خبرگزاری حوزه | آیت الله آقای آخوند ملامحمد جواد صافی قدس سره، از رفقای صمیمی آیت الله شهید آقای حاج شیخ فضل الله نوری رضوان الله تعالی علیه بود که دیدارها و گفت‌وگوهای فراوانی بین این دو فقیه مجاهد، رد و بدل شده است.

آیت الله العظمی صافی گلپایگانی اعلی الله مقامه همواره حکایاتی را از این رابطه صمیمانه نقل می‌فرمودند که نوشتن آن، وقت و فرصتی دیگر می‌طلبد.

خود مرحوم آقا نیز علاقه عجیبی به آقای حاج شیخ رحمه الله داشتند و می‌فرمودند والدشان نمازهای مغرب و عشا را در مقبره حاج شیخ فضل الله می‌خواندند و مرحوم آقا هم هر بار که از صحن بزرگ وارد حرم مطهر می‌شدند به مقبره آن فقیه شهید می‌رفتند؛ فاتحه‌ای می‌خواندند و اگر جمعی آنجا بودند، برایشان از عظمت و غیرت دینی شیخ شهید می‌فرمودند.

از خاطرم نمی‌رود در یکی از روزهای سال‌های آخر حیات مبارکشان که در معیّت معظم له به حرم مشرّف می‌شدم ایشان در ماشین فرمودند که دیشب خوابی دیدند و اجمال تعبیرش این است که نسبت به مقام حاج شیخ کوتاهی داشته‌اند.
همان روز از هنگامی که از ماشین پیاده شدند تا موقعی که به مقبره آیت الله شهید رسیدند هر کدام از آقایان طلاب و فضلا را می‌دیدند می‌فرمودند: ما به مقبره آقای حاج شیخ فضل الله می‌رویم؛ تشریف بیاورید.
بالاخره در آن روز، جمعیتی در مقبره جمع شدند و آقا برایشان از بزرگی و شدّت دین‌داری شیخ شهید فرمودند.
در خروج از حرم هم، هر کسی از آقایان اهل علم را می‌دیدند همین توصیه را داشتند.

یادم هست همان روز یکی از مراجع معظم را که در صحن بودند دیدند. پس از احوالپرسی، اجمالاً قضیه خوابشان و کوتاهی نسبت به حاج شیخ را نقل کرده و فرمودند: شما مقبره حاج شیخ فضل الله تشریف می‌برید؟ آن مرجع بزرگوار فرمودند: کم و بیش.
آقا فرمودند: ما الان مشرّف شدیم، شما هم تشریف ببرید؛ و ایشان هم به توصیه آقا عمل کردند و تشریف بردند.

در برگشت، داخل ماشین، خدمت آن رجل الهی عرض کردم: آقا جان! امروز همه‌اش تبلیغ آیت الله شهید حاج شیخ فضل الله رحمه الله بود!
تبسّمی کرده و فرمودند: ما هر چه از مقام آقای حاج شیخ فضل الله تجلیل کنیم کم است.
اعلی الله مقامهما الشریف و حشرهما مع الامام الحسین علیه الصلاه و السلام.

منبع: کتاب محضرِ آفتاب