به گزارش خبرگزاری حوزه از اصفهان، حجت الاسلام و المسلمین محمد رضا رنجبر، شب گذشته در مراسم عزاداری حسینی در هیئت فدائیان حسین(ع) اصفهان با اشاره به اهمیت باز کردن موضوعات و مفاهیم دینی برای درک بهتر آنها، اظهار کرد: یک درخت سیب از ابتدا درخت سیب نبوده، بلکه ریشه ها، شاخه ها، برگ ها، شکوفه ها و میوه ها به کمک خاک بازتر شده و تبدیل به یک درخت شده است و تمامی آنها درون همان هسته قرار داشته و هنر خاک این بوده که هسته را باز می کند، لذا موضوعات و مفاهیم دینی نیز مانند هسته سیب هستند و مثل هسته سیب، خشک و بی روح می باشند، مگر اینکه مغز آنها باز شوند.
وی افزود: یکی از این موضوعات و مفاهیم، عبادت است که اگر مغز آن باز نشود حتی منشاء سوءبرداشت و سوءتفاهم نیز خواهد بود و به خصوص زمانی که خداوند، فلسفه وجودی انسان را با قصد عبادت یاد می کند و می فرماید: " ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون "
کارشناس مذهبی با بیان اینکه درک انسان از عبادت تنها منحصر به نماز می شود گفت: ما از عبادت همین خم و راست شدن را می فهمیم و اینجا است که این آیه یا دشده نه تنها ما را متقاعد نمی کند بلکه حس ناخوشی نیز به ما خواهد داد.
وی اضافه کرد: امروز تصاویر ماهواره ای را مداوم می بینید که می گوید در کسری از ثانیه ۵ هزار ۷۵۲ کیلومتر بر ابعاد آسمان ها افزوده می شود، لذا انسان حیرت می کند که ۱۴۰۰ سال پیش قرآن کریم به همین نکته اشاره کرده و فرموده: " وَ السَّماءَ بَنَیْناها بِأَیْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ " ما آسمان را با قدرت خود آفریدیم و همواره به آن وسعت و دامنه می دهیم.
رنجبر با تاکید بر قدرت و علم خداوند در برافراشتن آسمان ها و بی نیازی خالق هستی تصریح کرد: پس عبادت این چیزی که ما می فهمیم نیست،لذا عبادت برای ما مفهوم نمی شود مگر این که فلسفه عبادت را بشکافیم و توضیح دهیم، فلسفه عبادت یک کلمه است، اینکه ما شبیه او شویم.
وی خاطر نشان کرد: اگر رنجی از خاطر فردی دور کنید، عبادت است، زیرا با این کار شبیه خدا می شوید، چرا که کار خدا همین است، یعنی کاشف الکرب و رنج و اندوه را از دل ها دور می کند و یا اگر رفاه خانواده ای را تامین می کنید عبادت است، زیرا روزی رسانده اید و روزی رساندن کار خدا است.
کارشناس مذهبی، شبیه شدن و کار خدایی کردن در این عالم را هدف خلقت عنوان کرد و ادامه داد: خداوند می خواست شبیه او باشیم و همه چیز مسخر انسان باشد، لذا می فرماید: " إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً ".
وی افزود: عبادت اگر فلسفه داشته باشد، فلسفه آن شبیه شدن است، زیرا شباهت؛ آدمی را قیمتی می کند، هم چنانکه تباکی برای سیدالشهدا(ع) نیز قیمت دارد، زیرا در آن شباهت وجود دارد.
رنجبر با اشاره به مسئله تباکی و قدر و قیمت یافتن انسان با اشک ریختن برای سیدالشهدا(ع) و شبیه کردن خود به فرد گریان گفت: قیمت فردی که تباکی می کند بیشتر از باکی است، زیرا آن فردی که باکی است یک رضایت و خرسندی در خود احساس می کند، اما فردی که تباکی می کند یک شرم و شرمندگی با خود دارد و خدا همین را می خواهد، این شرمندگی و شرمساری انسان را اوج و قیمت می دهد.
وی افزود: تمام هنر، فضل و فضیلت حضرت ابوالفضل(ع) در شباهت آن حضرت به امیرمومنان(ع)است؛ امیرمومنان(ع) در سخن، سخن ساز بود و همتا نداشت، اما تا پیامبر(ص) بود یک حدیث و روایت و موعظه بیان نکرد و سراپا گوش بود، هم چنان که وجود نازنین قمربنی هاشم نیز دقیقا با سیدالشهدا(ع) همان رفتاری را انجام داد که علی(ع) با پیامبر (ص)کرد.
رنجبر اضافه کرد: به جهت این که حضرت ابوالفضل (ع) پیش از شهادت سیدالشهدا(ع) به شهادت رسید، هیچ حدیثی و روایتی از عباس بن علی نمی بینید به جز یک مورد در شب عاشورا که وقتی امام فرمود: "از این سیاهی شب استفاده کنید و خود را از این معرکه نجات دهید" ، حضرت ابوالفضل(ع) برای اولین و آخرین بار فرمود "یعنی ما باشیم و تو نباشی، اصلا دنیای بی حسین می شود".
کارشناس مذهبی با اشاره به عبرت هایی که یاران اباعبد الله الحسین(ع) به ما می دهند، گفت: درس حضرت ابوالفضل(ع) شبیه شدن و گوش به فرمان ولی زمان بودن است؛ درسی که باید در این شرایط بحرانی جامعه از وجود حضرت ابوالفضل(ع) بگیریم این است که در برابر ولی زمان خود، گوش باشیم و زبان نباشیم و هر چه گفت اطاعت و اجابت کنیم که سعادت ما در همین است.
