تاریخ زندگی و سلوک علمی و عملی ایشان گویای همین حقیقت ناب و تابناک است که یک عالم دینی در مصاف دشمن با در میدان جهاد اکبر و اصغر چگونه باید "زیست فردی و اجتماعی" خود را تنظیم کنید تا ضمن پایبندی به معیارهای اخلاقی و عرفانی و انقلابی بتواند از خود یک شخصیت مجاهد اجتماعی و کسی که نسبت به وضعیت عمومی جامعه نیز حساسیت بالا و درستی دارد از خود نشان دهد.
آیت الله مدنی زندگی سختی داشت از همان اوان کودکی تا تمام سالهای عمرش.
یتیم شدن در سنین پایین و از دست دادن مهر مادری و تکیه گاه پدری در سالهای نونهالی. هجرت و تبعید و غربت و وضعیت سخت زندگی در هیئت یک مرد انقلابی در کنار تمام سختی هایی که تحصیل آنهم در حوزه دین در آن سالها داشت و رنج و تعبی که از مهاجرت به قم و بعد هم رفتن به نجف برای کسی همچون او به دنبال داشت.
اما به همه اینها باید اضافه کرد آن روحیه انقلابی و مبارزاتی را که ایشان همیشه در خود احیا و حفظ کرده بود و به راستی و درستی جزء پیشگامان و پیشکسوتان همراهی و همیاری امام بزرگوار امت در طول سالهای پیش و پس از نهضت بود.
مبارزه با سلطه رضاخانی و مقابله با نظام شاهنشاهی و به دنبال آن دستگیری و زندان و شکنجه و تبعید و بعد از انقلاب هم حضور در عرصه اداره کشور و ظهوری ناب و نورانی در جبهه های حق علیه باطل آنهم با آن سن بالا و وضعیت خاص دوران سالخوردگی.
اما وقتی پای عشق در میان باشد هر چیزی ممکن است و به قول شاعر:
چیزی شبیه معجزه با عشق ممکن می شود...
آیت الله مدنی که توانسته بود در سطح بالای معارف و علوم دینی به کسب فیض بپردازد و با کسب اجازه اجتهاد و نقل حدیث از مراجع بزرگ به عنوان یک عالم طراز اول چه در نجف و چه در ایران به شمار اید یکی از پشتوانه های علمی و عملی قابل اتکا برای انقلاب و اهداف و آرمانهای بلند آن محسوب می شد.
تاریخ بسیار مهم است. حتی جزئیات شرح وقایعش و اهمیت این موضوع در مورد عالمان دین و بزرگان انقلاب و مبارزه حالت مضاعفی پیدا می کند اما آن چه از تاریخ و ظاهر آن مهم تر است درسی است که ما از آن می گیریم و حقیقتی است که از دل وقایع آن بیرون می آید و عبرتی که به مدد مطالعه آن به دست می آوریم و چراغی فرا راه آینده ما می شود.
زندگی پربار و نورانی آیت الله مدنی گویا و جویای یک حقیقت تاریخی است که به ویژه برای این زمان و زمانه بسیار به کار ما می آید و آن اینکه:
آیت الله مدنی یک «عالم عامل» بود. یک مجتهد مسلم که تمام عمرش را به جهاد و ممارست و مبارزه گذراند و حتی با آن چهره نورانی و محاسن سپیدشده و سن بالا پا به صحنه مهیب و خطیر جبهه های جنگ گذاشت و به هم نفسی و همدمی و روحیه بخشی به رزمندگان مبادرت ورزید و این ها همه نشان از همان ویژگی ناب و بی نظیر دارد که در همه عالمان وارسته و مجاهدان حقیقی راه حق ظهور و بروزی خاص دارد.
تجلی عالم عامل که همچون خورشیدی پرتو نورانی و روشنی بخش و جانبخشش عالم را منور می سازد و دلها را مهربان و روح و روان را سرشار از عطر ایمان.
و آیت الله مدنی این شهید بزرگ که با اقتدا به مولایش امیرالمومنین علی (ع)در محراب عشق و عبادت و ایمان شربت شهادت و رشادت را نوشید از الگوهای برجسته و نمونه های وارستة عرصه علم و عمل است و سرمشقی برای همه ما که دل در گرو اسلام و انقلاب داریم.
آری؛ اگر بنا باشد الگوهای معرفتی و نمادهای عالمان با عمل را در طول تاریخ انقلاب و پیش و پس از آن مورد توجه و تنبه قرار دهیم بی تردید یکی از مهم ترین و شاخص ترین آنها کسی نیست جز حضرت آیت الله مدنی شهید محراب انقلاب. رحمت خدا بر او باد!
