به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، آیت الله استادی، در جلسه درس اخلاق که بعد از نماز ظهر و عصر در حسینیه امام خمینی (ره) برگزار شد با اشاره به اینکه هرکسی ایمان دارد یاد خدا هم هست، گفت: در آیات بحث از ذکر کثیر است و یاد خدا بودن یا خیلی یاد خدا بودن متفاوت است.

وی دلیل ابتلای انسان به گناهان را غفلت از خدای متعال دانست و گفت: ما یاد خداوند هستیم، لکن به دلیل اینکه ذکر کثیر نیست و دوام ندارد مبتلا به گناهان می شویم و مقام شخصی که گرفتار گناه نمی شود بر اثر مداومت یاد خدا، بر اساس روایات تالی تلو معصوم است.

آیت الله استادی با اشاره به روایتی از امام صادق (ع) گفت: حضرت فرمود سه کار است که اشخاص به بهترین آن مبتلا نمی شوند و سید اعمال است که یکی از آنها ذکر خداست.

استاد حوزه علمیه قم، خاطرنشان کرد: منظور از یاد و ذکر خدا، انجام واجبات و ترک محرمات او است و اینکه او را ناظر بر اعمال خود ببینیم.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، «انصاف» را از سید اعمال دانست و گفت: انصاف به این معناست که هرچه را برای خود نیکو می دانیم برای دیگران نیز نیکو بدانیم و هرچه را برای خود نیکو نمی دانیم، برای دیگران نیز نیکو ندانیم و جامعه باید اینگونه باشد.

وی منطق نیکو بودن امری، با نیکو دانستن مردم را منطقی اشتباه دانست و گفت: این طور نیست که هر کسی کاری را خوب شمرد و انجام داد، آن کار لزوما کار خوبی است، بلکه ممکن است آن کار اشتباه باشد.

آیت الله استادی، مواسات را امری متفاوت از مساوات برشمرد و افزود: مساوات به معنای مساوی و یکسان بودن در کار یا چیزی است، لکن مواسات آن است که شخصی را مقدم بر خود بدانیم.

وی با اشاره به اینکه ذکر کثیر خداوند از سید اعمال است، گفت: شخص در حال باید یاد خداوند باشد، در تحصیل، کار و همه امور زندگی و اگر یاد خدا از دل برود و دائمی نشود انسان به سوی ابتلاء به گناهان سوق داده می شود.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ذکر خدا را غیر منحصر در ذکر زبانی دانست و تصریح کرد: منظور از ذکر تنها به زبان نیست، گاهی ذکر عملی است و کاری پیش می آید و یا باید واجبی را مرتکب شد یا از حرامی پرهیز کرد و این ارتکاب و پرهیز یاد خداست.