خدایا روزى كن مرا در آن فضیلت شب قدر را و بگردان در آن كارهاى مرا از سختى به آسانى و بپذیر عذرهایم و بریز از من گناه و بار گران را اى مهربان به بندگان شایسته خویش.

·           

فرازهای دعای نورانی روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان دو مضمون اصلی و خطیر را یادآور می شود یکی مقوله شب قدر و دیگری مفهوم عسر و یسر یا همان سختی و گشایش.

شب قدر بی تردید نقطه عطف ماه مبارک رمضان و بهار قرآن محسوب می شود. شبی حیاتی و حساس و بی مثال که مقدرات عالم در آن رقم می خورد و قرآن در آن نازل گردیده است و هر دو این موقعیتها، مواقفی بس خطیر و تأمل برانگیز و تنبه خیزند.

خداوند متعال در قرآن مي فرمايد: “ليلة القدر خير من الف شهر” “شب قدر از هزار ماه بهتر و والاتر است” چرا که در شب قدر قرآن نازل گرديد “انا انزلناه في ليله القدر” “ما قرآن را در شب قدر نازل کرديم” و در اين شب سرنوشت انسانها رقم مي خورد و فرشتگان در اين شب به زمين تنزل مي کنند “تنزل الملائکه والروح فيها باذن ربهم من کل امر” “ملائکه و روح به اذن ذات اقدس پروردگار از (براي) هر امر و فرماني در (اين شب) نازل مي گردند” و اين شب تا صبحگاه سلامت و رحمت است “سلام هي حتي مطلع الفجر” “اين شب تا صبحگاه رحمت و تهيت و سلامت است” و اینها همه نشانه های روشنی است بر قدر «قدر» و اینکه توجه و تمرکزی بایسته و شایسته نسبت به این زمان طلایی و تعیین کننده داشته باشیم.

شبی که احتمال قرار داشتن آن در شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان نیز می رود و مومنان را در این شب، به احیا و زنده داری فراخوانده اند.

اما مفهوم انتقال از عسر به یسر یا همان “من العسر الي اليسر” “از سختي به سوي آسايش و راحتي” همان وعده الهی است که دوبار در يک سوره مکرر مي فرمايد: “ان مع العسر يسرا” “به درستي که همراه هر سختي آساني مي باشد” يعني انسان هنگامي که سختي بر کار او باشد به حتم در کنار آن آسايش و راحتي خواهد داشت و منظور از راحت بودن عسر و سختي کار شايد صبري باشد که خداوند در تحمل آن کار به انسان مي دهد تا به آن راحتي و آسايش دست يابد، چرا که خداوند نيز براي بندگانش سختي نمي خواهد بلکه آسايش و راحتي را براي آنان مي خواهد چنانچه در قرآن مي فرمايد: “يريد الله بکم يسرو لا يريدبکم العسر” “خداوند براي شما آساني و آسايش مي خواهد و براي شما سختي و مشقت نمي خواهد” چرا که خداوند به انسانها به خاطر ضعيف بودنشان در خلقت تخفيف دهد چنانچه مي فرمايد: “يريدالله ان يخفف عنکم” “خداوند مي خواهد بر شما آسان گيرد”

    (3) “و اقبل معاذيري و حط عني الذنب و العذر يا رئوفا بعباده الصالحين” “و عذرهايم را بپذير و گناهانم را محو و نابود ساز اي رئوف و مهربان در حق صالحان”.

    رابطه پذيرش عذر و بخشش گناهان

حقیقت بندگی در موضع تأثرآلود خطاکاری و سرزدن گناه از انسان ناسی این است که هنگامي که از روي جهالت و ناداني گناهي را انجام داديم سريعا به سوي خداوند بازگشته و به درگاهش توبه کنيم “ثم يتوبون من قريب” “سپس به زودي توبه کنند” که اگر اين عمل را انجام دهيم خداوند نيز توبه ما را پذيرفته و گناهان ما را مي آمرزد “فاولئک يتوب الله عليهم” “پس خداوند توبه آنان را مي پذيرد” و بايد اين را بدانيم که هيچ کس جز خداوند نمي تواند گناهان ما را بيامرزد “و من يغفر الذنوب الا الله” “و چه کسي غير از خداوند گناهان ما را مي آمرزد” پس آنگاه که خداوند عذر بنده خويش را بپذيرد به يقين گناه او را مي آمرزد پس وقتي بنده به درگاه خداوند تضرع نموده و گفت“رب اني ظلمت نفسي فاغفرلي” “خدايا من به خودم ظلم کردم پس مرا ببخش” خداوند هم پاسخ می دهد: تو را آمرزيدم...!

امید آنکه ماه رمضان و خاصه پلی به نام شب قدر در آن، مایه عبور ما از عسر به یسر باشد و توبه ما از جرم و گناه به درگاه الهی مقبول افتد و همه ما جزء غفران دیدگان و آمرزیده گان باشیم. آمین یا رب العالمین!