به گزارش خبرگزاری حوزه، نوشتار این مرجع تقلید بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحيم

قال الله تعالى:  ذلِكَ الكِتابُ لَا رَيْبَ فيهِ هُدىً لِلْمُتَّقينَ الَّذِينَ يُؤمِنُونَ بِالْغَيْبِ

اعتقاد به عالم غيب در به‌وجود آمدن اديان الهي و ايمان به انبياء، و تحقق هويّت خداباوري، اصل و اساسي است كه بدون آن هر انديشه و باوري كفر و الحاد است.

ايمان به جهان غيب و عالم غير محسوسِ به حواس ظاهره، مثل بهشت و جهنم و حور و غلمان و ملائكه، و ايمان به عرش و كرسي، و براي ما ايمان به انبياء گذشته، و ايمان به ائمه طاهرين عليهم السلام - كه فعلاً در اين جهان حضور جسماني ندارند- و ايمان به اخبار قرآن و حضرت رسول و ائمه طاهرين عليهم السلام از مغيبات و وقايع آينده، و ايمان به حضرت ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف - كه اگرچه در همين عالم حضور جسماني دارند و مردم از ايشان غايب نيستند ولي تا يوم ظهور از مردم عموماً مگر برخي خواص غايب مي‌باشند- همه در تحت جمله شريفه«يُؤمِنُونَ بِالْغَيْبِ» قرار دارند، و ايمان به آنها، ايمان به غيب است.

از جمله رواياتي كه بر فضيلت ايمان به انبياء گذشته و معجزات آنها، و ايمان به پيغمبر اكرم صلي الله عليه، و ائمه طاهرين تا امام يازدهم عليهم السلام دلالت دارد، روايت ذيل است كه از طرق اهل سنت و در تفاسير ايشان از سنن دارمي روايت شده است:

روايت اين است كه حرث بن قيس كه از تابعين است و به ديدار حضرت رسول خدا صلي الله عليه و آله تشرف نيافته بود، به عبدالله بن مسعود كه از اصحاب است گفت: عند الله نحتسب ما سبقتمونا اليه من رؤية رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم؛ما از خداوند محروميت از اين فضيلتي را كه بر ما به آن پيشي گرفتيد، و به ديدار رسول خدا صلي الله عليه و آله مشرف شديد طلب اجر و جبران داريم.

ابن مسعود گفت: عند الله نحتسب ايمانكم بمحمد صلي الله عليه و آله و لم تروه.إنّ امر محمد صلي الله عليه و آله و سلم كان بيّناً لمن رآه، و الذي لا اله الّا هو ما من احد افضل من ايمان بغيب؛ يعني ما هم از خدا طلب اجر و جبران مي‌كنيم از جهت محروميت از فيض ايمان به غيب، يعني ايمان به پيغمبر صلي الله عليه و آله كه شما بر آن هستيد و آن حضرت را نديده‌ايد. سوگند به خدايي كه غير از او خدايي نيست احدي فاضل‌تر از آن‌كه ايمان به غيب دارد نيست.

بر حسب اين روايت، در حال حاضر ايمان به انبياء گذشته و حضرت خاتم الانبياء صلي الله عليه و آله، و اميرالمؤمنين و ائمه عليهم السلام تا حضرت امام حسن عسكري عليه السلام ايمان به غيب است، چنان‌كه ايمان به حضرت ولي‌عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف نيز ايمان به غيب است، و از ثواب همه اين ايمان‌ها بهره‌منديم كه در رأس آنها ايمان به خداوند متعال است كه اگرچه عالم و ماسوي و همه كائنات، آيات جمال و جلال الهي هستند و به ذكرش هر چه بيني در خروش است و چيزي و ذرّه‌اي از او غايب نيست، امّا او به ذات و حقيقت صفات از همه حتي انبياء غايب است «لاتدركه الأبصار و هو يدرك الأبصار» و «لا تراه العيون بمشاهدة العيان و لكن تدركه القلوب بحقيقة الايمان» به صفات سلبيه بيشتر معروف است تا به صفات ثبوتيه كه «ليس كمثله شيء». بنابراين مصداق اتم و اكمل ايمان به غيب، ايمان به خداوند متعال است.

ايمان به وجود حضرت بقية الله ارواح العالمين له الفداء و عصر غيبت، ويژگي‌ها و فضائل خاصي دارد، و مؤمن به غيب در اين عصر، هم ايمانش به انبيا و ائمه گذشته ايمان به غيب است، و هم ايمانش به امام حيّ صاحب زمان ايمان به غيب است.

ايمان گذشتگانِ از اين امت هم از زماني كه پيغمبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم بشارت به ظهور مهدي از اولاد فاطمه عليها السلام مي داد ايمان به غيب است كه از غير شيعه به اجمال و از شيعه به تفصيل است. همه ايمان به غيب است، ايمان به ناديده است، و همه داخل در ايمان به غيب و ايمان به خدا و صدق حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم است.

بايد مؤمنين قدر اين مرتبه را بدانند كه مثل ابن مسعود آن صحابي معروف آرزومند آن بوده و محروميت از آن را فقداني مي‌داند كه اجر آن را از خدا مي‌خواهد، و بر خود ببالند كه خدا در بيان اوصاف متقين پيش از همه، اوصاف جليله متقين ايمان به غيب را بيان مي‌فرمايد.

فرق ايمان به غيب در عصر غيبت با اعصار ديگر اين است كه مؤمنين تخليص و تمحيص مي‌شوند؛ امتحانات شديد برايشان جلو مي‌آيد كه بسياري در اين امتحانات ساقط مي‌شوند. زن‌ها، مردها، جوان‌ها و حكّام و مسئولين حتي علماء همه امتحانات خاص دارند.

از جهت ظهور بدعت‌ها، از جهت اصرار بر ملاهي و مناهي و ترويج منكرات و ترك امر به معروف، و نفي سنت‌ها مسائلي پيش مي‌آيد كه فتنه و فساد و اعراض از حقّ ظاهر و بلكه مورد افتخار و اعطاء جوائز مي‌شود؛ اموري كه بعض مظاهر آنها در معرض ديد همگان است، و جز كساني كه إمتحن الله تعالي قلوبهم بالايمان كسي باقي نمي‌ماند.

لقمه و مال حلال اگر ناياب نباشد كمياب مي‌شود. قوانين و سنّت‌هاي اسلامي حتي به اسم اسلام متروك مي‌گردد، و خلاصه بر طبق اين روايت كه از حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام است: «أَيُّهَا النَّاسُ سَيَأْتِي عَلَيْكُمْ زَمَانٌ يُكْفَأُ فِيهِ الْإِسْلَامُ كَمَا يُكْفَأُ الْإِنَاءُ بِمَا فِيهِ»؛ اسلام دگرگون مي‌شود، يعني واژگون مي‌گردد چنان كه ظرف به آنچه در آن است واژگون مي‌شود.

در اين شرائط و وظائف دشوار و مسئوليت‌هاي سنگين، افراد شجاع و دلسوز و با ايمان بايد به ياري اسلام بشتابند، و امر به معروف و نهي از منكر نمايند.  برنامه‌ها و روش‌هاي غير اسلامي را محكوم و به مردم معرفي نمايند، و بر حفظ هويت اسلامي پافشاري كنند و فداكاري نمايند.