خبرگزاری حوزه | نوفل‌لوشاتو امروز حال و هوای دیگری داشت. بسیاری از ایرانیان تلاش می‌کردند که در پرواز انقلاب، امام را همراهی کنند و از اینکه در هواپیما دیگر جایی برای آنها نبود چشمان اشکباری داشتند.
مقامات محلی و انتظامی یکی پس از دیگری به حضور امام می‌آمدند و مراسم تودیع به جا می‌آوردند. رئیس ژاندارمری نوفل‌لوشاتو همراه با پرسنل خویش به حضور امام آمد امام از اینکه قریب ١٢۵ روز از اقامتگاه او مراقبت کردند تشکر کرد.
اهالی نو فل‌لوشاتو چند تن از معتمدین شهر را همراه با بسته‌ای از خاک وطن‌شان به رسم هدیه به حضور امام فرستاد و نسبت به امام اظهار ارادت کردند. امام از میهمان‌نوازی آنها تشکر کرد. یکی از جوانان آلمان غربی یادداشتی به خدمت امام نوشت.
در نامه او آمده است:
آقای خمینی عزیز نمی‌خواهم با تقاضای خود مزاحم شما بشوم، اما تا دیروز مشکلی داشتم می‌خواهم با مساعدت شما حل کنم. امیدوارم با محبتی که دارید کمکم کنید نامزدم به زودی هدیه سالروز تولدش را دریافت می‌کند، هدیه‌ای که از قلب من به او تقدیم می‌شود. او مشتاقانه دستخط بزرگان را گردآوری می‌کند و کلکسیونی از این دستخط‌ها دارد. چقدر خوشحال می‌شود که سلامی از شما دریافت کند.
امام در پاسخ نوشت:
بسمه تعالی سعی کنید برای جامعه فرد مفیدی باشید. سعی کن تحت تأثیر قدرت‌های شیطانی واقع نشوید، سعی کن متعهد باشید ان شاء الله سلامت باشید، روح الله الموسوی الخمینی
امام پس از به جا آوردن نماز مغرب و عشا چند کلمه‌ای با حاضران و نمازگزاران سخن گفت و اظهار داشت چون ممکن است در سفرم به ایران خطراتی وجود داشته باشد، دوست ندارم هیچ‌کسی در این سفر با من همراه باشد.
این گفته امام ضجه و ولوله‌ای برپا کرد، صدای گریه و شیون از همه جا برخاست، حاضران یکصدا فریاد برآوردند که ما شما را تنها نمی‌گذاریم، شب عاشورا در ذهن آنها تداعی کرد.
امام هنگام حرکت به سمت فرودگاه طی اعلامیه‌ای از ملت فرانسه تشکر کرد.
حجت الاسلام سید حمید روحانی - فصلنامه تخصصی پانزده خرداد، شماره ۶، صص ٢٩٧-٢٩۶
نظر شما