوره، اشکالی وجود ندارد و تمام مفسرین در آن اتفاق نظر دارند.

ایشان با بیان این­که مضمون آیات سوره منافقون، دال بر مدنی بودن آن است، ابراز داشتند: مردم در مکه مکرمه به دو دسته مؤمن(در اقلیت) و مشرک(در اکثریت) تقسیم می­شدند و در مکانی که غلبه با کفر است، معنا ندارد که شخصی اسلام را ظاهر و شرک و کفر خود را مخفی نگاه دارد و به طور کلی نزول این مفاهیم در شهر مکه امکان‌پذیر نیست.

حضرت آیت­­الله سبحانی با اشاره به وضعیت مدینه منوره در زمان رسول­الله(ص)، اذعان داشتند: در زمان پیامبر اکرم(ص) اقلیت ساکنان مدینه منوره را کافران و اکثریت آنان را مسلمانان تشکیل می­دادند و بعد از ورود نبی مکرم اسلام(ص) به مدینه، قبایلی نظیر اوس، خزرج و برخی از یهودیان، با دعوت پیامبر اکرم(ص)، به اسلام روی آوردند و بعضی از کافران چون مشاهده می­کردند که اقوامشان مسلمان شده­اند و ممکن بود از قوم و قبیله خود فاصله بگیرند، از درب نفاق وارد شده و در ظاهر اسلام آوردند؛ اما در باطن بر کفر خود باقی مانده و منافق­گونه به زندگی خود ادامه دادند.

معظم­له با اشاره به این­که در 14 سوره از قرآن کریم مباحث منافقان مطرح شده است، خاطرنشان ساختند: تمام آیاتی که درباره منافقان در قرآن کریم وارد شده، مربوط به مدینه است که بحث مفصل آن در سوره توبه می­باشد.

این مرجع تقلید، شبکه نفاق در مدینه را قوی و عظیم دانسته و تصریح کردند: اگر جمعیت این افراد اندک بودند، این تعداد آیه درباره آنان نازل نمی­شد و تعداد بالای نزول آیات در رابطه با آنان، نشان از گسترده­بودن شبکه آنها می­دهد.

ایشان به طرح سوالی در این خصوص پرداخته و بیان داشتند: سوالی که در این زمینه به ذهن انسان خطور می­کند، این است که چرا بعد از رحلت نبی مکرم اسلام(ص) کوچکترین حرکتی از شبکه نفاق مشاهده نشد که نیاز به یک بحث مفصل و موقعیت مناسب دارد.

حضرت آیت­الله سبحانی با اشاره به این­که کلمه منافق از کلمه «نفق» أخذ شده است، اظهار داشتند: «نفق» در لغت به معنای گذرگاهی است که از طرفی شکافته شده و از سمت دیگر آن خارج شده باشند.

معظم­له با اشاره به معنای نفاق در قرآن، ابراز داشتند: "شخصی که کفر خود را پنهان بدارد و اسلام را آشکار کند"، در قرآن کریم از او به عنوان منافق یاد شده و این معنا از معانی لغوی آن می‌باشد.

این مرجع تقلید بیان داشتند: قرآن کریم منافق را انسانی ذووجهین (دو رو) معرفی می­کند که در ظاهر مسلمان؛ اما در باطن شخصیتی کافر است.

ایشان در پایان، نخستین منافق در اسلام را عبدالله بن اُبی ذکر کرده و خاطرنشان ساختند: او شخصی از قبیله اوس بود که قصد داشت به عنوان پادشاه بر قبیله اوس حکومت کند؛ اما بعد از ورود نبی مکرم اسلام(ص) به مدینه، مردم قبیله­اش اطراف او را خالی کردند و به رسول­الله(ص) گرویدند و این شخص به همین دلیل راه نفاق را در پیش گرفت و منافق شد.