خانم هدی انصاری استاد و پژوهشگر برتر حوزه، در یادداشتی با عنوان "و قلب هایی که برای سرزمینشان می تپند" آورده است: رسم است در عزای عزیز از دست رفته، قرآن بخوانند؛ نه قرآن بسوزانند، پس چه شد که حامیان دست به این کار زدند.

در تحلیلی ساده و آشکار کاملا مبرهن است که طرفداران وی نه تنها از سر دلسوزی اینکار را نکردند بلکه خرسند از رخداد این حادثه فضا را به نفع اندیشه های باطل خود دیده و شروع به فرمانبرداری از اربابانشان نمودند، انگار این رسم دیرین شیطان صفتان تمامی ندارد، انسان بارها در طول تاریخ شاهد سوزاندن قرآن بوده است، حتی این حرکت شنیع در بازی های رایانه ای چنان به افراد آموزش داده می‌شود که این اباحه گری نتیجه آن می‌شود.

قطعا قلب هر انسان آزاد اندیش از شنیدن این خبر به درد خواهد آمد، اما آنچه مهم است تکرار تاریخ است، هر بار که این حادثه رخ داد انسان های روشن ضمیری جوشیدند و در پی کشف حقایق برآمدند تا چند و چون ماجرا را پی بگیرند، اینگونه است که خداوند در قرآن کریم می فرماید ﴿یرِیدُونَ لِیطْفِؤُا نُورَ الله بِأَفْواهِهِمْ وَاللهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کرِهَ الْکافِرُونَ﴾ .

اصلا این دست حوادث غربالی است برای خالص کردن افراد، تا پلشتی ها هر چه بیشتر، از این یاران منجی رخت بر بسته، مخلصین در راس قرار گیرند.

چه خوش گفت رهبر فرزانه مان در جواب علی خوش لفظ که می گفت یک چیزی بگویید که ما آرام بشویم و ایشان می فرمایند :آرام باشید. این چیزهایی که شما می‌بینید، حوادث طبیعی یک راه دشوار به سمت قلّه است؛ هیچ انتظار نباید داشت که اگر ما میخواهیم برویم به قلّه‌ی توچال یا قلّه‌ی دماوند، در راه چاله نباشد، سنگ نباشد، باد نباشد، مگر می شود؟ امّا داریم می رویم، عمده این است. اصلاً نگران نباشید؛ اگر این حوادث نبود باید تعجّب می کردید.

قلبمان چاک چاک و محزون است، اما اندیشه مان کار می کند و می دانیم که ظهور نزدیک است ان شاءالله.

انتهای پیام ۳۱۳/۴۸