به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از ارومیه، علی علیزادگان از فعالین عرصه جهادی در امدادرسانی زلزله خوی در یادداشتی نوشت: در میان گل و لای ها، برف و باران جهادگرانی از جنس نور را می بینید که عمامه به سر در کنار چادرها و خیمه ها بساط خدمت پهن کرده اند، عمامه به سری گاه کمک های مردمی را به دوش می گیرد و به دست زلزله زده ها می رساند، دیگری در آشپزخانه ها و موکب با ذکر یا حسین و یازهرا بر لب و به نیت تعجیل فرج طبخ غذا می کند تا آن را به دست هموطن خود که در زلزله آسیب دیده برساند، آن سوی کمپ طلاب جوانی که پول توی جیبی هایشان را روی هم گذاشتند و برای شادی کودکان در اردوگاه اسکان موقت، لوازم بازی تهیه کرده اند و بساط کار فرهنگی جهادی را پهن کرده اند.
قبل از زلزله شنیده بودم طلاب هر کجا وارد می شوند فناوری را به خرج می دهند که هیچ کس پیش بینی اش را نکرده است، اما از نزدیک ندیده بودم. آن ها حقیقتا از تهدیدها فرصت می سازند، کودکان دهه نودی را که شب و روز دشمن تلاش داشت و دارد از دین و روحانیت جدا کند، با یک برنامه چند ساعته همه تلاش های چند ساله دشمن را ناکام می گذارند.
طلاب جوان در یک گوشه ای اردوگاه کودکان و نوجوانان دهه نودی و هشتادی را دور خود جمع کرده و لحظاتی به یاد ماندنی برایشان رقم می زند، فقط باید بود و دید که چه عالم دیگری اینجا در حال تولد و تجلی است، به عنوان یک بچه ای که در روستا بزرگ شده ام راستش حسرت این روزها را می خورم.
طلاب با کارهای جهادی فرهنگی خودبا یک تیر چندین نشان می زنند، کودکان را سرگرم می کنند و اوقات آن ها را با شیرینی می گذرانند، آن ها را با دین و مسائل شرعی آشنا می سازند و هم با ایجاد خاطره های زیبا و جذاب برایشان، آن ها را از هجوم اخبار منفی و استرس های بی امان باز می دارند.
طلبه ای که بچه های کمپ او را عمو روحانی دوست داشتنی صدا می زنند، ساعت ها با صبر و حوصله مثال زدنی پای شادی کودکان می ایستد و برایشان برنامه اجرا می کند؛ هم سرگرمی دارد، هم خاطره خوب و هم در خلال این برنامه ها چه قدر زیرکانه و هوشیارانه اسلام زیبا و احکامش را و دهه فجر را برایشان تبیین می کنند، راستش به این اسلامی که این عموی روحانی دوست داشتنی تعریف می کند هر انسانی جذبش می شود.
در عصری که همه هجمه و هجوم های دشمنان و دوستان نادان به روحانیت زیاد است، این گونه روحانیت جان در کف دست گرفته اند و برای دین، انقلاب، مردم و کودکان اردوگاه سنگ تمام می گذارند، حالا فهمیدم چرا مداد عالم دینی ارزشمندتر از خون شهید در معرکه است.
کاش مسئولین هم این صحنه ها را می دیدند و به طلاب جوان که همه چیز خود را در طبق اخلاص می گذارند اعتماد بیشتری بکنند که ساخت وطن کاری است آسان و با این طلبه های جوان جهادی دشمن به ستوه می آید.
انتهای خبر
