به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله جوادی آملی فرجام کسانی را که برای رسیدن به عزت دنیایی از دین مایه گذشته و آبروی دین را می‌برند، بیان کرده‌اند.

به گزارش سرویس علمی وفرهنگی خبرگزاری حوزه ایشان در این باره آورده اند. 

ذات اقدس الهي عذاب را به چند قسمت بيان كرده است. بخشي جسماني و بدني است كه در سورهٴ مباركهٴ «نساء» مشخص شد که فرمود: ﴿كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَاهُمْ جُلُوداً غَيْرَهَا لِيَذُوقُوا الْعَذَابَ) و يك سلسله عذاب‌ها،عذاب های روحي و معنوي است؛حال عذاب کسانی كه آبروي دين را بردند، فقط با سوخت و سوز جهنم حل نمي‌شود بلکه خدا اينها را رسوا مي‌كند ﴿لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ﴾ ، هون يعني رسوايي.

لذا اگر كسي براي عزّت دنيا آبروي دين را ببرد اين عزّتي كه دارد عزت كاذب است و اگر عزت كاذب شد، ذلت صادق است و چون ممكن نيست هم عزت كاذب باشد هم ذلت كاذب.

 عزيزانِ بي‌جهت، ذليلان با جهت‌اند. بنابراین كجا حق ظهور مي‌كند؟ در قيامت حق ظهور مي‌كند. در قيامت كه حق ظهور ‌كند آن عزت بي‌جهتشان رخت برمي‌بندد و ذلت باجهتشان ظهور مي‌كند.