به گزارش خبرگزاری حوزه، به عنوان فردی که در برخی کلاس های آموزشی مرحوم استاد فرج نژاد در سال های میانه ی دهه نود حضور داشته و از محضر این استاد دغدغه مند و انقلابی بهره ها بُرده، باید اذعان کنم که یکی از مهم ترین ویژگی های وی، دغدغه مندی بسیار در زمینه کادرسازی برای عرصه رسانه و این اواخر تربیت کنشگر فضای مجازی در بین نسل جدید بود که انصافاً هم در این زمینه برکات ماندگاری از خودش به یادگار گذاشت که شاید سال ها باید بگذرد تا با این برکات و دستاوردها به شکل عمیق آن آشنا شویم.

از سویی در سال های آخر عمر حیات استاد، توفیقی حاصل شد که به صورت حضوری و بعضاً تلفنی چندین نوبت با ایشان درباره مقولاتی چون سینمای استراتژیک، تحلیل سینمای مسیحی و صهیونیستی، سبک زندگی، فضای مجازی و... و. مصاحبه هایی داشته باشم. آن چه در برخورد با مرحوم فرج نژاد بسیار مشهود بود و به ویژه در لابلای صحبت با ایشان، بیش از هر چیز دیگری نمود پیدا می کرد، پرمطالعه بودن ایشان بود و این که در بسیاری از ساحت های مرتبط با علوم انسانی و هنر به معنای واقعی کلمه با شخصیتی دانشمند و در عین حال دغدغه مند روبرو بودیم؛ دغدغه ای که با روحیه انقلابی و جهادی ایشان ممزوج شده بود و اینک که در فقدان حیات دنیوی استاد، چنین سوگمندانه این سطور را می نگارم، نیک می دانم که این دغدغه ها چقدر برای جامعه امروز ما لازم و بلکه حیاتی است.

از سوی دیگر، حقیقتاً گفته های استاد فرج نژاد چه در مصاحبه ها و چه به خصوص در کلاس ها و نشست ها، واجد یک پشتوانه‌ی مطالعاتی قوی بود و از جمله توصیه های خود ایشان به فعالان انقلابی در بستر رسانه و فضای مجازی این بود که هیچ گاه دست از مطالعه نکشند، چرا که یکی از الزامات قوی شدن در جبهه فرهنگی انقلاب را باسواد شدن و مطالعه کردن می دانست.

این توصیه استاد البته ناظر به همان سخن قدیمی نویسندگان چیره دست است که تا کسی به طور جدی و پیگیرانه خواننده جدی نباشد، نویسنده ی قوی و حرفه ای هم نخواهد بود.

از دیگر شاخصه های بسیار ممتاز مرحوم فرج نژاد، حریت توأم با دلسوزی در نقد و تحلیل بود و این که در برابر کم کاری ها و تنبلی ها و بی دقتی ها اهل هشدار و تذکر بود و این طور نبود که حالا بخواهد برای محبوب القلوب شدن مثل برخی ها، اهل مماشات و به به چه چه کردن باشد، بلکه در جای خود بچه ها را تشویق و ترغیب می کرد و در عین حال از نقد صریح و دلسوزانه مطالب و محتواهای آن ها غافل نبود.

بیست و نهم تیرماه، نخستین سالگرد درگذشت چنین استاد فرزانه ای است که در آن حادثه ناگوار به همراه خانواده محترمش به لقای الهی پیوست و دوستداران خویش را برای همیشه عزادار و مغموم ساخت. روحش شاد و یادش هماره گرامی.

سید محمدمهدی موسوی