سرویس علمی و فرهنگی خبرگزاری حوزه، كنيه، اسم و نشانه اى است كه در ابتداى آن براى مردان «أب» و براى زنان «اُم» آورده مى شود.
هر يك از كنيه‌هاى حضرت زهرا عليهاالسلام، داراى معنا و مفهوم خاصى است كه در اينجا به نقل آن كنيه‌ها و مفاهيم، مى پردازيم:
1 - امّ الحسن : مادر امام حسن عليه السلام، و يا چون فاطمه عليهاالسلام ريشه هر نيكى در جهان هستى است و يا به اعتبار آنكه فرزندانش همه درياى حسن و زيبايى بودند.
2 - امّ الحسين : مادر امام حسين عليه السلام.
3 - امّ المحسن : مادر محسن شهيد و يا به معناى اساس هر نيكى كننده است، زيرا همه نيكى‌ها به علم و هدايت پيامبر اسلام و ائمه عليهم السلام برمى گردد و حضرت فاطمه عليهاالسلام حلقه اتصال ولايت و رسالت است.
4 - امّ الاخيار: مادر نيكان و نيكوكاران.
5 - امّ الائمة الاطهار: مادر امامان معصوم.
6 - امّ النّجباء: مادر شرافتمندان.
7 - امّ النّقباء: مادر بزرگان پيشرو.
8 - امّ الفضائل : مادر فضيلت‌ها.
9 - امّ السبطين : مادر دو نواده پيامبر صلّى الله عليه و آله و سلم.
10 - امّ الهنا: مادر گوارايى ؛ حضرت اميرالمؤ منين على عليه السلام فرمود: (( در اين مدت كه زهرا در خانه من بود از او هيچ ناگوارى نديدم و هرگز مرا به خشم نياورد))
پس او اساس گوارايى و شيرينى براى پدر، شوهر، فرزندان و شيعيان خود مى باشد.
11 - امّ الاسماء: مادر اسامى، چون حضرت اسامى زيبا و متعددى دارد كه هر يك نشان دهنده صفات عالى و مناقب متعالى اوست.
12 - امّ المؤ منين : مادر مؤ منان.
13 - امّ العلوم : مادر علم و دانش، شادى اين نام به جهت ارتباط جبرئيل با ايشان است كه نتيجه آن كتاب صحيفه فاطميّه است. اين كتاب در بردارنده همه علوم است و نزد ائمه معصومان عليهم السلام مى باشد.
14 - امّ الازهار: مادر شكوفه‌ها.
15 - امّ اءبيها: شايد علت ذكر اين كنيه به آن حضرت آن بوده است كه پيامبر صلّى الله عليه و آله و سلم گاهى رفتارى با آن حضرت داشتند كه فرزند نسبت به مادرش دارد و همچنين او نيز با حضرت رسول صلّى الله عليه و آله و سلم رفتارى مادرانه داشت. چنان كه تاريخ و روايات اين مطلب را تاييد مى كند.
در روايات فراوانى آمده است كه حضرت رسول صلّى الله عليه و آله و سلم دست او را مى بوسيد و هرگاه كه از سفر برمى گشت فقط از او ديدار مى كرد و در تمام مسافرتها با آخرين كسى كه خداحافظى مى كرد حضرت زهرا عليهاالسلام بود.
گويا با اين ديدار از آن سرچشمه صاف و گوارا براى مسافرت خود بهره اى عاطفى و توشه اى احساسى ذخيره مى نمود؛ همان گونه كه فرزند صالح از مادر خود چنين بهره اى را مى گيرد. از سوى ديگر آن حضرت بسان مادرى دلسوز، رسول خدا صلّى الله عليه و آله و سلم را در آغوش مى گرفت و از او نگهدارى مى كرد، جراحت‌ها و زخم‌هايش را مرهم مى گذاشت و دردها و رنج‌هايش را كاهش مى داد.
خلاصه آنكه هرگونه عاطفه دلسوزى، انس و محبتى كه فرزند از مادرش احساس مى كند پيامبر صلّى الله عليه و آله و سلم آنها را در فاطمه مى يافت و گويا او مادرش بود.
برگرفته از«فاطمه زهرا عليهاالسلام، شادمانى دل پيامبر، ص 28چهره‌هاى درخشان چهارده معصوم عليهم السلام- سيد عبدالله حسينى دشتى»
