به گزارش خبرگزاری حوزه، پخش سریال "تب و تاب" از شبکه دوم سیما که باید بدون تعارف آن را در زمره ی آثار کلیشه ای و نسبتاً کم مخاطب رسانه ملی قرار داد، ما را بر آن داشت تا در گفت و گویی صریح با دو تن از کارشناسان و منتقدین سینما و تلویزیون به تبیین چرایی افت سریال های تلویزیونی در سال های اخیر بپردازیم و در عین حال راهکارهای برون رفت از این وضعیت را از نگاه آن ها جویا شویم که مشروح این صحبت ها در ادامه می آید؛

نمره ضعیف تلویزیون در سریال سازی

حجت الاسلام سیدعلی آتش زر، کارشناس و منتقد سینما و تلویزیون با بیان این که چندسالی است که آثار تلویزیونی به خصوص به لحاظ فرمی و جذابیت های بصری، سیر نزولی داشته اند، ابراز داشت: البته در این میان، معدود آثاری هم بوده اند که تا حدودی توانسته اند با مخاطب ارتباط لازم را برقرار کنند اما در مجموع نمی توان نمره قابل قبولی به سریال های تلویزیونی در سال های اخیر داد.

وی افزود: از سوی دیگر بخش قابل توجهی از سریال هایی که از صداوسیما در این سال ها پخش شده، دچار مشکل سناریو بوده به نحوی که یا داستان خوب و قوی نداشته اند یا این که در قصه گویی و داستانی گویی دچار لکنت بوده اند و به همین خاطر به شکل شایسته و بایسته نتوانسته اند مخاطب را در ادامه راه با خود همراه سازند.

وی همچنین با تأکید بر این نکته که بی شک یکی از مهم ترین بایسته های فراروی فعالیت رسانه ملی در این زمینه، ناظر به اهمیت و ضرورت تربیت و آموزش نیروی متخصص و خلاق و به خصوص حمایت از آن هاست تا خروجی کار، آثار و برنامه های جذاب و در عین حال پرمحتوا باشد، گفت: نکته حائز اهمیت دیگر در این باره این که باید در این عرصه ها علاوه بر برنامه های کوتاه مدت در فاز میان مدت و بلند مدت نیز فکر کرد و طرح هایی ریخت که به عنوان مثال ما برای پنج سال یا ده سال آینده، طرح و نقشه راه داشته باشیم و بدانیم از کجا می خواهیم به کجا برسیم و طی این طریق بر اساس چه ابزار و امکانات و به چه شیوه ای صورت خواهد گرفت.

از اهمیت ماجرا غافل نشویم

این کارشناس رسانه ای و فرهنگی خاطرنشان کرد: در حالی که دشمن در جنگ فرهنگی به شدت در حال فعالیت است ما نباید در این میدان نبرد، بی تفاوت و کم تفاوت باشیم و حال آن که متاسفانه در حال حاضر به ویژه در رابطه با برنامه سازی تلویزیونی آن طور که باید و شاید موفق عمل نکرده ایم و نتوانسته ایم بر اساس نیازهای معرفتی و دینی مردم و نسل جوان به تولید برنامه های جذاب و اثربخش بپردازیم.

وی ادامه داد: برنامه ریزان و برنامه سازان رسانه ملی ضمناً باید مراقب باشند به آفت روزمرگی دچار نشوند، می بایست دغدغه ها و مطالبات مردم را هم پیگیری کنند و حتی در برنامه های غیر از سریال همچون برنامه های گفتگو محور، ترکیبی و یا سرگرمی نیز این دغدغه باید دنبال شود.

وی همچنین تأکید کرد: با توجه به این مسایل انتظار می رود که سریال سازان و مدیران رسانه ملی در تولید و پخش آثار نمایشی به جذابیت در عین قصه و داستان مناسب توجه کرده و البته در عرصه های مختلفی همچون طنز، درام، تاریخی و غیره به تولید سریال اهتمام داشته باشند تا دست مخاطب برای گزینش سریال دلخواه خود باز باشد.

انتظاری که از دانشگاه عمومی ملت می رود

حسین رنجبر، مدرّس رسانه و منتقد سینما نیز با اشاره به این که تأکید بر لزوم رفع نقاط ضعف تلویزیون در امر سریال سازی به معنای نادیده گرفتن تلاش ها نیست، گفت: همان طور که امام راحل عظیم الشأن فرمود، صدا و سیما دانشگاه عمومی است و از این دانشگاه بزرگ فرهنگی و رسانه ای انتظار می رود که محصولاتش در شأن و تراز انقلاب اسلامی و مردم شریف ایران باشد.

وی افزود: در شرایط فعلی، از جمله مهم ترین انتظارات عامه مخاطبان رسانه ملی، ارتقای کیفی سریال های تلویزیونی است، هر چند که نباید از بحث محتوا و چگونگی ارایه پیام نیز غافل شد.

وی همچنین بیان داشت: این انتظار به حق از تلویزیون می رود که دست کم در هر فصلی چند سریال خوب و باکیفیت داشته باشد، اما متأسفانه وضعیت کنونی تلویزیون به شکلی است که ادامه این روند باعث از دست دادن بیشتر مخاطب می شود، خصوصاً در زمانه ای که به هر دلیل، محصولات شبکه نمایش خانگی به ویژه از منظر فرمی و جذابیت بصری، کیفیت قابل توجهی دارند و رقیب سرسختی برای سریال های تلویزیون به شمار می روند.

لزوم برنامه ریزی هدفمند در تخصیص بودجه

این کارشناس فرهنگی افزود: به اعتقاد بنده، بودجه های تلویزیون نباید به سمت ساخت و نمایش سریال های سطحی و بی کیفیت برود، چرا که در این صورت مخاطب راضی نشده و به سمت و سوی سریال های شبکه نمایش خانگی سوق پیدا می کند، بلکه باید با روشی هدفمند و نظارتی دقیق، کاری کرد که از بودجه اختصاص یافته به امر سریال سازی، نهایت استفاده و بهره برداری فرهنگی و رسانه ای صورت گیرد.

وی همچنین گفت: از این نکته کلید نباید غفلت کنیم که به هر حال همواره سریال های تلویزیونی مخاطبان خود را داشته اند و در حال حاضر نیز سریال ها به رقیب گردن کلفتی برای فیلم هایی سینمایی از جمله فیلم های هالیوودی تبدیل شده اند و لذا نباید از این ظرفیت عظیم غافل شد.

رنجبر در خاتمه سخنان خود اظهار داشت: هر چقدر که برنامه سازان و سریال سازان به سوژه ها و قصه های مردمی نزدیک شده و در عین حال مراقب باشند که کیفیت کارشان افت پیدا نکند، به همان میزان بر شمار مخاطبان رسانه ملی نیز افزوده می شود البته به این شرط که مدیران سازمان صداوسیما نیز حقیقتاً حمایت های لازم را از سریال سازان به عمل آورند.