به گزارش خبرگزاری حوزه، به نظر می‌رسد فیلمنامه نویسی هنوز بزرگترین و جدی‌ترین معضل و مشکل سینمای ایران است و این را می‌شود به عینه در اکثر فیلم‌های به نمایش درآمده در جشنواره چهلم فیلم فجر مشاهده کرد، کما این که بسیاری از نقدهای نگاشته شده یا مباحث مطرح شده در نشست‌های منتقدان هنر هفتمِ وطنی در روزهای حین و بعد از برگزاری جشنواره، گواه این مدعا بوده است.
فیلمنامه‌هایی بعضاً بدون سرو شکل و ساختار درست و بعضاً واجد شخصیت‌پردازی‌های ناقص و یا بدون پردازش کاراکتر، همچنین دیالوگ‌نویسی شعارزده و نیز عدم داشتن منطق روایی و سطحی نگری مزمن از جمله مسائلی بوده که نمی‌توان وجود آنها را کتمان کرد.
البته به اذعان برخی منتقدان و کارشناسان، سینمای ایران از حیث ساختار فنی در این سال‌ها، تا حدودی رشد کرده، به نحوی مثلاً در حوزه فیلمبرداری، صدابرداری و صدا گذاری و گاه در عرصه تدوین، پیشرفت‌های چشمگیری داشته ایم، اما واقعیت تلخی که وجود دارد این است که همچنان مشکل فیلمنامه وجود دارد و به قول عامیانه اش، کمیتمان در این زمینه همچنان لنگ می‌زند، به نحوی که امسال هم در جشنواره چهلم فجر دیدیم که چقدر از این منظر، فیلم‌ها آسیب دیدند.
به تعبیر یکی از نویسندگان سینما، رسیدن به ایده‌ای قوی و پرمایه، چالشی خلاقانه است که بخش مهمی از آن به فیلمنامه بازمی گردد و مهم نیز آن است که سازندگان و حامیان فیلم‌ها به این بخش مهم توجه کرده و حمایت مالی و معنوی لازم را در این زمینه به عمل آورند.
مشکل جدی و ضعف در این زمینه باعث شده که در بسیاری از فیلم‌های چند سال اخیر سینمای ایران، شاهد شخصیت پردازی‌های ناقص و ضعیف باشیم به نحوی که بسیاری از منتقدان، پاشنه آشیل آثار سینمایی را در همین بخش عنوان کرده اند.
البته معدود فیلم‌هایی بوده که در سال‌های اخیر تا حدودی از حیث چفت و بست ساختار فیلمنامه، قابل قبول و قابل دفاع به نظر برسند، چه آن که کسل و خسته کننده بودن بسیاری از این محصولات در وهله نخست به جهت نداشتن چفت و بست قصه گویی آن هاست و بعد نوع کارگردانی، به این جهت که اگر فیلمنامه خوبی به دست کارگردانی کاربلد و مجرب برسد، نتیجه اش طبعاً اثری قابل قبول خواهد بود.
نکته واپسین هم این که اگر تمایل داریم مردم به سینما بازگردند و ذائقه‌های مخاطب جذب هنر هفتم وطنی شوند، چاره‌ای نداریم جز آن که از منظر قصه گویی و فیلمنامه، شاهد تحولی در سینمای امروز ایران باشیم و گرنه همین اندک مخاطب سینما نیز چه بسا به تدریج کاهش پیدا کنند.
این هشدار تکراری را باید جدی گرفت که سینمای ایران همچنان در زمینه فیلمنامه نویسی دچار مشکل اساسی است و باید برای رفع این مشکل کاری کرد.
سید محمدمهدی موسوی
