خبرگزاری «حوزه» سقای حرم را غیرت الله می نامند و حقیقتا چه زیباست این عنوان پرمسمی برای عباس بن علی(ع) که غیرت و وفا و ادب را از پدر بزرگوارش به خوبی آموخته و در دامان مادری با کرامت، درس ولایت مداری را آن گونه فراگرفته که از سال61 هجری تاکنون حقا، بزرگ آموزگار همه عاشقان و دلباختگان قلعه ولایت است.

با این همه چه کسی است که نداند میر و علمدار حسین (ع)، در مکتب مولا و سرورش سیدالشهدا شاگردی کرده و این گونه ممتازتر از همه شده تا جایی که گفته اند روز محشر همه شهدا به مقام و جایگاهش غبطه می خورند!

صدالبته جز این نیست که امام حسین  (ع) و همه ائمه طاهرین (ع) مظهر و مصداق کامل غیرت الله هستند.

ورای معنای ظاهری و عرفی که ما از غیرت سراغ داریم - و  بی شک حضرت ثارالله (ع) مظهر بارز این مفهوم است- مهم تر از آن، غیرت دینی است که در این خصوص نیز باید گفت امام حسین (ع) با قیام جاودانه خویش به همه آزادگان راه حق و حقیقت، درس غیرت ورزی در دفاع از دین خالق بی همتا را داد.

وجود غیرت در جامعه بشری، خاصه غیرت دینی تا آن جا ضروری و حیاتی است که شارع مقدس در تشریع احکام اسلامی به آن عنایتی ویژه داشته به طوری که رسول خدا (ص) در جایی می فرمایند: « الا و ان الله حرّم الحرام و حدّ الحدود و ما احدٌ اَغیَر من الله وَ مِن غیرته حَرَّم الفواحش؛ آگاه باشید که خداوند محرمات را حرام و حدود را وضع کرد و هیچ کس غیورتر از خدا نیست که از روی غیرت زشتی ها را حرام کرده است.»؛ دقیقا از همین روست که خداوند به هر غیرتمندی نظر لطف و مرحمت داردتا بدانجا که امام صادق (ع) فرمود:« ان الله غیورٌ یحب کل غیور؛ خداوند غیور است و هر غیرتمندی را دوست دارد.»

در یکی از بیانات گهربار امیرمومنان علی (ع) نیز به این نکته کلیدی اشاره شده است که «ان الله یغار للمؤمن فلیَغَر من لا یغارُ فانه منکوس القلب؛ خداوند برای مؤمن غیرت می ورزد پس او نیز باید غیرت آورد، هر کس که غیرت نورزد، دلش وارونه است.»

سید مهدی موسوی

بی تردید عنصر اصلی و جوهری قیام امام حسین (ع)، دین گرایی و احیای ارزش های دینی و سنت نبوی بوده که این امر به وضوح در سخنان آن حضرت از مدینه تا کربلا منعکس شده است؛

این است که حضرت در وصیت خویش به محمد حنفیه می فرماید: «إنّما خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی (ص)، اُرید أن آمُرَ بالمعروف و انهی عن المنکر و أسیرَ بسیرة جدی و ابی علی بن ابی طالب (ع)؛ تنها به انگیزه سامان بخشی در امت جدم قیام کردم؛ می خواهم به نیکی ها، فرمان دهم و از بدی ها بازدارم، روش جد خود و پدرم علی بن ابی طالب (ع) را دنبال کنم.»

امام (ع) در این وصیت ماندگار همچنین هدف از نهضت خود را اجرای فریضه فراموش شده امر به معروف ونهی از منکر عنوان کرده و در قامت یک رهبر دینی غیور بر ساکتین و غافلین امت فریاد بر می آورد که؛ «ألاتَرَونَ إلی الحقِّ لایُعمَلُ به و إلی الباطِلِ لایُتَناهی عَنهُ؛ آیا نمی بینید که کسی به حق عمل نمی کند و از باطل نهی کنندۀ نیست.»

و در این میان ما را چه نیاز به ادامه این مبحث که جمله معروف «هیهات منا الذلة» حضرت، خود به واقع دربردارنده بالاترین درس و پیام – نه تنها برای مسلمین و شیعیان که برای همه آزادی خواهان و حق طلبان عالم - است.

این است که به زیبایی گفته اند دین اسلام «محمدیة الحدوث و حسینیة البقاء» است.

در این باب البته می توان ساعت ها به سخن نشست و سیاهه ها نگاشت، لیکن آن چه مهم است این که ما به عنوان مدعیان رهروی از مکتب سرخ حسینی، هر «آن» باید بر خود نهیب زنیم که به راستی چقدر برای احیای ارزش های الهی و دفاع از حریم مظلوم دین، غیرتمند هستیم؛ اگر وضعمان در این خصوص خوب است، شکر باریتعالی را باید به جا آورد و البته که غره نشد و چنانچه وضع به گونه ای دگر است، باید از خود بپرسیم که چرا و بعد دنبال این برویم که چگونه قلب مقدس ارباب بی کفنمان ، این عزیز دردانه دل حضرت ختمی مرتبت (ص) را با اصلاح رفتار و گفتار خویش و غیرت ورزی دینی در همه جا و همه وقت شاد کنیم؛ انشاالله که بتوانیم به برکت سینه های سوخته و اشک های زلال این روزها و شب ها ، در طریقت حسین(ع) و حسینیان، بنده خوب خدا باشیم.

سید مهدی موسوی