به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام و المسلمین سعید ارجمندفر، مدرس رسانه و منتقد فیلم، عصر دوشنبه در هشتمین نشست دکوپاژ، پس از اکران فیلم"آواتار، طریقت آب" که به همت مؤسسه شناخت، مدرسه فکرت و انجمن سواد رسانه طلاب در کافه جهان نما قم برگزار شد، با اشاره به این که پس از اکران دومین فیلم از سلسله آثار آواتار، کارشناسان و منتقدان، نقد محتوایی چندانی نسبت به این اثر نداشتند، اظهار داشت: به نظر می رسد نوع ساخت و تولید آواتار ۲ یا همان "آواتار، طریقت آب" به گونه ای است که این فیلم در واقع پیش مقدمه ای برای قسمت های بعد است چه آن که جیمز کامرون، کارگردان این فیلم بعد از آواتار ۱ که سال ۲۰۰۹ اکران شد، اعلام داشت که ۴ قسمت دیگر از این فیلم را می سازد.

وی با اشاره به مهارت خاص سازنده اثر در ارایه جلوه های ویژه و جذابیت های بصری فیلم گفت: آواتار ۲ از حیث داستانی و قصه پردازی قابل قیاس با قسمت اول نیست چه آن که مخاطب در فیلم نخست، داستان معنادار و بامفهومی را شاهد بود و حال آن که در قسمت اخیر، این مساله را مشاهده نمی کند.

رئیس دانشگاه مجازی المصطفی(ص) همچنین افزود: آواتار اول با وجود آن که تحسین همه منتقدان را برانگیخت اما به جهت آن که میلیتاریسم و هژمونی نظامی آمریکا و غرب را زیر سؤال برد، جایزه اصلی اسکار را دریافت نکرد.

وی با اشاره به این که در تولید آواتار، نشانه ها و رگه هایی از سینمای وسترن تگزاسی، الگوی فیلمسازی آثاری چون "اینک آخرالزمان" و فیلم های سرخپوستی وجود دارد، ابراز داشت: به خصوص در آواتار ۲ بحث خدشه بر میلیتاریسم و توجه به زیست بوم جدید و اصالت دادن به طبیعت مورد نظر بوده است که هر کدام از این مؤلفه ها در جای خود باید مورد نقد و تحلیل قرار گیرد.

حجت الاسلام والمسلمین ارجمندفر ادامه داد: از سوی دیگر در هر دو قسمت فیلم آواتار، اسمی از خدا به میان نمی آید و خدای بومیان سیاره پاندورا، درختی به نام اِیواست که تمام قدرت معنوی شان را از همین درخت به نوعی دریافت می کنند. در واقع این جا مفهومی به نام درخت حیات مطرح می شود که ریشه در تفکرات کابالیستی و عرفان یهود منحرف شده دارد.

وی بیان داشت: نکته حائز اهمیت دیگر این که در فیلم آواتار ۲ بر اهمیت و محوریت خانواده تأکید می شود اما باید توجه داشت که منظور سازندگان اثر، کدام خانواده با چه هویت و تعریفی است و این که چرا در این اثر، خانواده به جای فرد در جایگاه منجی قرار می گیرد.

وی با بیان این که گرایش یهودی جیمز کامرون را باید در ساخت سلسله فیلم های آواتار مورد توجه جدی قرار دهیم، گفت: در این فیلم منجی خدا نیست بلکه ترکیبی از موجود فضایی و فراانسانی و یک موجود بومی سیاه پاندوراست و اینجا اشاره دارد به الهیات یهودی و مسیحی که می گوید منجی باید هویتی دوگانه یعنی آسمانی و زمینی داشته باشد.

مدرس و پژوهشگر رسانه خاطرنشان کرد: از سوی دیگر در غایت فیلم یک نوع عرفان سرخپوستی حاکم است که اصالت را به طبیعت می دهد اما این اصالت بخشی به طبیعت در این فیلم در هر منطقه ای، اقتضائات خاص خودش را به همراه دارد.