به گزارش خبرگزاری حوزه از یاسوج، یکی از بزرگترین اقدامات خداپسندانه که هرگز نمی‌توان آن را با سایر اقدامات خیرخواهانه همچون کمک مالی و حتی شاید دستگیری از محرومان مقایسه کرد اهدای عضو است.

اهدای عضو، اهدای زندگی است؛ چه بسیار افرادی که در موقع حیات خود چنین عمل خداپسندانه‌ای را برای آینده و آخرت خود بر جای می‌گذارند و چنین می شود تا فرزندی و یا همسری و یا پدر و مادری به زندگی خود ادامه دهد.

در استان کهگیلویه و بویراحمد نیز از سال‌های گذشته تاکنون چنین عمل خداپسندانه‌ای در میان مردم صد درصد شیعه استان رواج داشته چرا که آنها همواره در کار خیر و عمل نیکوکارانه و خداپسندانه پیشقدم بوده‌اند مردمی که با زندگی عشایری و عشیره ای و با رسم زیبای کاسه بهره هیچگاه همسایه و مهمان را فراموش نکردند و اکنون نیز در دوره‌ای که پیوند اعضا می‌تواند جان یک انسان را از مرگ نجات دهد با ایثار اعضای خود به سایرین زندگی می‌بخشند.

یکی از این افراد مرحومه سیده کفایت (حسینی) بهمنیاری از اهالی روستای مختار در شهرستان بویراحمد است که پس از عارضه سکته مغزی که برای او پیش آمد فرزندان و همسر آن مرحومه به اهدای اعضای او رضایت دادند.

قرنیه، کبد، کلیه و پوست مرحومه کفایت (حسینی) بهمنیاری این مادر نیکوکار و نیکو سرشت به افراد نیازمند اهدا شد.

سید یاسر مرتضوی فرزند آن مرحوم در گفت‌وگو با خبرنگار ما با بیان اینکه هرگز نمی توان نعمت و موهبتی را در زندگی با مادر مقایسه کرد، می‌گوید: مرگ مادر تلخ‌ترین خبری است که یک انسان در طول زندگی خود می‌شنود و امروز ما داغدار و عزادار مادری مهربان و دلسوز و فداکار هستیم که در بین طایفه و فامیل به عنوان بخشنده از او یاد می کردند.

وی بیان کرد: هرچند که جای او با هیچ چیز دیگری در زندگی پر نخواهد شد، اما به یکباره تصمیم من و اعضای خانواده بر این شد اعضای او را به بیماران نیازمند اهدا کنیم.

یاسر که در کانون مسجد خود در کارهای نیکوکارانه شرکت دارد چنین از مادر روایت می‌کند که او درس انسانیت و مهربانی و نیکوکاری را به ما آموخت.

او در ادامه با بیان اینکه اگر امروز ما و خانواده رضایت به چنین کاری دادیم همه به واسطه روحیه مهربانانه و نیکوکارانه مادر بوده است، می گوید: می‌دانیم که این گونه روح مادر در آرامش بوده و از ما رضایت خواهد داشت.

یاسر ادامه می دهد: مادر در مهمان نوازی و در بذل و بخشش و در مهربانی الگوی ما و نمونه بود و برای اینکه روح مادر از ما خشنود و راضی باشد رضایت به چنین کاری دادیم تا هم رضایت خداوند را جلب کرده و هم لبخند ادامه زندگی را بر لبان بیماران نیازمند عضو بنشانیم.

پایان پیام/