به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین بنیادی در یادداشتی با اشاره به موضوع « بوق رسانه‌ و رسانه‌ی بوق » گفت: رسانه‌های خارجی معاند بیش از چهل سال است پیش قراول و زمینه‌سازان انحرافات اجتماعی و تحریف ارزش‌ها و سپس تخریب افکار و اذهان ملت‌ها از هیچگونه خباثتی و خیانتی به انسانهای آزاده دریغ نورزیده‌اند؛

آنچه حقیقت این رسانه‌ها را تشکیل می‌دهد، اغفال و اغوای اهالی کشور اسلامی ایران بواسطه رذل‌ترین اسباب یعنی دروغ و ریاکاری و اتهام‌زنی است که ماهیتی کثیف از رسانه را به نمایش گذارده‌اند و ماموریتی سخیف از جانب اربابان دغل‌باز خود دریافت نموده‌اند که چقدر ناشی در خبرسازی و نادان به حقائق امور کشور عزیزمان می‌باشند.

اینکه رسانه‌ی معاند خود را پلی برای نفوذ افکار پلید در میان عموم مردم و پلکانی برای بالا بردن وجه و چهره‌های خائن و خارج‌نشین در میان مردم است، خیالی است پوشالی و پنبه‌دانه‌ای است که در خواب نشخوار می‌کنند و اینکه ثمره‌ی تلاششان، تماشای برهم زدن نظم و امنیت و شادمانی از جراحاتی است که بر مردم وارد می‌شود نیز بیشتر از آنچه که تصور کنند، تابلو و نمایان شده است.

ظاهرشان چنان ذوق زده می‌نماید که گویی نقصی بر چهره‌ی آفتاب زده‌اند اما باطن مکدرشان دِق‌مرگ از آنچه خواستند و نشد، از آنچه کاشتند و نروئید و از آنچه بر آن دمیدند، ثمری ندیدند.

کورهایی هستند که راه را می‌خواهند نشان دهند و کودَن‌هایی که میل‌شان نقش زدن با خون عزیزان وطن.

سلسه‌ی وابسته‌ی به آبشخور سارقان و غاصبان جهانی و سرسپردگان واداده‌ هر چند در قاب تصویر قیل و قالی داشتند و یا دارند اما در میان مردمان وطنم موجوداتی قلاده بسته‌اند که صاحبش می‌راندش و گاه می‌رماند و مست و سست به سرابی می‌کشاند؛ چه جهالتی! چه حماقتی! چه خجالتی! از این همه شرمساری و چه فضاحتی از این همه بی‌شرمی. ملتم را دوست دارم بخاطر فهمشان، بخاطر درکشان، بخاطر غیرتشان، بخاطر اصالت‌شان، بخاطر مردانگی‌شان، بخاطر ایمانشان، بخاطر صداقتشان، بخاطر اصالتشان، بخاطر تشخیص‌شان، تشخیص آنانکه از تحریم ملت خوشحالند و با دیدن خون جوانان کشورم به رقص می‌آیند و کف می‌زنند و بر طبل تجزیه می‌کوبند، به راستی این پلیدان از کدامین نسلند و از کدامین نسلند مردم کشورم.

وقتی می‌نگرم به آن مجریان آنور آبی و تحلیل‌های آبکی یقین می‌کنم که خلصه‌ای شیطانی داشته‌اند تا خود را خالص در خدمت شیطان بزرگ و بچه شیطان‌های خرده‌پا قرار دهند و تا ننگی باشند برای انسانیت و آدمیت؛ آنگاه می‌اندیشم که چگونه اینهمه دروغ و چگونه اینهمه سقوط خود را به تصویر می‌کشند و از خود و خودهای اطرافشان خم به ابرو و خجالتی در دل ندارند! حقاً که نفرین بر آن خیمه‌های پوشالی و لعنت بر آن خیمه‌گردانان و اُف بر آن خیمه‌شب‌بازان، که اسم خود را رسانه گذاشته‌اند اما واقعشان هیاهویی بیش نیست چرا که این جماعت چیزی جز "بوق رسانه‌ و رسانه‌ی بوق" نمی‌باشند.