به گزارش خبرگزاری حوزه، محمّد مسعود ذرّاتی در مطلبی آورده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ (صفّ/۸)

هدف خلقت انسان‌ها عبودیت خالق و رسیدن به معرفت اوست (وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ(سوره الذاریات آیه ۵۶)؛ لذا انسان باید حرکتش بر اساس یک برنامه و سیری از جانب خالق باشد تا در مدت زمانی که در این جهان در حال گذران حیات است در مسیر رسیدن به کمال، تلاش کند.

خداوند متعال نیز برنامه‌ای برای رسیدن به کمال ارائه داده که با عنوان وحی، از جانب خودش به قلب اشرف انسان‌ها یعنی پیامبران فرستاده شده است.

آخرین مرحله از تکامل این برنامه در مدّت رسالت نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) صورت گرفت که تحت عنوان قرآن به قلب آن انسان پاک سرشت فرود آمد.

قرآن نیز برای معرفی خود اینگونه بیان داشته است: ...کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَی صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ (ابراهیم/۱)

همانطور که از کلمه النور فهمیده می‌شود تنها راه در مقابل ظلمت‌های بی‌شمار تمسّک به همین قرآن عزیز است.(آشنایی با قرآن ج ۱ ،ص ۳۴)

و همچنین در کنار نکته ای که گذشت باید بدانیم که این قرآن همانطور که امیرالمومنین علیه السلام فرموده اند، کهنه نمی‌شود(وَ لَا تُخْلِقُهُ کَثْرَةُ الرَّدِّ وَ وُلُوجُ السَّمْعِ/نهج‌البلاغه، خطبه ۱۵۶)

به همین علت است که کسی نمی‌تواند مدعیِ قدیمی شدن این برنامه جامع شود؛ چراکه از امام صادق علیه السلام در مورد همین طراوت و تازگی قرآن پرسش شد و حضرت در پاسخ نوع خلقت قرآن را به همین گونه معرفی کردند که: لأنَّ اللّه َ تبارکَ و تعالی لم یَجعَلْهُ لِزمانٍ دونَ زَمانٍ ، و لا لِناسٍ دونَ ناسٍ ، فهُو فی کلِّ زَمانٍ جَدیدٌ ، و عِند کُلِّ قَومٍ غَضٌّ إلی یَومِ القِیامَةِ .(بحارالانوار/۹۲/۱۵/۸) به این مفهوم که قرآن برای جایی خاص طراحی نشده تا با گذشت زمان و از بین رفتن آن مکان و اهلش بخواهد منسوخ شود.

عظمت این کتاب آسمانی به قدری است که امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:ما مِن أمرٍ یَختَلِفُ فیهِ اثنانِ إلاّ و لَهُ أصلٌ فی کتابِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ ، و لکن لا تَبلُغُهُ عُقولُ الرِّجالِ .(الکافی،۱/۶۰/۶)

این روایت نشان دهنده آن است که این کتاب برنامه ای جامع است که برای تمامی مسائل بشری برنامه‌ای دارد.

حال که چهره این کتاب و عظمت آن مشخص شد ضرورت تمسک به آن نیز هویدا می‌شود پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: عَلَیکُمْ بِـالْقُرآنِ فَاتَّخِذُوهُ اِمـامـاً وَ قائِداً، فَاِنَّهُ کَلامُ رَبِّ العالَمینَ. (کنزالعمّال/۴۰۲۹)

قرآنی با این عظمت که بیان شافی و وافی دارد لازمه‌اش هدایت پذیرفتن و ایمان مومنین به آن است وگرنه صِرف بودن قرآن میان جوامع اسلامی، هر چند خالی از لطف نیست اما هدف و مقصود این کتاب نیز نخواهد بود چرا که قرآن کریم می‌فرماید:

الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَئِکَ یُؤْمِنُونَ بِهِۗ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (بقره/۱۲۱) و همچنین پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) می فرمایند: لیسَ القرآنُ بالتِّلاوَةِ و لا العِلمُ بالرِّوایَةِ ، و لکنِ القرآنُ بالهِدایَةِ و العِلمُ بالدِّرایَةِ. (کنزالعمّال/۲۴۶۲)

قرآن نه به تلاوت کردن است و نه به دانستن روایتِ [قرائت ]آن، بلکه قرآن به هدایت [پذیری از آن] است و فهمیدن آن.

این روایت شریف شاید به این معنا باشد که هدف قرآن زمانی محقق می شود که در پرتو تلاوت آن، انسان به آن ایمان حقیقی دست پیدا کند و زندگی خویش را مطابق با موازین قرآنی چینش کند، نه اینکه تلاوت آن مطلوب نباشد.

امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در بیان ثمرات قرآن می فرمایند: وَ عَلَیْکُمْ بِکِتَابِ اللَّهِ، فَإِنَّهُ الْحَبْلُ الْمَتِینُ وَ النُّورُ الْمُبِینُ وَ الشِّفَاءُ النَّافِعُ وَ الرِّیُّ النَّاقِعُ وَ الْعِصْمَةُ لِلْمُتَمَسِّکِ وَ النَّجَاةُ لِلْمُتَعَلِّقِ"(نهج‌البلاغه/خطبه ۱۵۶): به قرآن عمل کنید که ریسمان محکم الهی است و نور آشکار ودرمان شفابخشی است که تشنگی را فرو نشاند. هرکه به دامنش پناه جوید در امان باشد و هر کس در خط او حرکت کند، نجات یابد.

لذا در پرتو همین کتاب است که پیشرفت‌های ملل اسلامی روز افزون خواهد شد و به سبب همین نکته هست که سرّ دشمنی کوردلان با این منش قرآنی پیدا می شود چرا که همیشه در تمامی عصرها مقابل جبهه حق، جبهه باطل مشغول ایجاد مانع برای حق و حقیقت بوده است.

دشمنان قرآن کسانی هستند که همراهی با قرآن باعث کاهش منافعشان می‌شود و لذا از قرآن و همراهی با قرآن نهی می‌کنند و همیشه دست به تحریف آن می‌زنند و اگر نتوانند در الفاظ قرآن تحریف ایجاد کنند، سعیشان را در تحریف مفاهیم و معارف ناب قرآنی متمرکز می‌کنند و احیاناً در کنار تحریف معارف، دست به توهین‌های ظاهری به ساحت مقدس قرآن کریم می‌زنند و اعمال قبیحی مثل آتش زدن و پاره کردن قرآن مرتکب می‌شوند؛ اما خداوند متعال وعده حفظ قرآن را داده است: إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ(حجر/۹)

چون باطل همیشه توخالی است و به قول قرآن کریم کف دریاست و همیشه اصالت از آن حق و حقیقت است و همانطور که واضح است کف دریا در نهایت از بین می‌رود.

با این اوصافی که گفته شد می توان نتیجه گرفت که مسلمین همیشه باید به این راه که تنها راه هدایت است تمسک جویند و حق تلاوت که ایمان به قرآن است را در کنار ایمان به مفسران حقیقی قرآن، همان اهل بیت علیهم السلام، سرلوحه زندگی خود قرار دهند و پیوسته متمسک به ثقلین باشند.