خبرگزاری حوزه | می دانید فراگیر شدن تکنولوژی ها و فضای مجازی، هم برکات زیادی دارد و هم مضراتی به دنبال دارد.

از جمله این آسیب ها این است که هر کس مقداری وقت آزاد داشته باشد و قدری دست به گوشی خوبی داشته باشد با چاشنی حرف های عامه پسند و قدری هم هزینه تبلیغات می تواند هزاران نفر را در یک کانال جمع کرده و هر مطلب و خط مشی که به ذهنش می رسد به خورد مخاطب بدهد. این یک مسئله فراگیر است

اما این قضیه وقتی قبیح تر و خطرناک تر است که در فضای حوزه که حرف عمیق و مجتهدانه ملاک حرکت های کلان اجتماعی است، با تابلوی عناوین حوزوی کانال تاسیس می شود و می بینیم افراد پشت این رسانه ها غالبا _نه همه_ متأسفانه عمق حوزوی نداشته و نگاه جامعی به اندیشه اسلامی ندارند و حتی در خیلی موارد بدون رعایت اخلاق رسانه ای و آموزه های اسلام در اندیشه و بیان، فعالیت می کنند.

این عزیزان به جهت مقداری فالوور که دارند عموما زیربار مرجع فکری و بزرگ تری هم نمی روند و آنچه از اسلام توهم می کنند بجای دین به جامعه حوزوی و غیر حوزوی تزریق می کنند/

از اشتباهات راهبردی و خطرناک این دست کانال ها هوچی‌گری و برخورد تمام قد با اندیشه های نو با خلاقیت و با هر فرد و قلمی است که باب میل این افراد نباشد؛ در حالی که آزادی بیان در چارچوب دین و با رعایت اخلاق از آموزه های اساسی اسلام و یک سنت اصیل حوزوی است.

دیده می شود گاهی فردی که دروس سطح را هم خوب کار نکرده است در مقابل اساتید بزرگ درس خارج و صاحبان اندیشه های تولیدی و نو ایستاده و نه نقد بلکه با الفاظ تند و تهمت ها و برچسب های عجیب و غریب جنجال به پا می کنند در حالی که امام حوزویان بارها بر کرسی های آزاداندیشی و تنوع فکری تاکید فرموده اند.

از پیامدهای قطعی این کنشگری تنگ‌نظرانه و ناپخته، مرگ اندیشه و رشد فکری و علمی است.

اگر حوزه علمیه با نصیحت و آموزش لازم به رسانه های مختلف حوزوی _غیر وابسته به ساختار حوزه_ توجه لازم را به خرج ندهد، سنت اصیل آزادی علمی و فکری در حوزه جای خود را به بدزبانی و به حاشیه رفتن نخبگان و کم عمق شدن وزن حوزه و روحانیت می انجامد.

علی امیری