به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیتالله جوادی آملی در تبیین انتظار فرج و آثار آن در نوشتاری آورده اند:
از آنجا كه انسان كامل در تمام شئونِ افعال و اوصاف الهي، آيت كامل باري تعالي است خداي سبحان نيز بر تمام شئون و جوانب او درود ميفرستد. گاهي به صورت اجمال ميفرمايد: ﴿سلامٌ علي نوحٍ في العالمين﴾[1] و گاهي آن را تفصيل ميدهد، نظير آنچه كه دربارهٴ يحياي شهيد آمده است: ﴿وسلامٌ عليه يوم ولد ويوم يموت ويوم يُبعث حيّاً﴾[2] يا آنچه دربارهٴ عبد مبارك الهي، حضرت مسيح بن مريم (عليهماالسلام) از زبان خود آن حضرت نقل كرده و فرموده است: ﴿والسلام عليّ يوم ولدتُ ويوم أموتُ ويوم أُبعث حيّاً﴾[3] يعني اين موجود در عالم طبيعت، مثال، عقل، گذشته، حال و آينده مورد سلام و درود سلامِ محض يعني خدا (تبارك و تعالي) است.
اين تسليم و درود الهي در زيارت آل ياسين، كه از برجستهترين زيارتهاي حضرت ولي عصر (عليهالسلام) است، بدين صورت جلوه كرده است: «السلام عليك فى آناء ليلك وأطراف نهارك»[4] و سپس اين اجمال، به طور تفصيل بيان شده است: «السلام عليك حين تقُوم، السلام عليك حين تَقْعد، السلام عليك حين تَقْرأ وتُبيّن، السلام عليك حين تصلّى وتَقْنُت، السلام عليك حين تَرْكع وتسْجد، السلام عليك حين تهلّل وتكبّر، السلام عليك حين تَحْمد وتستغفر، السلام عليك حين تُصبح وتُمسى، السلام عليك فى الليل إذا يغشي والنهار إذا تجلّي... »[5].
از رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) رسيده است: بهترين عمل امت من انتظار فرج و گشايش از جانب خداي سبحان است: «أفضل أعمال أُمّتى إنتظار فرج الله عزّ وجلّ»[6]. ائمه (عليهمالسلام) بارزترين مصداق اين امر كلي را انتظار فرج حضرت ولي عصر (عليهالسلام) معرّفي فرمودهاند؛ زيرا فرج و گشايش واقعي براي دينداران با ظهور آن حضرت حاصل ميشود.
حضرت عبدالعظيم حسني ميگويد: بر سرورم، حضرت جواد الائمه (عليهالسلام) وارد شدم، تصميم داشتم از او بپرسم كه آيا «قائم» شما همان مهدي است يا غير او؛ قبل از آن كه شروع به سخن كنم خود آن حضرت آغاز به سخن كرده، فرمود: اي ابا القاسم، قائم ما همان مهدي است كه بايد در عصر غيبت منتظرش بود و در عصر ظهور اطاعتش كرد و او سومين فرزند من است. قسم به خدايي كه محمد (صلي الله عليه و آله و سلم) را به پيامبري برگزيد و امامت را به ما اختصاص داد اگر از عمر دنيا بيش از يك روز هم باقي نماند خدا آن روز را آن قدر طولاني ميگرداند تا قائم ما خروج كند و همان طور كه زمين از جور و ظلم پر شد از قسط و عدل، آن را پر گرداند. خداي سبحان كار او را يك شبه اصلاح ميكند و اوضاع را به نفع او ميگرداند چنانكه كار موسي (عليهالسلام) را يك شبه اصلاح كرد، او براي گرفتن پارهاي آتش براي خانوادهاش رفت ولي هنگام بازگشت به شرافت رسالت و افتخار نبوت نايل شده بود. آنگاه فرمود: بهترين اعمال شيعيان ما انتظار فرج و انتظار گشايش امور به دست آن حضرت است:
عن عبدالعظيم الحسنى قال: دخلت علي سيّدى محمد بن على (عليهماالسلام) وأنا أُريد أن أسئله عن القائم أهو المهدىّ أو غيره؟ فابتدأنى فقال: «يا أبا القاسم إنّ القائم منّا هو المهدىّ الذى يجب أن ينتظر فى غيبته ويطاع فى ظهوره وهو الثالث من ولدى؛ والذى بعث محمداً (صلي الله عليه و آله و سلم) بالنبوة وخصّنا بالإمامة إنّه لو لم يبق من الدنيا إلاّ يوْم واحد، لطوّل الله ذلك اليوم حتي يخرج فيملأ الأرض قسطاً وعدلا ً كما مُلئت جوراً وظلماً وإنّ الله تبارك وتعالي يصلح أمره فى ليلة كما أصلح أمر كليمه موسي عليهالسلام ليقتبس لأهله ناراً فرجع وهو رسول نبىٌ ثمّ قال عليهالسلام: أفضل أعمال شيعتنا إنتظار الفرج»[7].
اين روايت مانند بسياري از روايات تأكيد ميكند كه ظهور آن حضرت امري قطعي و انكارناپذير است هر چند كه دوران غيبت آن حضرت طولاني شود. افزون بر اين كه با لطف و عنايت ويژهٴ الهي اوضاع بر وفق مراد او، كه مجلاي ارادهٴ الهي است، تغيير پيدا ميكند و لذا با استفاده از اين زمينهٴ فراهم شده، عدل و قسط را، كه هدف والاي همهٴ انبياي الهي بود: ﴿ليقوم الناس بالقسط﴾[8] بر گسترهٴ زمين گسترش ميدهد.
[1] ـ يعني در تمام نشئات هستي سلام و درود بر نوح باد(سورهٴ صافات، آيهٴ 79).
[2] ـ سورهٴ مريم، آيهٴ 15.
[3] ـ سورهٴ مريم، آيهٴ 33.
[4] ـ درود بر تو در تمام ساعات شب و سراسر روز.
[5] ـ سَلامت باد آن هنگام كه ميايستي، درودت باد آن هنگام كه مينشيني، سلام بر تو آن هنگام كه قرائت و تبيين ميكني، درود بر تو آن هنگام كه نماز ميخواني و طاعت خاضعانه داري، سلام بر تو آن هنگام كه ركوع و سجده ميكني، درود بر تو آن هنگام كه تهليل و تكبير ميگويي، سلام بر تو آنگاه كه حمد و استغفار ميكني، درود بر تو آنگاه كه شب را به صبح و روز را به شب ميآوري، سلام بر تو در شب، هنگامي كه تاريكي آن را فرا ميگيرد و در روز آن هنگام كه ميدرخشد...(مفاتيح الجنان، زيارت آل ياسين).
[6] ـ بحار، ج 52، ص 122.
[7] ـ بحار، ج 51، ص 156.
[8] ـ سورهٴ حديد، آيهٴ 25.