به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعلی قاضی عسکر رئیس مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث در مراسم مشترک هشتمین جشنواره پژوهشی پژوهشگاه قرآن و حدیث و آیین گرامیداشت هفته پژوهش دانشگاه قرآن و حدیث که امروز در تالار علامه مجلسی پژوهشگاه دارالحدیث قم برگزار شد، درباره اهمیت پژوهش بیان کرد: اگر بخواهیم علم رشد پیدا کند و مردم از آن بهره‌مند شوند، باید روی پژوهش سرمایه‌گذاری کنیم و از آنجا که قرآن و عترت دو امانت رسول خدا کلیدی‌ترین حقیقت برای جامعه اسلامی است، طبیعی است که همه ما باید برای به روزرسانی و همراه با زمان حرکت کردن به این دو گنجینه بزرگ توجه کنیم و آن را با ادبیات روز و با زبان روز به مردم و بویژه نسل حوان خود منتقل کنیم.
وی یکی از ویژگیهای مرحوم آیت‌الله ری‌شهری در حوزه حدیث را نگاه ایشان به آینده دانست و اظهار کرد: باید به گونه‌ای حدیث را به جامعه عرضه کنیم که همگان به ویژه نسل جوان بتوانند از آن به خوبی استفاده کنند؛ حتی باید با ترجمه این احادیث به زبان‌های زنده دنیا آن‌ها را به جهانیان انتقال دهیم.
رئیس مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث اضافه کرد: آینده دانشگاه قرآن و حدیث در زمان پایه‌ریزی دانشکده برای کسی مشخص نبود اما ایشان مصمم به ادامه راه بود و خوشبختانه موفق شد.
وی از ویژگیهای دیگر آیت‌الله ری‌شهری را نگاه مثبت و فراگیر عنوان کرد و گفت: ایشان به دنبال برتری جویی نبود؛ از توسعه خرافات جلوگیری می‌کرد؛ قرائت قرآن، نماز اول وقت، نماز شب و توسل به معصومان بویژه حضرت زهرا (س) از ویژگیهای برجسته این بزرگوار بود.
رئیس مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث فقدان آیت‌الله ری‌شهری را ثلمه‌ای برای حوزهها و کشور توصیف کرد و افزود: در حوزه‌های علمیه مانند آیت‌الله ری‌شهری افراد زیادی نداریم و آن‌ها کم و انشگشت شمار هستند، ایشان در صحنه های مختلف انقلاب اسلامی مواظب بود و به من می‌گفت «من هر کجا می‌خواهم کاری را انجام دهم، خدا را در نظر می‌گیرم و تلاش می‌کنم که کاری نکنم که خلاف نظر شرع باشد و تا حجت شرعی پیدا نکنم کاری انجام نخواهم داد».
حجت‌الاسلام والمسلمین قاضی عسکر متخصصان علوم حدیث و مبانی دینی را در زمان شروع به کار آیت‌الله ری‌شهری بسیار محدود توصیف کرد و یادآور شد: امروز خوشبختانه افراد متخصص و نیز پژوهشگر در حوزه حدیث فراوان‌اند و همگان تلاش می‌کنند این میراث گران‌بها با قوت و قدرت و عظمت و عزت جلو برود.
۶۲/۳۱۳
