به گزارش سرویس علمی-فرهنگی خبرگزاری حوزه، آیت‌الله گرامی در شرح بیست و سومین دعای ماه مبارک رمضان آورده است:
اللَّهُمَّ اغْسِلْنِي فِيهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْنِي فِيهِ مِنَ الْعُيُوبِوَ امْتَحِنْ قَلْبِي فِيهِ بِتَقْوَى الْقُلُوبِ يَا مُقِيلَ عَثَرَاتِ الْمُذْنِبِين
اى خدا در اين روز مرا از گناهان پاكيزه گردان و از هر عيب و نقص پاك ساز و دلم با آزمايش، رتبه دلهاى اهل تقوى بخش اى پذيرنده عذر لغزشهاى گناهكاران.
اللَّهُمَّ اغْسِلْنِي فِيهِ مِنَ الذُّنُوبِ
خدايا مرا از گناهان شستشو بده ، پس معلوم می شود که شستشو فقط به بدن اختصاص ندارد و لغات و مفاهیم، معنایشان اعم از این مصادیق مادی است که ما تصور می کنیم ، مثلا اگر می گوییم «الله نور السموات و الارض» نور مادی که مراد نیست بلکه همه انوار مادی شعله ای و شعبه ای از نور معنوی هستند، در روایت است کسی که پنج وعده نماز می خواند، گویا در نهری می رود و روزی پنج بار خود را شستشو می دهد.
در اینجا از خدا می خواهیم که ما را از گناهان شستشو دهد ، گناهان معمولا گناه صغیره و کبیره را در بر می گیرد ، نسبت به گناه کبیره در قرآن و سنت وعده عذاب داده شده و اگر انسان اهل گناه کبیره نبود و یا با توبه خود را از آن شستشو دهد، خدا گناه صغیره را می بخشد « إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلاً كَريماً، نساء 31» اگر از گناهان بزرگى كه از آنها نهى مىشويد دورى كنيد ، گناهان كوچكتان را از شما محو مىكنيم و شما را به جايگاهى ارزشمند وارد مىكنيم.
در خصوص گناه مباحث متعددی است که آیا «عدالت» ترک گناه است یا صفت راسخه نفسانی است که انسان را وادار به ترک گناه می گند ؟ این دعا به صورت عام می گوید مرا از همه گناهان پاک کن .
وَ طَهِّرْنِي فِيهِ مِنَ الْعُيُوبِ
خدایا، مرا در این ماه از همه عیوب تطهیر کن پس معلوم می شود که مراد عیوب نفسانی استع اما به طور کلی ما را از همه عیوب جسمانی و نفسانی پاک کن .
وَ امْتَحِنْ قَلْبِي فِيهِ بِتَقْوَى الْقُلُوبِ
خدایا دل مرا در این ماه با تقوای دل آزمایش کرده در بوته آزمایش قرار ده و مبتلا به مصادیق تقوی کن ، یعنی اموری در زندگی من پیش بیاید که در درگیری بین تقوی و نفسانیات تقوا پیروز شود. أمير المؤمنين عليه السّلام در نتيجه و أثر تقوا مىفرمايد:وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ يَتَّقِ اللَهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا مِنَ الْفِتَنِ وَ نُورًا مِنَ الظُّلَمِ، وَ يُخَلِّدُهُ فِيمَا اشْتَهَتْ نَفْسُهُ، وَ يُنَزِّلُهُ مَنْزِلَ الْكَرَامَةِ عِنْدَهُ؛ فِى دَارٍ اصْطَنَعَهَا لِنَفْسِهِ، ظِلُّهَا عَرْشُهُ وَ نُورُهَا بَهْجَتُهُ، وَ زُوَّارُهَا مَلَآئِكَتُهُ، وَ رُفَقَآؤُهَا رُسُلُهُ.
و خطبه را ادامه ميدهد تا آنكه مىفرمايد:
فَبَادِرُوا بِأَعْمَالِكُمْ تَكُونُوا مَعَ جِيرَانِ اللَهِ فِى دَارِهِ؛ رَافَقَ بِهِمْ رُسُلَهُ، وَ أَزَارَهُمْ مَلَآئِكَتَهُ، «نهج البلاغة» خطبه 181، طبع عبده مصر
«و اى بندگان خدا! بدانيد كه هر كس تقواى خدا را پيشه خود سازد، خداوند براى او راه خلاصى و رهائى از فتنهها قرار ميدهد، و نورى را براى روشنگرى از تاريكىها و ظلمت ها برای او روشن می‌کند. و او را در آنچه نفس او بدان مائل است و اشتها دارد، مخلَّد و جاودان مي‌كند، و او را در نزد خودش در منزلگاه كرامت و تكريم منزل ميدهد؛ در خانه اى كه خداوند براى خودش تهيّه كرده است به گونه ای سايه آن خانه عرش اوست، و نور آن خانه بهجت اوست، و واردين و زائرين آن خانه فرشتگان او هستند، و مصاحبان و رفيقان آن خانه پيامبران و فرستادگان او مىباشند.
بنابراين با انجام دادن أعمال صالحه سبقت گيريد و تلاش كنيد تا با همسايگان خدا در خانه خدا باشيد؛ هم آنها كه خداوند پيامبران و رسولانش را رفيق آنها قرار داده، و فرشتگانش را زائر و ملاقات كننده آنان نموده.
يَا مُقِيلَ عَثَرَاتِ الْمُذْنِبِين
ای کسی که لغزش های گناهکاران را اقاله می‌کنی، گناه لغزش است و اقاله کردن این لغزش‌ها، نادیده گرفتن گناهان و گذشت از آنهاست.
