حجتالاسلام والمسلمین کلباسی در گفتوگو با مرکز خبر حوزه، ضمن تسلیت سالروز تخریب قبور ائمه بقیع، گفت: وهابیت بر اساس عقاید و پایههای فکری اشتباه، ساخت بنا بر قبور و زیارت آنها را بدعت و شرک میداند. از این رو علاوه بر بنای مقابر اهلبیت(ع) برخی آثار بزرگان، علما و دانشمندان بزرگ اسلام، در شبهجزیره عربستان نابود و محو شد.
وی با بیان این که بدعت و شرک بودن ساخت حرم و زیارت قبور دلیل ظاهری کار وهابیت در نابودی بنای قبور ائمه بقیع بود، خاطرنشان ساخت: توجه به اهلبیت(ع) و وجود حرم و بناهایی بر قبور آنها، نشانههایی از جایگاه اهلبیت(ع) است که برای وهابیت ناخوشایند است؛ زیرا آنان در تلاشاند نام و نشانی غیر از آنچه که به آنها مربوط میشود، وجود نداشته باشد!
مدیر مرکز تخصصی مهدویت حوزه با اشاره به دیگر تلاشهای وهابیت در نابودی آثار اهلبیت(ع)، خاطرنشان ساخت: از جمله این اقدامات، تغییر نام دربهای بین صفا و مروه در مکه است؛ با توجه به این که چند سال گذشته حد فاصل صفا و مروه توسعه یافت، اسامی مبارک اهلبیت (ع) و خاندان پیامبر(ص) عنوان دربها بود، که متأسفانه تغییر یافت.
وی ادامه داد: از جانب کوه صفا، بعد از دری که به عنوان باب اعظم بود، دومین درب باب علی بود؛ این درب، تنها دری بود که از آن درب خانه کعبه بدون هیچ مانعی پیدا بود؛ باب عباس عموی پیامبر(ص)، باب النبی(ص) و... نیز وجود داشت که با توسعه صورت گرفته، نامهای این دربها بر اساس شماره نامگذاری انتخاب شد.
حجتالاسلام والمسلمین کلباسی افزود: چنین رفتارهایی در دهها جای دیگر در مکه و مدینه نیز مشاهده شده است؛ به طوری که مساجدی به نام امام علی(ع) و فاطمه(س) که به عنوان شخصیتهای بزرگ و قابل احترام در جهان اسلام معرفی شدهاند، تخریب شدهاند!
وی در ادامه درباره آثار و پیامدهای تخریب آثار اهلبیت(ع) خاطرنشان کرد: تخریب آثار اهلبیت پیامبر(ص) علاوه بر این که احساسات مسلمانان را جریحهدار میکند، مسائلی که یادآور اسلام و دستاوردهای آن است را نیز به فراموشی میسپارد.
مدیر مرکز تخصصی مهدویت با اشاره به آیات سوره مبارکه کهف درباره اصحاب کهف، یادآور شد: بر اساس آیات قرآن، زمانی که مردم اصحاب کهف را پیدا کردند، گفتند که ما مسجد و معبدی بر فراز اینها میسازیم. این مسئله نشان میدهد که کارهایی چون تخریب قبور ائمه (ع)، بحث بنای قبور نیست، بلکه از بین بردن آثار و ارزشهای ماندگار اسلامی است.
وی در پایان با بیان این که حفظ آثار تاریخی و آنچه دال بر حوادث گذشته است، نشان دهنده فرهنگ و تمدن یک جامعه میباشد، تصریح کرد: هیچ قومی در سراسر جهان پیدا نمیشود که اینگونه با آثار تاریخی خود رفتار کند؛ زیرا آثار تاریخی که یادآور گذشته است و نشانه و علامتی است که در گذشته در این مکان چه بوده و چه اتفاقاتی افتاده است.