به گزارش خبرگزاری حوزه، واقعیت آن است که سیم خاردارهای متعددی از هواهای نفسانی، بسیاری از ما را احاطه کرده که عبور از آن ها پیش از هر چیز اراده ای قوی و مستمر می خواهد و البته توفیق عنایت شده از سوی ایزد منان نیز باید چاشنی کار شود و این توفیق خود بی گمان ریشه در همان خواستن و استقامت ورزیدن در این مسیر دارد.

یکی از نام های زیبای ماه رمضان، ماه توبه و انابه است و انابه به تعبیر رهبر معظم انقلاب یعنی "رجوع الی الله... یعنی بازگشت به سمت خدا... یعنی بازگشت از یک راه غلط، از یک کار غلط و از یک فکر غلط"

بزرگان اخلاق و تهذیب به ما آموخته اند که رمضان، ماه آشتی با خداست و اصلاً خالق مهربان بساط این ضیافت را پهن کرده که ما به سوی او بیاییم پیش از آن که بر روی اعلامیه ترحیمِ مان بنویسند: "بازگشت همه به سوی اوست"

آشتی با خدا البته واسطه می خواهد و چه واسطه ای بهتر از ثقلین که یادگار ماندگار رسول اکرم(ص) است و تمسک به آن ها تضمین بخش راه سعادت و عاقبت بخیری به شمار می رود.

در این میان، گاهی ما دچار اشتباه محاسباتی می شویم از این منظر که آن چنان به طولانی بودن عمرمان مطمئن می شویم که آشتی با خدا را به عقب می اندازیم، غافل از آن که گاه آن چنان گذر زمان بر ما می گذرد و دیر می شود که برنگشته به سوی مهربان ترینِ مهربانان عالم، می میریم و در وادی "واحسرتا" سرگردان و نادم خواهیم بود.

یکی از نویسندگان خوش ذوق چه زیبا نگاشته بود که؛ خدایا، من که جز امید به خوبی ات، چیزی ندارم. من که جز مهربانی ات، امیدی ندارم؛ پس مبادا مرا نبخشیده به آغوش مرگ بسپاری. مبادا عمرم تمام شود و دستم به رشته "توبه" نرسد.

آن چه مهم است این که باید با دیده ی بارانی در موسم ضیافت الهی، قلب را نرم کرد که این نرمی و لطافت، زمینه ساز است برای روشن شدن راه هدایت.

حُسن ختام این نوشتار را به فرازی از بیانات مقام معظم رهبری اختصاص می دهیم که فرمودند:"در ماه رمضان در حد توان خودمان باید مراقبت کنیم، رفتار خودمان را تصحیح کنیم؛ فکرمان را، قولمان را، عملمان را تصحیح کنیم؛ بگردیم اشکالاتش را پیدا کنیم، آن اشکالات را برطرف کنیم. این تصحیح در چه جهتی باشد؟ در جهت تقوا. در آیه‌ی شریفه‌ی روزه میفرماید: «لعلّکم تتّقون»؛ روزه برای تقواست. بنابراین، این تلاشی که در راه ماه مبارک رمضان انجام می گیرد، در جهت تقوا باشد". (۲۷/۵/۱۳۸۹)

سید محمدمهدی موسوی