آنچه از نمادهای اسلامی، ایرانی که از گذشته به یادگار مانده و اکنون در کشور وجود دارد، هرکدام در روزگارانی، مطابق با معناهای فرهنگی و تمدنی زمان خودش، احداث شده و دلالت از پیشرفت و تمدن ایران در دوره های مختلف دارد. این نمادها که برگرفته از آثار افتخارآمیز هنر و معماری ایران، بویژه در دوره تمدن اسلامی است. هریک نشان از پیشرفت و تمدن و سلیقه و توانایی دوره ای از حکومت های مستقر و توجه آنان به هنر و معماری دارد.

نگهداری و استفاده از این نمادهایی که با ابعاد مختلف منظر، فرم و زیبایی‌شناسی، احیاء شعائر، ظواهر، مناسک، پوشش و لباس، معماری شهری، سبک زندگی، میراث فرهنگی و همچنین آثار تمدنی باقیمانده در مساجد، بازارها، میدان‌ها، مراکز خرید، پارک ها، خیابان‌ها و دیگر مراکز عمومی و حتی خصوصی شهری و نیز روستاها و شهرک‌ها، وجود دارد، در جهت تحقق تمدن نوین اسلامی، از اهمیت بالایی برخوردار است.

نمادهای اسلامی ایرانی، نمایش ‌دهنده فرهنگ غنی و پویایی است که خلاقیت و تنوع فرهنگی را در گستره کشور و بلکه ایران فرهنگی، نشان می‌دهد. بنابراین احیا و توسعه این نشانه‌ها، به ویژه با رعایت مسائل جغرافیایی، فرهنگی و تاریخی و پاسداری از تنوع آن، در این تدبیر، دیده شده است.

تأثیر این تدبیر که متکی بر هنر اسلامی، ایرانی است و مسائل زیباشناسی که در آن وجود دارد، در مواجهه با تمدن غربی، با داشتن ابزارهای هنری و نمادسازی، کارآمدی داشته و توانایی به چالش کشیدن هجمه مادی و فناوری هنری نظام تمدنی غرب را دارد. همچنین این تدبیر می تواند، برای نمایش چهره ظاهری فرهنگ اسلامی ایرانی و پایه‌ریزی تمدن نوین اسلامی، نقش اساسی داشته باشد.

با اجرایی شدن این تدبیر، و بمنظور پاسداری از ارزش‌ها، هویت ملی و دستاوردهای انقلاب اسلامی و همچنین سبک زندگی اسلامی ایرانی، می توان با همکاری حوزه‌های فرهنگی و هنری شهرداری‌ها، نظام مهندسی کشور، میراث فرهنگی و رسانه‌ها و همچنین معماران، مهندسان، طراحان و هنرمندان و با به کار گیری تدبیر مربوط به سبک زندگی خانواده ‌محور، به صورت یک مجموعه، به ظرفیت‌های تمدنی اسلامی ایرانی، در دو بعد معنوی و مادی، فرم و محتوا، حقیقی و مجازی، دست یافت.

انتهای پیام/