خبرگزاری حوزه - خوزستان / ‏‬ باید مادر باشی تا بدانی عشق به فرزند، با دلت چه می‌کند باید مادر باشی تا بدانی با هر افتادن و برخاستن فرزندت، چگونه قلبت فرو می‌ریزد باید مادر باشی تا بدانی، چه حالی می‌شوی و چه عالمی بر سرت خراب می‌شود، اگر به تو خبر بدهند....

اصلاً زبان به گفتن نمی‌چرخد، خدا برای هیچ مادری پیش نیاورد اما من مادری را می‌شناسم، که در یک روز، نه یک پسر که خبر رفتن چهار جوان رشیدش را، به او دادند، اما او فقط می‌گفت: «اخبرنی عن ابی عبداللّه الحسین (ع)» یعنی این حرف‌ها را رها کن، از حسین برایم بگو....

گفتند عبدالله‌ات، عثمانت، جعفرت و او هر بار می‌گفت: از حسینم خبر دهید!

گفتند عباست نیز، عباس دلاورت، عباس رشیدت، عباسی که قمر العشیره بود، یک قبیله دل در گروه مهرش داشت اما باز هم او فریاد زد: «اولادی و مَنْ تحتَ الخضراء کُلُّهم فِداءٌ لاَبی عبداللّه الحسین (ع)»: فرزندانم و آنچه زیر آسمان است جملگی فدای اباعبداللّه الحسین (ع)....

گفتند: حسینت نیز… و تازه وقتی خبر شهادت مولایش را شنید ناله سر داد و گریست و با آه و دردی که از اعماق قلبش می‌آمد، گفت: قد قَطّعتَ نیاطَ قلبی «آه که بندهای (رگ‌های) قلبم را پاره‌پاره کردی».

آری آن روز تو آن‌گونه خودت و چهار فرزند رشیدت را فدایی ولایت کردی، تا سرآغازی باشی برای تمام مادرانی که دل در گرو ولایت دارند و صحنه‌هایی شگفت را با تن قطعه‌قطعه فرزندانشان می‌آفرینند، صحنه‌هایی که عالمی را به تحیر و تحسین واداشته است.

سلام بر تو، از فاطمه‌ی ام‌البنین، مادر ماه و همسر خورشید

و سلام به تمام مادران و همسران شهدا...

مصطفی محجوب