خبرگزاری حوزه/ عده ای عقیده دارند، سفر اربعین جای زن­ها و بچه­ها نیست. مردها بروند کفایت می­کند، دیگر بردن خانواده با این سختی در کشوری غریب چه لزومی دارد؟ با این استدلال که زن­ها بیشتراز این­که ثواب ببرند گناه می­کنند. از طرفی هم معمولا موفق به زیارت نمی­شوند، پس چه فایده ای دارد جز این­که ممکن است با مردان تلاقی داشته باشند و چشم نامحرم به آن­ها بیفتند!؟ برای بچه­ها هم سخت و طاقت فرساست و احتمال مریضی و حتی مرگ وجود دارد.

باید گفت کسانی که به این نحو تحلیل می­کنند، احتمالا فلسفه اصلی زیارت اربعین را درک نکرده اند. اگر ما اربعین را میعادگاهی بدانیم که شیعیان بنا بر تأکید اهل بیت(علیه السلام) به تجمع در آن فراخوانده شده­اند تا نمایشگر عظمت راه حسین (علیه السلام) و ادامه دهنده­گان آن باشند و اگر ثمره ی این اجتماع عظیم را زمینه سازی برای قیام مهدی زهرا (عج) بدانیم تحلیلمان شکل دیگری به خود خواهد گرفت. وجود مردها به تنهایی در این مسیر مسلما توجه جهانیان را به این قطعه از زمین معطوف می دارد. ولی وجود زن­ها و بچه­ها وحتی نوزادان در این مسیر چیزی نیست که از نگاه مردم جهان مغفول بماند. کمتر کسی است که این خبر­ها را بشنود و این صحنه­ها را ببیند و به تامل وتفکر فرو نرود. چرا در عصر تکنولوژی و سرعت، تعداد زیادی از انسان­ها با پای پیاده رهسپار این سرزمین هستند؟ چرا بی اعتنا به وسایل نقلیه ­ای که با سرعت از کنار آن­ها می­گذرد، قدم قدم مسیر نهایتا دو ساعتی را چند روزه می­پیمایند؟ حال خودشان می­روند و درد و تاول پا و گرما و سرما را به جان می­خرند، چرا زنان را و حتی بچه­های خود را که مسلما از نیروی جسمی کمتری برخوردارند در این مسیر همراه می­برند؟ اینجاست که مطمئن می­شوند حرفی مهم و عظیم برای گفتن دارند. تنها عمل به یک وظیفه شخصی نیست،  تنها زیارت یک بزرگ نیست؛ بلکه در این رفتن و رسیدن و برقراری همایشی به این عظمت، قصد رساندن پیامی جهانی و همگانی را دارند.

این­جا دیگر مهم نیست که می­توانی دستت را به ضریح مولا برسانی یا نه! مهم نیست روز اربعین در کربلا باشی یا نه، مهم نیست بتوانی تمام راه را پیاده بروی یا نه؟ می­توانی در این همایش شرکت کنی بدون آن که حرمت محرم و نامحرمی را بشکنی! می­توانی باشی فقط به این اندازه که حضورت را عزیز زهرا(س) امضا کند و حجتی باشی برای دل­های آماده هدایت.

اگر به این مهم وقوف پیدا کنی دیگر مطمئن هستی که رسیدن به این هدف عظیم که مورد نظر ائمه بوده است و زمینه سازی برای برقراری عدالت جهانی و نجات کودکانی که زیر بار ظلم و جنایت مستکبران جان می­بازند ارزش دارد که کودکت اذیت شود و یا حتی بیمار گردد و یا حتی خودت و یا او به زمره شهدای  راه حق، ملحق گردید.

شاید فلسفه حضور زن­ها و فرزندان را در این اجتماع عظیم بتوان به حکمت حضور آن­ها در روز عاشورا و واقعه کربلا با وجود نهی بعضی از مصلحت اندیشان، گره زد.

آزاده ابراهیمی فخاری