به گزارش سرویس علمی و فرهنگی خبرگزاری حوزه؛ حضرت آیت‌الله سبحانی در پاسخ پرسشی در باره فلسفه عزاداری برای فرزندان حضرت رسول ص و فاطمه زهرا (س)، به دو فراز اشاره کرده اند که در ذیل تقدیم می شود.

 دليل بر عزادارى براى فرزندان زهرا(س) چيست؟

عزادارى به دو صورت، انجام مى گيرد:

اول :انسان هنگامى كه عزيزى را از دست مى دهد، در درونش نوعى دگرگونى روانى پديد مى آيد، كه آثار جسمانى آن با اشك و اندوه ظاهرى نمايان مى شود و اين يك امر طبيعى است. آن گاه كه پيامبر گرامى، ابراهيم(ع) را از دست داد، اشك هاى او بر صورت مباركش سرازير شد و گريه را سرداد، حتى هنگامى كه برخى از افراد نادان به پيامبر(ص) اعتراض كردند، و گفتند: شما ما را از گريه بر مردگان نهى مى كرديد، اكنون چگونه در سوگ فرزند خود، اشك مى ريزيد؟ پيامبر(صلى الله عليه وآله) در پاسخ او فرمود: من هرگز نگفته ام كه در مرگ عزيزان خود گريه نكنيد، زيرا اين احساس ها نشانه دلسوزى و مهربانى و ترحم است و شخصى كه در دلش رحم نباشد، مورد رحمت الهى نيز قرار نمى گيرد.(1)

دوم: همان طورى كه گفته شده عزادارى براى حسين بن على(عليه السلام) به صورت راهپيمايى و سوگوارى بر آن بزرگوار با اشعارى كه در آنها پيام شهادت حسين(ع) به عالميان بيان مى شود، در حقيقت، دعوت مردم به ظلم ستيزى و مبارزه با ستمگران و حكام خودفروخته مى باشد، و اين در حقيقت، مظهر يك نوع امر به معروف جمعى است كه كاخ هاى عنكبوتى ظالمان را به لرزه درمى آورد.

از اينها گذشته، بازگويى مصائب اهل بيت(ع)، آن هم در نخستين قرن تاريخ اسلام، كه آن را خيرالقرون مى خوانند، روشن مى سازد كه پس از رحلت پيامبر(صلى الله عليه وآله) چه ستم هايى بر خاندان او رفته است. پرده بردارى از رفتار و جان آن روز و گروهى كه بر آنان لباس قداست پوشانده شده، براى ناآگاهان سنگين است، از اين رو با اين راهپيمايى ها و شعارها مخالفند. در حقيقت شعارهاى روز عاشورا دعوت انسان هاى آزاده است انتقام مظلومان را در ليبى و يمن و مصر و تونس و بحرين از ستمگران بستانند. اين عزادارى ها در حقيقت، احياى مكتب مستضعفان به پاخاسته بر ضد مستكبران است و نبايد اين مكتب، فراموش شود. نام حسين و شهادت او، همه و همه سبب مى شود كه خون گرم در عروق جوانان به پاخاسته، حركت كند و بر حكومت ظلم و ستم پايان بخشد.

(1) بحارالانوار، ج22، ص 151; فروغ ابديت، ص 898، چاپ بيست و هشتم.