دیده بگشا ای به شهدِ مرگِ نوشینت رضا

دیده بگشا بر عدم ای مستیِ هستی فزا

دیده بگشا ای پس ازسوء القضا حسن القضا

دیده بگشا ازکرم، رنجورِ دردستان، علی

بحر ِمرواریدِ غم، گنجورِ مردستان، علی

دیده بگشا رنجِ انسان بین و سیلِ اشک وآه

کبرِ پُستان بین و جامِ جهل و فرجامِ گناه

تیر و ترکش، خون وآتش، خشمِ سرکش، بیمِ چاه

دیده بگشا بر سِتم، دراین فریبستان، علی

شمعِ شبهای دژم، ماهِ غریبستان، علی

علی، قدر غدیر و قضای قدر است در شبی به وسعت تاریخ بشریت و موقفی به پهنای نزول قرآن و عروج انسان و جلوه گری خدا در کالبد زمانِ لازمان.

باری؛ «قدر» در لغت به معناى اندازه و اندازه‏گیرى است. «تقدیر» نیز به معناى اندازه‏گیرى و تعیین است. اما معناى اصطلاحى «قدر»، عبارت است از ویژگى هستى و وجود هر چیز و چگونگى آفرینش آن به بیان و بنان دیگر، اندازه و محدوده وجودى هر چیز، «قدر»اوست.

استاد شهید مرتضی مطهری می گوید: « ... قدر به معناى اندازه و تعیین است... حوادث جهان ... از آن جهت كه حدود و اندازه و موقعیت مكانى و زمانى آنها تعیین شده است، مقدور به تقدیر الهى است.»

در روایتى از امام رضا علیه السلام پرسیده شد: معناى قدر چیست؟ امام فرمود: «تقدیر الشى‏ء، طوله و عرضه»؛ «اندازه‏گیرى هر چیز اعم از طول و عرض آن است.» و در روایت دیگر، این امام بزرگوار در معناى قدر فرمود: «اندازه هر چیز اعم از طول و عرض و بقاى آن است.»

بنابراین، مى‏توان گفت شب قدر، شب تقدیر و شب اندازه‏گیرى و شب تعیین حوادث جهان است.

در آیه 185 سوره مباركه «بقره» مى‏فرماید: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ»؛ ماه رمضان كه در آن قرآن ‏نازل شده است.» طبق این آیه، نزول قرآن (نزول دفعى) در ماه رمضان بوده است. و در آیات 3 - 5 سوره مباركه دخان مى‏فرماید: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِینَ* فِیها یُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِیمٍ* أَمْراً مِنْ عِنْدِنا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِینَ.» این آیه نیز تصریح دارد كه نزول [دفعى‏] قرآن در یك شب بوده است كه از آن به شب مبارك تعبیر شده است. همچنین در سوره مباركه قدر تصریح شده است كه قرآن در شب قدر نازل شده است.

سوره قدر در بیان لطیف و جامع و مانعی به تبیین ویژگیهای شب قدر و تشریح و تصنیف حقایق عرفانی و نهانهای روحانی و مختصات وحیانی این زمان خطیر و نور مستنیر می پردازد؛ در شش پرده و شش بطن:

شب نزول قرآن است (إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ).

این شب، شبى ناشناخته است و این ناشناختگى به دلیل عظمت آن شب است ( وَ ما أَدْراكَ ما لَیْلَةُ الْقَدْرِ).

شب قدر از هزار ماه بهتر است. (لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ).

در این شب مبارك، ملائكه و روح با اجازه پروردگار عالمیان نازل مى‏شوند (تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ) و روایات تصریح دارند كه آنها بر قلب امام زمان نازل مى‏شوند.

این نزول براى تحقق هر امرى است كه در سوره «دخان» به ان اشاره شده است (مِنْ كُلِّ أَمْرٍ) و این نزول - كه مساوى با رحمت خاصه الهى ‏بر مومنان شب زنده‌دار است - تا طلوع فجر ادامه دارد (سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ).

شب قدر، شب تقدیر و اندازه‏گیرى است؛ زیرا در این سوره - كه تنها پنج آیه دارد - سه بار «لیلة القدر» تكرار شده است و این نشان از اهمیت خاص مضمون آیات قرآن نسبت به موضوع «اندازه‏گیرى» در این شب خطیر است.

مرحوم كلینى در كافى از امام باقر علیه السلام نقل مى‏كند كه آن حضرت در جواب معناى آیه «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَكَةٍ» فرمودند: «آرى شب قدر، شبى است كه همه ساله در ماه رمضان و در دهه آخر آن، تجدید مى‏شود. شبى كه قرآن جز در آن شب نازل نشده و آن شبى است كه خداى تعالى درباره‏اش فرموده است: «فیها یفرق كل امر حكیم؛ در آن شب هر، امرى با حكمت، متعین و ممتاز مى‏گردد.» آنگاه فرمود: «در شب قدر، هر حادثه‏اى كه باید در طول آن سال واقع گردد، تقدیر مى‏شود؛ خیر و شر، طاعت و معصیت و فرزندى كه قرار است متولد شود یا اجلى كه قرار است فرارسد یا رزقى كه قرار است برسد و ... .»

و مگر جز علی را کسی یارای سیطره و تلاقی با شب قدر در حضرت و هجرت و بود و نبود بوده است؟

همو که جز حضرتش، کسی را توفیق و لیاقت میلاد و ممات در خانه خدا نبود و نخواهد بود.

اول ایمان آورنده به رسول خدا و آخرین آغوش رسول مهر و امید و رحمت در لحظه های واپسین حیات طیبه اش در این دنیا.

آری؛ شب قدر، موقف اندازه گیری بعد روحانی و پهنه مادی و عرصه معنویِ حیات ما و عرضة آن به امام زمان‌(عج) است و علی، طلایه دار این فرصت تام و تمام جلوه گری حق و حقیقت در کائنات که نامش بر تارک آستان عبودیت می درخشد.

در اقیانوس بی کران و گهربار جلال و جمال علی، لب از گفتار می بندیم و دل به دیدار می سپاریم.