به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در کرمان، حجت الاسلام والمسلمین سید حسن امامی در جمع طلاب خواهر مدرسه علمیه حضرت زینب(س) شهر کرمان، گفت: خدا به داود نبی(ع) وحی کرد همان طور که از اغنیا توقع داریم تا از فقرا یاد کنند، از خوبان هم توقع داریم از کسانی که نورانیت ندارند دلجویی و یاد کنند. متاسفانه ما اینگونه نیستیم و به جای آن که نسبت به یک فرد گنهکار دلجویی داشته باشیم، گاهی با نصیحت و حتی با بدخلقی رفتار میکنیم.
وی ادامه داد: ما به حوزه آمدهایم تا دیگران را علاج کنیم و نباید فقط به فکر نجات خود باشیم. «صاحب دلی به مدرسه آمد ز خانقاه / بشکست عهد صحبت اهل طریق را / گفتم میان عابد و عالم چه فرق بود / تا اختیار کردی از آن این فریق را» خانقاه جایی است که انسان فقط به فکر خودش است که متعالی شود و مدرسه یعنی جایی که پرورش پیدا میکنیم تا دیگران را نیز پرورش دهیم. از این صاحب دل پرسیده شد که هر دو مکان محل عبادتند؛ چه شد که از معبد به مدرسه آمدی؟ «گفت آن گلیم خویش به در میکشد ز موج / وین سعی میکند که بگیرد غریق را / زاهد و عابد و صوفی همه طفلان رهند / مرد اگر هست به جز عالم ربانی نیست»
امام جمعه موقت میبد تاکید کرد: ما به حوزه آمدهایم تا علاوه بر اینکه صالح شویم، مصلح دیگران هم باشیم. حال سؤال این است چگونه خوبی و خیر ما به دیگران میرسد؟ ما نباید فقط از موضع امر و نهی وارد شویم و از آن بدتر از موضع بالا بخواهیم با مردم برخورد کنیم.
استاد حوزه به جایگاه اصلی حوزه خواهران اشاره کرد و بیان داشت: اگر خدای نکرده فقط حوزه خواهران به معنای حجاب بهتر باشد، اما صفا و تواضع در آن کمتر باشد، آن وقت باید هزینهها کنیم تا فردی به حوزه بیاید. اما اگر بی ادعا و پاکتر شدید تبلیغ بزرگی از منش حضرت زهرا(س) کردهاید.
حجت الاسلام والمسلمین امامی در پایان خاطر نشان کرد: طلبهای که با انسانهای خطا کار بدرفتاری میکند، به مانند طبیبی میماند که بیماران را به مطب خود راه ندهد. یک طلبه زمانی میتواند خطاکاری را ویزیت کند که اول عالم گردد.
انتهای پیام
