به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین سیدحسین حسینی قمی در سخنرانی حرم مطهرحضرت معصومه(س) در ادامه بحث حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه پیرامون ۸ ویژگی برادر ایمانی امیرالمؤمنین(ع) اظهار کرد: ویژگی اول او که او را در چشم امیرالمؤمنین(ع) بزرگ کرده این بود که دنیا در نظر او کوچک بود به این معنی که انسان نباید وابستگی به دنیا داشته باشد.

وی با بیان اینکه مجالست با بندگان خوب خدا یکی از راه هایی است که دنیا را در چشم انسان کوچک می‌کند، گفت: نشست و برخاست با افرادی که همه همّ و غمّ شان مسائل دنیایی و مادی است دنیا را در دید انسان بزرگ می‌کند ولی نشست و برخاست با بندگان خوب خدا و کسانی که یاد خدا را در ما زنده می‌کنند با این که ممکن است به دنبال دنیا باشیم ولی وابستگی انسان به مال دنیا را کم می‌کند.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه مطالعه شرح حال اولیاء خدا روی انسان اثرات خوبی می گذارد و دنیا را در چشم انسان کوچک می‌کند، گفت: کتاب فوائد الرضویه کتاب خوبی است که شرح حال علما را بیان می کند که اصلا به دنیا رغبت نداشتند و برای پذیرفتن مسئولیت اکراه داشتند.

وی گفت: در ایران بعد از وفات آیت الله حائری سه مرجع حوزه را اداره می کردند که آیت الله صدر و آیات الله خوانساری و آیت الله حجت بودند اما بعد این سه مرجع به این نتیجه رسیدند که آیت الله بروجردی بهتر می توانند حوزه را اداره کنند و از تمام آبرو و موقعیت خود گذشتند و اداره حوزه و مرجعیت شیعه را به آیت‌الله بروجردی دادند و این نشان می دهد که چقدر دنیا در چشمشان کوچک بوده است.

حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی افزود: امیرالمؤمنین(ع) که از ثروتمندان کوفه بودند فرمودند من کسی هستم که دنیا را خوار و ذلیل کردم و در کلمه ۴۳ از کلمات قصار ایشان است که نصف بیماری‌ها و پیرشدن‌ها به خاطر غم و غصه‌ای است که مردم برای مال دنیا می‌خورند.

وی ادامه داد: در حالات پیامبر(ص) است که اگر دنیا بر وفق مرادشان بود خدا را شکر می‌کردند و اگر حادثه بدی اتفاق می‌افتاد که دوست نداشتند باز هم خدا را در هر حالی شکر می‌کردند.