خبرگزاری حوزه/در طول روزهای عزیز ماه مبارک رمضان تلاش کردیم هر روز یکی از احادیث مربوط به معارف و حقایق ماه رمضان و ویژگی های این بهار عزیز را با نگاهی معرفتی تقدیم شما نماییم.

تلاش ما بر این است تا در این احادیث با ابعاد مختلف روزه داری و ماه مبارک رمضان آشنا شده و از دریای معارف غنی کلام معصوم(ع) به حقیقت این ماه مبارک و اصالت روزه داری نائل آییم.

·          

افطارى دادن

قال الصادق (علیه السلام)

من فطر صائما فله مثل اجره

امام صادق (علیه السلام) فرمود:

هر كس روزه دارى را افطار دهد، براى او هم مثل اجر روزه دار است.

الكافى، ج 4 ص 68، ح 1

·          

یکی از سنتهای زیبای ماه مبارک رمضان، مراسم افطاری دادن و نیز خیرات و مبراتی است که مردم در این ماه برای درگذشتگان خود به انجام می رسانند.

بی تردید یکی ازجلوه های ناب و دوست داشتنی این ماه در آداب رسم زیبا و مسرت بخش و رح افزای افطاری دادن است که هم اجر معنوی فوق العاده ای درپی دارد و هم نتایج اخلاقی و اجتماعی فراوانی در بر.

اینکه در این حدیث شریف افطاری دادن ثوابی هم مرتبه روزه داری شخص روزه دار میهمان داراست گویای وجهی از همین معناست.

این اجر و پاداش برجسته قطعا به دنبال اثرگذاریها و فوائد روحی و نتایج درخشان و ارزشمندی است که رسم افطاری دادن به همراه دارد.

تألیف قلوب، صله رحم، هم‌سخنی و همدردی مومنین با هم و نیز ارتقای سطح هم افزایی اجتماعی و دوستی ها و محبتهای مردم با هم از نتایج این رسم زیبا و دوست داشتنی است.

و چه متبرک و خواستنی است اینکه این دور هم بودن‌ها و دید و بازدیدها در ماهی به مبارکی رمضان اتفاق افتد که ماه میهمانی خداست و در واقع رسم میهمانی و افطاری دادن به مومنین روزه دار در این ماه قشنگ، استعانت و همرنگی و متابعت از حضرت حق است که در این ماه همه بندگانش را در ضیافتی معنوی میهمان خویش می گرداند.

سنت زیبای افطاری دادن در میان خانواده های مسلمان در هر قوم و کشور و جامعه ای تبعات و نتایج درخور و شایسته و ارزشمندی هم به همراه دارد.

دیدار بزرگان و برجستگان فامیل در کنار محبت به کودکان و نیز نزدیک تر شدن دلهای همه که می تواند تبعاتی زیبا و فوایدی بی‌نظیر داشته باشد که شاید با هیچ رویکرد و رهیافت دیگری نتوان به این حد از همراهی و همدلی و نور و مودت و محبت رسید.

همراهی جمعی، اطلاع یافتن از وضعیت زندگی همدیگر، جمع شدن و هم سخنی بر مبنا و محور دعا و عبادت و نه گناه و غفلت، همه و همه از ننتایج زیبا و اثربخش و روح افزای مراسم افطاری دادن است.

اما فراموش نکنیم که افطاری دادن هیچ ربط و پیوندی با برنامه های حجیم و انبوه و احیانا پرخرج و خدای نکرده مسرفانه ندارد و حتی تنها معنایش در برپایی میهمانی های معمول و پرجمعیت و طبخ غذای آنچنانی نیست.

در مضمون روایات و بیان احادیث افطاری دادن حتی با یک خرما هم در عداد این رسم زیبا تعریف شده و برایش اجر و پاداشی فوق العاده تعیین و تبیین گردیده.

آری؛ حتی می توان با یک خرما و یک جرعه آب گوارا نیز مومنی را به افطار دعوت کرد و در صواب روزه اش شریک گردید.

حتی می توان با اطعامی کوچک اما با محبت هم در شمار افطاری دهندگان درگاه حضرت حق به شمار آمد و ثوابی بزرگ را از این منظر و رهیافت در خزانه نیکوکاری ها ثبت و ضبط نمود.

اما آنچه بیش و پیش از هر چیز دیگری از رسم زیبای افطار برای مومنین مانا و جاوید و زیبا و اثربخش خواهد ماند همین زنده نگهداشتن آداب قشنگ و خواستنی و انسانی و محبت آمیز افطاری دادن است که به دنیایی می ارزد و می‌توان در زیر چتر سبز معنویش بالهای دل و دیده و جان و جهان را مرتب کرد و خدایی شد.

آری؛ یکی از سنتهای زیبای ماه مبارک رمضان، مراسم افطاری دادن و بی شک ازجلوه های ناب و دوست داشتنی این ماه در آداب رسم زیبا و مسرت بخش و روح افزای آن است که هم اجر معنوی فوق العاده ای درپی دارد و هم نتایج اخلاقی و اجتماعی فراوانی در بر.

ای کاش ما نیز در طول این ماه عزیز و شریف از برپادارندگان این سنت حسنه بوده و در فرصت باقیمانده از این ماه در جرگه این زیباخواهان و مشمولان این اجر و ثواب و صواب عظیم نائل آییم!

انشاء الله تعالی!