خبرگزاری حوزه | انسان ذاتاً موجودی کمال گرا و مختار است و لازمه ی این اختیار، انتخابات صحیح و ناصحیح اوست. ملاک تمیز انتخاب درست از نادرست، پذیرش تبعیت از فرامین پیغمبر رحمت صلی الله علیه و آله و سلم است؛ اما متأسفانه انتخاب اکثر افراد بر اساس تمایلات نفسانی شان شکل می گیرد.
قرآن کریم در این باره می فرماید: «اَفَرَءَیتَ مَنِ اتَّخَذَهُ اِلَهَهُ هَوَاهُ وَ اَضَلَّهُ اللهُ عَلَی عِلمٍ وَ خَتَمَ عَلَی سَمعِهِ وَ قَلبِهِ وَ جَعَلَ عَلَی بَصَرِهِ غِشَاوَهً فَمَن یَهدِیهِ مِن بَعدِ اللهِ اَفَلَا تَذَکَّرُونَ/ پس آیا کسی که معبودش را خواسته های نامشروعش قرار داده دیدی؟ خدا او را از روی آگاهی خود (بر اینکه شایسته ی هدایت نیست) گمراه کرد و بر گوش و دلش مهر(تیره بختی) نهاد و بر چشم(دلش) پرده ای قرار داده است؛ پس بعد از خدا چه کسی است که او را هدایت کند. » ۱
انتخاب خواه درست یا نادرست، بر پایه ی اصولی استوار است. اگر از دریچه ی آموزه های دین به این موضوع بنگریم به این نتیجه می رسیم که پایه های انتخاب صحیح بر این مبناست:
اولاً فرد تنها به دیدن خود بسنده نکند؛ بلکه غیر از خود، به دیگران نیز توجه داشته باشد؛ ثانیاً تمرکز خود را تنها معطوف به نیازهای مادی ننماید و نکته آخر اینکه دنیا نگری صرف، او را از زندگی ابدی غافل نکند.
اگرچه ظاهربینان، زندگی دنیا را فقط خوشگذرانی و لذت می پندارند؛ اما تلقی انسان های ژرف نگر و عاقبت اندیش از دنیا، امری فراتر از لذت و خوش گذرانی مادی است.
انسان های سطحی نگر تلاششان در جهت رفع نیازهای مادی خلاصه می شود؛ اما انسان ژرف اندیش به هر وسیله ای برای رفع نیازهایش متوسل نمی شود؛ بلکه با استفاده از عنصر حیا که یکی از ابزار مدیریت احساسات و کنترل تمایلات نفسانی است، خواسته هایش را توسط عقل مهار می نماید.
کمال گرایی انسان موجب می شود هر آنچه در خود کمال می پندارد را به دیگران اظهار نماید. میل به اظهار کمالات بدون ابزار حیا، گاهی انسان را تا مرز خودنمایی و خود فروشی سقوط می دهد.
از جمله عواملی که باعث می شود فضای جامعه به سمت بی حجابی سوق داده شده و بی حجابی در جامعه حکمفرما شود و به حیا و عفت و پاکدامنی برچسب های ناروا زده شود، خودمحوری و ظاهرنگری است.
خودمحوری در انتخاب ها و تصمیمات، مادر تمام مشکلات اعم از جسمی و روحی، فکری و رفتاری است؛ آفتی که همانند آتش به جسم و روح انسان افتاده و جهنم دنیوی و اخری را برای او رقم می زند.
ظاهر نگری عامل دیگری است که در بروز بسیاری از مشکلات نقش دارد؛ پر کردن چشم از دیدنی های محدود، بی نصیب شدن از دیدنی های نامحدود را به دنبال خواهد داشت.
بی حجابی انسان را به وادی سهل انگاری وارد کرده و نگاه جنسیتی را به جامعه تزریق می کند و در جامعه ای که باید نگاه انسانی حاکم باشد، بی حجابی زمینه نگاه جنسیتی را فراهم می نماید.
جامعه ای موفق است که در آن، نگاه افراد به یکدیگر نگاه انسانی باشد؛ نه جنسیتی.
خداوند در قرآن کریم می فرماید: «وَ لَقَد کَرَّمنَا بَنِی آدَمَ وَ حَمَلنَاهُم فیِ اَلبَرِّ وَ اَلبَحرِ وَ رَزَقنَاهُم مِن اَلطَیِّباتِ و فَضَّلناهُم مِن اَلطَیِّبَاتِ وَ فَضَّلنَاهُم عَلَی کَثیِرٍ مِّمَّن خَلَقنَا تَفضِیلاً/ به یقین فرزندان آدم را کرامت دادیم و آنان را در خشکی و دریا (بر مرکب هایی که در اختیارشان گذاشتیم) سوار کردیم و به آنان از نعمت های پاکیزه روزی بخشیدیم و آنان را بر بسیاری از آفریده های خود برتری کامل دادیم. »۲
این آیه اشاره به خلقت کریمانه ی انسان دارد و یادآور فلسفه ی خلقت اوست.
انسان ها باید به این امر نیز توجه کنند که تمام زندگی دنیایی در بعد مادی خلاصه نمی گردد؛ بلکه باید، به فراتر از بعد مادی هم نگریست و به چیزی بالاتر از آن اندیشید.
مرضیه رمضان قاسم، عضو گروه نویسندگی صریر
پی نوشت ها:
۱) جاثیه /۲۳
۲) اسراء/۷۰
