حجت الاسلام مطلب علی قلی پور، در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در تهران، با اشاره به ایام نوروز و سنت پسندیده صله ارحام، گفت: مسلمان یعنی کسی که پایبند به احکام شرعی است و دین مبین اسلام معیارهای مسلمانی را برای ما مشخص کرده است.

مدیر مدرسه علمیه امام صادق(ع) اسلامشهر با تاکید بر رعایت موازین شرعی در دید و بازدیدها، افزود: یکی از مهمترین مسائل شرعی پایبند بودن به احکام محرم و نامحرم می باشد. چنانکه در سوره های نور و نساء اشاره به همین امر یعنی احکام محارم دارد؛ بنابراین بر مسلمین واجب است که حدود الهی را رعایت کنند. خصوصا در ایام نوروز که صله رحم و دید و بازدیدها بیشتر است. و یک زن مسلمان با حفظ حجابش هم حدود الهی را رعایت می کند و هم ترویج کننده حجاب فاطمی است. یعنی تبلیغ عملی اسلام.

استاد حوزه علمیه امام صادق(ع) ادامه داد: ائمه(علیهم السلام) انتظار دارند در میهمانی ها زبان و رفتار ما بیانگر سیره حضرات معصومین باشد. چنانکه امام صادق(ع) فرمود «تزاوروا، فان فی زیارتکم احیاء لقلوبکم و ذکرا لأحادیثنا و احادیثنا تعطف بعضکم علی بعض؛ به زیارت یکدیگر بروید، همانا در زیارت و دیدار شما با یکدیگر، زنده شدن دلهایتان و یادآوری احادیث ماست. سخنان ما شما را نسبت به هم نزدیکتر و با عاطفه تر می سازد».

وی  با انتقاد از رواج اسراف و تجمل گرایی در بین مردم، افزود: یکی از گناهان کبیره ای که خداوند انسان را از آن نهی فرموده اسراف کردن است. اسراف یعنی ریخت و پاش و مصرف بی رویه منابع و نعمتهایی که خداوند در اختیار انسان قرار داده، چون انسان در مصرف نعمتهایی که در اختیار اوست به هر شکل آزاد نیست. به حدی اسراف در نزد پروردگار عملی زشت محسوب می شود که خداوند در آیه ی 27 سوره اسراء اسراف کاران را برادران شیطان معرفی می کند و می فرماید شیطان بود که سخت کفران نعمت پروردگار کرد. یعنی مصرف منابع و نعمتهای الهی در مسیر ناصحیح و غیراصولی کاری کاملاً شیطانی و نوعی ناسپاسی به درگاه خداوند محسوب می شود. نکته مهم اینکه ریشه بسیاری از بدبختی ها، فقر و فساد در جوامع اسراف است و کسانی که آگاهانه عامل به اسراف هستند، در حقیقت دشمنان خداوند و جامعه هستند.

حجت الاسلام قلی پور در پایان با بیان اینکه مهمترین عامل ایجاد و رواج اسراف در جامعه فرهنگ غلط در شیوه مصرف می باشد، گفت: نداشتن الگوی صحیح مصرفی از شاخص ترین عوامل برای به هدر رفتن سرمایه های ملی و اجتماعی و فردی محسوب می شود که هزینه های مالی بسیار سنگین و مهلکی را برای کل جامعه در بر دارد که این هزینه های سنگین باعث ضربه خوردن به اقتصاد کشور و عقب ماندگی جامعه از نظر مادی، صنعتی و فرهنگی می شود. بنابراین اگر همه مومنان نگاهی عمیق و جدی در زندگی خود به مسأله اسراف داشته باشند و در مصرف منابع و سرمایه های ملی، استفاده صحیح و اصولی داشته باشند و در زندگی خانوادگی و فردی خود و در مهمانی ها جنبه های ریخت و پاش و اسراف را کنار بگذارند، هم به رضایت پروردگار دست پیدا می کنند، هم به گناه کبیره اسراف آلوده نمی شوند و هم به رشد جامعه و از بین رفتن فقر اقتصادی و فرهنگی کمک می کنند و هم آرامش و رفاه نسل بعد را تضمین می کنند.